1.Bölüm(Oyun başlıyor!)

258 10 3
                                    

Hayatta bir çok dönüm noktaları vardır.

Benimde dönüm noktam babamın ölümü olmuştu.Kendimi bu olaydan sonra zar zor toplamıştım.Artık galiba asla toplarlanamayacağım bir olayın içindeydik.

Işıkların kesilmesi ve korkunç bir adamın buradan kaçış yok demesinin üzerinden sadece bir saniye geçmişti.Sınıftaki herkes çığlık atıyor,birbirlerine sarılıyorlardı.Esila gözünden bir damla yaş akarken bana döndü." Alev bu bir şaka değil mi?Ben çok korkuyorum."

Bunun şaka olma ihtimalini düşünmüştüm ama hangi manyak böyle bir şaka yapardı ki(!)
Edebiyat hocamız kızgınlıkla konuştu.

"Çocuklar merak etmeyin hiç bir şey yok biri şaka yapmak istemiş galiba ben gidip bir bakayım.Siz sakın çıkmayın sınıftan" diyerek sınıftan çıktı.Onun ardından sınıftan birinin konuşmasını duydum.

"Hoca hiç korku filmi izlememiş kesin ilk o ölücek".Onun ardından sınıftan bir kaç kişinin gülmesini duydum.Esila bana sıkıca sarılıyordu.Sonra sınıftan birinin bağırması bir oldu.

"ARKADAŞLAR TELEFONLAR ÇEKMİYOR!!"

Telefonumu çıkarıp çekip çekmemesine baktım.Cidden çekmiyordu.Telefonumun fenerini açıp Esiladan ayrıldım.Esila korku doldu gözlerle "Nereye gidiyorsun Alev?" diye sordu.

Başımla kapıyı göstererek "Hoca gitti gelmedi ona bakıcam hemen dönerim." dedim, tam kapıya doğru yönelecektim ki Esila beni tuttu.

"Kızım delirdin mi gidemezsin hiç bir yere çok tehlikeli bu yaptığın!"

Esila'dan kolumu kurtardıktan sonra sınıf kapısına doğru yürüdüm.Kapıyı yavaşça açıp telefonumun fenerini koridora doğru tuttum.Arkamdan tam kapıyı kapatacakken yeni gelen çocuğunda benimle beraber dışarı çıktığını gördüm.

"Bende seninle geleceğim seni yalnız bırakamam."diyerek bana döndü.Onu arkamda bırakarak müdürün odasına yürümeye başladım.Bütün kapılar kitliydi buna okulun giriş kapısıda dahildi.Kapıları sadece müdür kontrol edebiliyordu.

O yüzden müdürün odasına gitmek bence mantıklıydı.İkinci kattaki kızlar tuvaletinin kapısının aralık olduğunu gördüm.

Arkamdan beni takip eden adını hala bilmediğim çocuğa döndüm.Başımla tuvalet kapısını gösterdim.Sesizce beni onaylayarak tuvalet kapısına ilerledi.Kapıyı yavaşça ittirdiğimizde ellerimin titremesi bir oldu.Yerde kanlar içinde yatan bir kız öğrenci vardı.Üstünde de kanla yazılmış bir not.

"Bu bir şaka değil.Oyun asıl şimdi başlıyor!"

Kaçış Yok!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin