SECTION 4 : The Hidden Section

CHAPTER 24

CHAPTER 24.

I DON'T KNOW. How i survived after what he said. Silenced. Silenced is all that follows. How the hell am I supposed to react? What the hell I'm going to reply? And I don't even know if it is for me or what? But he's looking at me kanina, right? But I don't want to assume!

But he's looking at you kanina, eya.

Pasimple kong sinapo ang noo pero agad din napaayos ng tayo ng bumaling sya saakin. We're inside their classroom. Pagkatapos ng event ay nagkayayaan tumambay muna dito at mag chill daw. At ayaw ko pa din naman umuwi kaya sumama nako, pati na rin sila christine at dani ay nandito rin.

He's with the boys. Sa hulihang parte ng room at nandito naman kaming tatlo sa harap, nag uusap sila dani tungkol doon sa ginawa ni drenie kanina sa stage. Speaking of him. Pagkatapos ng performance nila ni tine 'di ko na sya nakita.

“Where's drenie, tine?” tanong ko sa kaibigan.

She glanced at me then rolled her eyes.

“Ugh! I don't know. Pagkatapos ng ginawa nya kanina nagmamadaling umalis. Wag lang talaga syang magpapakita sakin! Sasabunutan ko talaga sya!” iritadong sabi nito. I glanced at the poor tiny teddy bear she's holding. Gupi na ang mukha nito sa lakas ng hawak nya.

Napangwi ako. Mukhang galit ata sya sa ginawang pagsulpot ni drenie sa performance nya. Bigla bigla ba naman.

“Ano ka ba. Ang galing nga ng ginawa nya e. The electric guitar add up to the feels of the song and it blended well sa voice mo” ani dani.

Tumango ako bilang pagsang-ayon. Totoo naman ang galing nilang dalawa. Christine with her voice and drenie with his guitar skills. Guitar. Napatingin ako sa lalaking kanina pa nakatingin saakin. I remember he also know how to play a guitar. That one lazy but magical afternoon under the manga tree, him playing his favorite song, me watching him. Nung oras na nagtama ang tingin namin, I can't seem to look away. His deep eyes that can capture you just by a single glance is something I can't seem to forget. . . Kahit gaano pa katagal. Lumipas man ang araw, buwan, o taon.

Napaiwas ako ng tingin sakanya. His stares are getting more intense. I can't take it.

“Kahit na no! Sana man lang nagsabi sya na may ganung plano sya. Hindi yung ginugulat ako!” reklamo ni Christine.

“Hindi na yun surprise kung sinabi sayo” sarkastikong sabi namn ni dani.

Tinaliman naman sya ng tingin ni tine.

Napabuntong hinihinga ako bago sumabat.

“Bakit kaba nagagalit sa ginawa nya? Ang galing kaya ni drenie, tignan mo naging second place kapa” marahang sabi ko.

“Hindi ako galit. Ang saakin lang kasi dapat sinabi nga nya, pano kung sa sobrang gulat ko hindi kona napatuloy yung kanta? What if I forgot the lyrics because of what he did? Edi napahiya ako don?”

“Pero hindi naman nangyari” sabay naming sabi ni dani.

Sinamaan nya kami ng tingin “Wait a minute! Bakit ba pinapanigan nyo yung lala—” her words got cut off dahil sa lakas ng pagbukas ng pinto. Napabaling kaming lahat doon

Kumunot ang noo namin ng makita si drenie na hinihingal habang nasa buka a ng pintuan. He looked. . . Terrified.

Napatayo si tine ng makita si drenie.

“Hoy! You lalaki—” sugod nya dito ngunit nilampas lamang sya nito. Her words got stuck in her mouth. Napakurap sya ng ilang beses at di makapaniwalang sinundan ng tingin si drenie na dumeretso kay fourth.

“Aba't..” pinigilan ni dani si tine na sugurin si drenie ng makitang naging seryoso ang mukhang ng mga boys. Kunot ang noo ni fourth habang pinapakinggan ang sinasabi ni drenie sakanya. Seryosong seryoso ang mukha nito.

I never seen him like this before.

Mahina ang boses ni drenie kaya hindi ito marinig mula sa pwesto namin. The boys gather around the guy who's telling something, like they are in some kind of a meeting.

“Ano!?” sigaw ni aris.

Nagulat kaming tatlo doon. The boys got up when fourth stand up from his seat. He then glanced at me, naging malambot ang expression nito sa mukha. My race when he slowly walk in my direction. I'm trying my best to clam down but I can't seem to. Ano ba nangyayari sayo eya? Di ka naman ganyan dati kahit may crush ka sa isang guy.

“Hatid na kita pauwi?” tanong nya ng makalapit. Napatingala ako sakanya, tumango ako at unti-unting tumayo sa upuan.

“Dren, theus hatid nyo pauwi sila tine sakanila. . . Hatid ko lang si eya” aniya habang nasa akin pa rin ang tingin.

“What? Bakit hindi nalang sabay umuwi. Bakit kanya kanya pa?” naguguluhang tanong ni dani.

“Yeah. Saka ayokong kasama yang kaibigan nyong bigla bigla nalang sumusulpot sa taas ng stage!” ani tine sa direksyon ni drenie pero seryoso lamang itong nakatingin sakanya kaya natahimik sya.

I saw something on fourth's eye that made me nod to the girls, saying they just should follow and don't complain, in a good way. Nagsisimula na rin kasi akong kabahan. Ewan ko kung para saan. Nagasalubong ang kilay ni dani dahil sa ginawa ko.

“Sige na dani, tine. Ayos lang. Si fourth nalang ang maghahatid sakin. Ingat kayo” sabi ko sabay beso na sakanila para di na magsalita pa ng kung ano.

Just like the other times ay hinatid ako ni fourth sa harap ng gate. Tahimik akong bumaba sa motor nya, at ganun din sya. Tinignan ko sya habang hinuhuban nya sakin ang helmet na palagi nyang ginagawa kapag sya ang humahatid sakin pauwi. Tahimik ito at seryoso lang sa ginagawa. Mukhang walang balak na kausapin akonkaya inunahan kona. After all may isasauli ako sakanya.

“You okay?” panimula ko. Natigilan sya at napatingin sakin pero agad din nag iwas ng tingin.

“Yeah”

I tried na hulihin ang tingin nya pero tumalikod ito at inabal ang sarili sa pag aayos ng helmet ko na hinubad nya. Napabuntong hininga ako at Kinuha ang gusto kong ibigay sakanya. I tugged his shirt on the back pagkatapos ay nilahad ang kamay kung saan hawak ko ang name plate nya. Binaba nya ang tingin sa palad kong nakalahad sa harapan nya.

“It's yours right? Ikaw lang namn ang kilala kong may ganyang pangalan”

Come to think of it. Ang pangalan nya lang ang alam ko, yun ay ang tawag sakanya ng lahat. Fourth.

He was kind of shock while looking at his name plate on my palm.

“Saan mo nahanap  'to?” maingat na tanong nya.

“Sa likod ng building namin. Close to the wall where the old chairs are.”

Hindi sya nagsalita. He remain looking at his name plate kaya mas lalo ko iyong nilapit sakanya.

“It's okay. Hindi ako nag subong at mag susumbong na pumasok ka o kayo sa main campus pero. . .” I trailed off. Naalala ang nangyari kanina sa event.

Nagulat ako ng mabilis at may inis ang pagkuha nya ng name plate sa kamay ko. Natigilan naman sya at mukhang narealize ang ginawa. Tinignan nya ako na may malambot na nga mata.

He sigh and the next thing he did leave me on shock all night.

He closed our distance then hugged me. Mahigpit ang yakap nito na parang bang may kukuha sakin mula sakanya.

The hugged leave me on shock but the next thing he said made me sleepless for two freaking days!