•SÜRÜCÜ• {Jenlisa}

☆17

"Tamam şimdi bana herşeyi anlat"
"Bak simdi, biz çok küçükken..."

...

Söyledikleri karşısında nutkum tutulmuş öylece yüzüne bakıyordum, içimden binlerce kez ne yapacağım diye geçiriyordum.
"Ya söylediğin herşey bir uydurmaysa Lisa?"
"Seni kandırmak gibi bir sebebim yok."
"Üzgünüm, bir süre sana güvenemeyeceğim."
Huzursuzca masadan kalktım ve bu kızı bulduğum kafeden ayrılmak için adımladım. Tam çıkacakken arkamdan ağlayan bir kızın sesi yankılandı..
"Bana neden güvenmiyorsun?! Ben seni tanıdım!"
Haklıydı, herşeye rağmen beni tanıdığını söylüyordu ama benim zihnim anılarıma değer bir kül parçası bile göstermiyordu.

Şimdi ilk halime dönmüştüm. O kızı hiç tanımadığım, sadece fotoğrafını gördüğüm ana..
Herşey silinmişti kafamdan, o yoktu şuan benim için.
İçimden söyledim, onun da işitebilecegi kadar;
"Belki de hiç tanışmamalıydık bu kafede, belki de buraya hiç gelmemeliydim."
Yüzümde duygu yok gibi gözüküyordu, yüzüne baktığımda istemeden de olsa onu kırdığımı farketmiştim. Daha fazla birşey demeden kafeden çıktım ve onu orada bıraktım.

Bu yaptığım biraz bencillik olabilirdi, ama gerçekten kime güvenmem gerektiği konusunda emin değildim. Ama aklıma Soo Han'ın yaptıkları gelince şuanlık Lisa'nın tarafındaydım, sadece ona göstermiyordum ne tepki verecek diye. O küçük kızın gerçekten o olduğunu anlamam gerekiyordu çünki..

Yolda öylece keyfime giderken uzaktan bir insan karaltısı gördüm, normal insanlardan farklıydı. Tıpkı o gece gibi..

Kandan yüzü seçilmiyordu, heryeri kan olmuş ve ellerinden damla damla kırmızı sıvı akıyordu. Kanının rengi, benimkinden bile daha siyahtı,
Lisa'nınkinin tam tersine..

Yanına yaklaştım, ve bu kişinin benim bir yakınım olduğunu anladığımda aklımda direk o gece canlandı. O halde Lisa'yı görmek, ve şimdi aynı haldeki Soo Han. Lisa gerçekten doğru muydu? Soo Han mı onu bu hale getirmişti..
Şimdilik aklımdan geçen tek şey onu hastaneye götürmekti, çünkü ona ihtiyacım vardı.

***
"Şimdilik iyi misin Park Soo Han?"
"İyiyim."
"Kim yaptı?"
"Söyleyemem."
"Söylemezsen şüphelenirim."
"Jennie, senden hoşlanıyorum."
"Şey..buna şuan bir cevap veremem. Üzgünüm, herşeyi açığa çıkarmalıyım ilk önce."
"O kız hakkında birşey hatırlıyor musun peki? Pranpriya demiştin sanırsam"
"Hayır, herşeyi unuttum. Aklıma birşey gelmiyor, sanki eskisi gibi onu tamamen yitirdim..Başa döndüm yani."
"Üzüldüm..."
"Bu hale gelmemin sebebi Chua. Chua yaptı herşeyi"
"Anlat"
"O gün seni kovaladım ya, herşeyi yanlış anladın. Chua üstüme iftira atmak istedi ve sana o yaptı diye yalan söyledi, bende bunu sana açıklayamadım ve sinirlendim. Sen kaçarken de o levyeyle bana vurmaya çalışıyordu ama ben ondan kurtulmak için vurdum, bıraksam öldürecekti..
Chua'ya güvenme Jennie, geçen Lisa'yla işbirliği kurduğunu bile öğrendim."
"Ne?.."
"Chua açıkçası çok sessiz gözüküyordu ve şüpheli davranıyordu. Şimdi sanırım sana da hak veriyorum Soo Han"
"Onların seni kandırmak istediği çok belli, bense sadece seninle mutlu bir hayat kurmak istiyorum."
"Tamam Soo Han, düşüneceğim. Kendine iyi bak"
Yerimden kalktım ve olanları düşündüm, belki de Soo Han'ın dediği gibi ben yanlış anlamıştım..Kafam iyice karışmıştı..

~
Soo Han

Ne kadar acı vereceğini bilsem de elime demir sopayı aldım, ve artık hazırdım. Bir kez, iki kez, üç kez...
Vurdum,vurdum,vurdum...
Kan revan oldum...
Jennie'yi benim yapmak içindi bunlar?

İçeride öylece elleri demir zincirlerle oturan Chua'ya baktım. O ise bana solgun yüzüyle iğrenerek bakıyordu, öncekinden aksine bu sefer hiç konuşmuyordu.
"Hiç konuşmuyorsun, Chua.."
"Çok konuşuyorsun, Soo Han"
Dışarı çıktım ve Jennie'nin olduğu yere doğru bitkin bir şekilde yürüdüm..

~

✎ ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ☆ﾟ⁠.⁠*⁠･⁠｡ﾟ

Bölüm sonuuuuu.
Nasılsınızz?

Bu bölüm biraz geç kaldı sanki, ileriki bölüm oldukça heyecanlı olacak. Jennie'nin kafa karışıklığını ve verdiği kararları okuyacağız!

En sonunda da herşeyin düğümü çözülecek; arada kalan anılar, Jennie'nin seçimleri, Lisa'nın kendini açıklama çabası ve Chua.

O zaman da sakin bir akış sürdüreceğiz. Merakla bekleyin!
Sizleri seviyorum okurlarım <3

Görüşürüz!