•SÜRÜCÜ• {Jenlisa}

☆1

"Jennie! Hadi kızım geç kalacaksın"
"Tamam anne"
Sessizlikle baktığım fotoğrafı masamın bir kenarına ilgisizce bırakıp oturduğum yerden kalktım. Eldivenlerimi ve kaskımı alıp, annemi de uğurlayıp evden ayrıldım. Kafa dağıtmak için biraz pratiğe ihtiyacım vardı açıkçası..

***

Yanımda koçla birlikte arabaya bindim, kendimi hazır bir şekilde bulurken arabayı sürmeye başladım. Kafam biraz dalgındım, odaklanamıyor gibiydim. Neyin aklıma takıldığını sorarsanız.. önemsizdi benim için.

"Yavaş ol Jennie. Çok hızlı davranıyorsun, arabayı sakin kullanmalısın"
Aldığım uyarıyı kafamla emin bir şekilde onaylamış gibi gozuksem de yine kendi alemime dalıp gitmiştim. Hiçbirşey düşünmüyordum, sadece sürüyordum. Arabanın arkasından hafif hafif dumanlar çıktığı gözüküyordu, asfalta da lastik izlerinin geçtiği. Hızlandım ama bu bana yetmedi. Öyle dalgın sürüyordum ki, önümüze koyulan engeli görememiştim. Göremediğim gibi ona çarpmam ve arabanın takla atması bir oldu. Düşüncesizlikten kemerimi takmadığımı ve kaskımın kafamdan çıkmak üzere olduğunu yeni farkediyordum.

Arabanın savrulmasıyla, son bir ümitle kafamda durmaya çalışan kask da arkaya fırlayınca artık hayatımın güvenliğinden emin değildim.
Koç benden daha şanslıydı, yani Kim Bang Son. Kemeri takılıydı, emin bir şekilde yola bakıyordu ama benim dalgınlığım onun hayatını da tehlikeye atmıştı. Beni rahatsız eden şey arabayı kontrol edememem değil, elimde olmadan benim bencilliğim yüzünden bir insanın daha hayatının ölümün ucunda olmasıydı..

Aldığım darbeyle şakağımdan sıcak bir sıvı aktığını hissettim. Elimle ne olduğunu kontrol etmek için baktığımda, parmaklarım koyu bir kırmızıya bulanmıştı. Yavaşça yanıma döndüm ve Kim Bang Son gözlerini kapatmış, kafasından kan sızarken öylece duruyordu. Kurtarmak için hamle yapmak istediğimde sol kolumu birşeyin tuttuğunu ve hareket ettiremedigimi farkettim. Kaynağını öğrenmek için koluma döndüğümde, ezilen araçta sıkıştığını farkettim. Ne kadar çıkarmaya çalışsam daha da çok acıyordu, artık bu yarışa bir son verip kendimi bıraktım. Bıraktığım her zaman hayat yarışlarıydı, ama asla araba yarışlarını kaçırmazdım..Bundan sonrası belliydi. Ya ölecektim, ya kalacaktım.

...

Gözlerimi açabildiğimi anlayınca kurtulduğumu düşünüp rahatladım, ama yine de bir huzursuzluk bedenimi sardı.
"Kim Bang Son nerede?"
Sorduğum ilk soruydu. Yanımda annem, ve arkadaşlarım vardı.
Koç'un hayatı ise benim için sadece bir muamma...

~
Koltuğun altından yorganımı çıkartmak için güneşin vurduğu ve sararan odada harekete geçtim. Koltuğu kaldırdım ve yorganımı aramaya başladım, bulduğumda sevinerek yerinden itinayla çıkarttım. Yere koyduğumda bir hışırtı duymamla arkamı döndüm. Bir fotoğraf çıkmıştı ve örtünün altından albüm gözüküyordu.

Fotoğrafı sakince almak istedim, ama bir an duraksadım. Annem bana hiç bunlardan bahsetmemişti, ve ondan habersiz burayı açmamı asla istemezdi. Merakıma yenik düşüp kaç seferdir görmediğim bu fotoğrafı incelemek istedim. Yerinden kaldırdım ve arkada bir tarih yazıyordu; "24 Mayıs Yangın" ne olduğunu pek anlayamamıştım. Yangın, ne anlama geliyordu?

Ön tarafını çevirmeden albümü çıkarttım, içinde geçmişten kalma bir sürü aile fotoğrafımız vardı. Ama bir tanesi hariç, tanımadığım kişi ve üstünde fotoğrafın konulmasi gereken boş bir yer.
Çıkan fotoğraf da buradan gelmeliydi. Albümdeki fotoğrafa cok dikkatli bakınca bunun Lim Jen-na olduğunu farkettim. Uzun zaman olmuştu.Burada Jenna varsa, çıkan fotoğrafta kim vardı?

Cevabı bulmak için kağıdı süzdüğümde içim bir boşlukla kaplandı.
Gülümseyen suratı ve turuncu saçları, hiçbir zaman eksik olmayan kahkülü.

"Pranpriya?.."

✎ ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ

İlk bölümümüz sonlanıyorrr.
Kafanız karışmasın, italik olarak yazdığım yerler Jennie'nin geçmiş zamanları. Çok eski geçmiş zamanlar değil. Yakında Lisa'nın bakış açısını da yazmayı düşünüyorum.