•SÜRÜCÜ• {Jenlisa}

☆11

(Bu bölüm bir şarkı etkisinde yazılmıştır. Buraya not ediyorum, isteyen dinleyebilir.Okurken dinlerseniz etkisinin artacağına inanıyorum.
Sufle-Pus (speed up) )

✎☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ

Lisa

Sabah bir huzursuzlukla kalktım, yatağım kan içindeydi. Açık renkli bir kan, ellerim kıpkırmızı. Kapımın önü kilitli..

Nefes nefese uyuduğum yerden kalktım, alnımdan minik damlacıklar akıyordu. Hızlıca yatağıma baktım, temizdi. Gerçek olup olmadığını anlamak için kendime çok sert denilemeyecek şekilde tokat attım, uyanmıştım. Elimi yüzümü yıkayıp kasanın başına geçtim. Dünden kalma tuvalim hala orada duruyordu, özel olduğundan onu kavrayıp odama götürdüm. Geri döndüğümde esniyordum, daha çok uykum vardı ama erkenden kafenin açılması lazımdı. Diğer çalışan arkadaşlarım da teker teker içeri girdiklerinde artık yorucu günümün başladığına emindim.
Jennie gelseydi herşey farklı olabilirdi tabi.

İçeriye yüzünü tanıdığım bir adam sakin bir şekilde girdi. Geldi ve karşımda durdu, yüzünde hafif endişe hafif de hırs vardı. O yalancı gülüşüyle ise bana samimi gözükmeye çalışıyordu. Gözlerini kısıp gözlerimi yokluyordu. Bu bakışlara karşı konuşurken sesim titredi ve gözlerimi yere kaçırdım.
"S-siparişiniz.."
"Sipariş istemiyorum"
"Ne istiyorsun?"
"Jennie'yi tanıyorsun değil mi?"
"A-arkadaşım sonuçta..."
"Yanlış bir hareket yapmaya kalkma, "Pranpriya".."
Gerçek ismimi söylediğinde belli etmemeye çalışsam da ürkek ve bir o kadar da titrek gözlerle adama bakıyordum. Bu, tehlikeliydi..Jennie bunun farkında değil miydi ki onunla vakit geçiriyordu?

Boğazımı temizleyip kafeden çıkışını izledim. Çıkıp gittikten sonra rahatladım ve içimi çektim. Üstümdeki önlüğü aceleyle çıkarttım ve çantamı da alarak doğruca Jennie'nin evine yürüdüm. Küçüklükten onlarda kaldığım için, nerede yaşadıklarını biliyordum.

***

Kapının önüne geldiğimde buraya nasıl geldiğimi ne şekilde açıklayacağımı bilmiyordum. Aradan bir kaç dakika geçince karar vererek kapıyı tıklattım. Karşımda tanıdık bir sima belirdi, ama o beni tanıyamamıştı.
"Buyrun neye bakmıştınız?"
"Ben Jennie'ye bakmıştım ama.."
"Ben onun annesiyim, şuan evde değil. Sen kimsin?"
Ona küçükken baktığın ailesi olmayan o kız demeyi çok istedim, ama herşeyin bir sırası ve zamanı vardı.
"Arkadaşıyım. Onunla birşey konuşmam lazım"
"O sürüş kursuna gitti."
"Tamam teşekkür ederim."
Aldığım cevapla büyüğüme selam vererek oradan hızlıca ayrıldım ve Jennie'nin sürüş kursuna gittim. Orayı biliyordum, geçmişten..

~
Onun yanına partner olarak gelmiştim. Araba sürerken çok hız yapıyordu, korktuğumu sanmıştı.
"Ne o korktun mu yoksa?"
"Hayır bu sadece bana anılarımı hatırlatıyor"
"Ne anısıymış bana da söyle bende bileyim"
"Küçük bir kıza sarıldığımı ve babasının arabada ezilmesini hatırlıyorum.."
"Kızın ismini..."
"Söyleme!"
"Kızın ismini bilmiyorum"
Bayılmıştı, arabayı zor kontrol edebilmiştim. Bir rüya gibiydi bu anılar onun için, hatta benim bir rüya olduğumu da düşünüyor olabilirdi. Ama ben orada gerçekten vardım, sadece kısa süreliğine ortadan kaybolmuştum...

~

"Jennie!!"
Güçlü bir şekilde bağırıyordum, burası fazla büyüktü. Sonunda kaskını takmaya çalışan bir kızı gördüğümde yanına koştum. Arkasında birisi vardı, tanımadığım bir kız. Elinde bir demir olduğu belli oluyordu, ama Jennie farketmemişti. Var gücümle koşuyordum, kızın ona vuracağı zaman refleks olarak arkasına geçmiş ve onun vücudunu korumuştum. Onun vücudunu koruyan vücudum, bir demir sopa altında ezilip gidiyordu. Sırtımda inanılmaz bir ağrı hissettiğimde yapanın kim olduğunu görmek için kafamı hareket ettirdim. Az önce burada olan insan, şimdi ortalıkta yoktu.
Jennie şaşkınlıkla arkasını dönmüş ve sürekli iyi olup olmadığımı soruyordu. Doğrulup asıl önemli konuyu konuşmaya geldim.
"Jennie.. görüştüğün adam. Uzak dur ondan"
"Park Soo Han mı? Neden?"
"O adam tehlikeli. Ben herşeyi hatırlıyorum, hayır yani sen hiçbirşeyi hatırlamıyorsun. Ah... karıştı."
"Düzgünce anlat bana"
"Özet geçeyim hayatımız tehlikede."
Şaşkın gözükse de birden kahkahayı patlatınca ben donup kaldım.
"Şaka mısın sen Lisa? Napabilir adam bize, daha tanımıyorsun onu hem"
Gözüm dolmuştu, sevdiğim kadını korumak istiyordum işte.
"Jennie saçmalama! Senin hiçbirşeyi hatırlamanı istemiyor, beni tehdit ediyor. Pranpriya ile buluşmanı istemiyor anla şunu!"
"Pranpriya'yı tanımıyor"
Artık iki gözüm bir çeşmeye dönmüştü, hem kırgın hem sinirliydim.
"Karar ver o zaman Jennie! Ya Pranpriya'nın hayatını seçersin, ya da o adamı. Kendi ellerinle kendini ve onu tekrar öldürme, ailesine yaptığın gibi.."
"Ben..ben kimseyi öldürmedim."
"Yaptın. Ailesini kaybetti, gözünün önünde.."
"Bunca şeyi nerden biliyorsun? Sana bunlardan bahsedecek kadar yakın değilim."
"Keşke hatırlasan. Bir nefes kadar yakınında olmamı ister misin Jennie?"
İçimi dökmüş sayılırdım. Sevdiğim kadına ilk defa bu kadar kızmıştım, ilk önce ailem, sonra da ben. Sonra kendisi..herkesi kurban etmeyi göze alıyordu. Ne kadar bilmese de küçükken konuştuğu kızla şimdi o yabancıdan bile daha uzak olması canımı yakıyordu.

Chua

"Bunu yapacak gücüm kalmadı Soo Han. Artık arkadaşlarımı kırmak istemiyorum"
"Bu kadar zayıf olduğunu bilseydim seni almazdım, anneni de."
"Annem?"
"Hatırla, onu kurtarmak için bu işi yapacağına söz vermiştin. Şimdi sözünden dönmek ister misin?"
"Pisliğin tekisin!!!"
Birsürü kişinin canını yakmıştı, kimsenin ruhu duymadan. Şimdi sıra benim ailemi tehdit etmekteydi, sürüş alanında bir aracın arkasında saklaniyorduk. Elimdeki demir çubuğu yere atmıştım, bu pislikten arınmak ister gibi...

"Geliyor Chua, hazırlan."

✎ ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ

Sonunda Chua'yla karşılaştık. İleriki bölümler biraz olaylı ve hareketli gidecek. Sonra Chua'nın hayatına gireceğiz.
Bakalım neler olacak? Soru time.

Sizce Chua ne yapacak? Soo Han'ı satacak mı?
Jennie ve Lisa ikilisi nasıl buluşacak?
Jennie gerçekleri görebilecek mi?
Ve kaybolan geçmişin yarısı ortaya çıkacak mı?

Merakla bekliyoruz.

(Bu bölüm bir şarkı etkisinde yazılmıştır. Buraya not ediyorum, isteyen dinleyebilir.Okurken dinlerseniz etkisinin artacağına inanıyorum.
Sufle-Pus (speed up) )