ANLA BENİ

17.BÖLÜM: DİLEK

Merhaba tatlışlarım.

Nasılsınız?

Bu yılın son bölümüyle sizlerleyim.

İyi okumalar.

~

Merve abla uyan, Merve abla

Artık pelinin sesiyle uyandırılmaya alışmıştım. Gözümü uyku mahmurluğu ile açtım. Peline baktım. En sevdiği kıyafetlerini giymiş sırtına da çantasını takmıştı. Ne için hazırlanmıştı ki... Bir planımızda yoktu üstelik.

"Pelin ne oldu neden böyle hazırlandın benim bilmediğim bir planımız mı var?"

Ben soruyu sorduğum an aşağıdan bir ses geldi.

"Pelin evde biri mi var?"

"Onur abi aşağıda."

Onur mu o neden geldi pelinin hazırlanmasının sebebi bu muydu yine ne çevirmişlerdi acaba kendi aralarında?

"Merve abla Onur abimle sana sürpriz yapmak istedik. Haydi, hazırlan kampa gideceğiz. Beni kırmayacaksın dimi?"

Yine o sevimli yüz ifadesini takınmıştı. O böyle yapınca hayır diyemiyordum ki... Hem ne zaman Onurla pelin bu planı yapmışlardı ve içine beni de dâhil etmişlerdi. Onurla bu konuyu sonra konuşacaktım. Ama şimdi hazırlanmam gerekiyordu.

"Pelin sen böyle yapınca hayır diyemediğimi biliyorsun. Hem zaten çoktan hazırlanmışsın. Şimdi seni kırmayacağım sizinle geleceğim ama bundan sonra bana söylemeden hiçbir şey yapmayacaksın anlaştık mı?"

"Anlaştık Merve abla sevineceğini düşünmüştüm. Yoksa sevinmedin mi? "

Açıkçası sevinmiştim beni mutlu etmek için uğraşmaları hoşuma gitmişti ama Onur'un sen ne istersen onu yapacağım dedikten sonra bana sormadan 'sürpriz' adı altında plan yapması sinirime dokunmamış değildi.

"Sevindim Pelinciğim, şimdi ben hazırlanacağım sende Onur abinin yanına in hadi"

"Tamam."

Hızlıca üzerimi değiştirdiğim ve çantamı da hazırlayıp aşağı indim. Merdivenlerden inerken Onur'la konuşacaklarımı kafamda tasarlıyordum. Bana bunu yapması sinirime dokunuyordu. Ben plansız programsız bir hayat yaşamamıştım yaşamaya da niyetim yoktu. Sürpriz istemiyordum. Hem o kim oluyordu da bana sürpriz yapma hakkını kendinde buluyordu. Ona olan içimdeki kızgınlık geçtikçe o beni kızdıracak başka bir şey buluyordu. İnanılmazdı ya...

Sonunda son merdiveni de indiğimde onur karşımda bana bakıyordu-beni izliyordu desek daha doğru olur-. Ama Pelin burada değildi. Galiba hobi odasındaydı odadan müzik sesleri geliyordu çünkü...

"Günaydın Onur? Hoş geldin. Niye ayaktasın geçip otursana." kızgınlığımı azaltmak istiyordum. Ama başarılı olamıyordum.

"Günaydın Merve, hoş buldum. Sinirlisin biraz anlaşılan?"

"Biraz mı?" Hayır, hayır bunu içimden söylemeliydim.

"Anlaşıldı baya kızgınsın. Sürprizlerden hoşlanmadığını biliyorum. Sana haber vermeden senin adına da plan yapmış olduk. Ama sevinirsin diye düşünmüştük. Seni üzdüm ve hayal kırıklığına uğrattım galiba özür dilerim."

"Her hata yaptığında özür dileyip yaptığın işten sıyrılacak mısın Onur bu mu yani?"

"Merve gerçekten ne diyeceğimi bilemiyorum. Ne dersen haklısın."

Bu sırada pelin içeri geldi ve konuşmamız burada bitmiş oldu. Aferin geri zekâlı Merve tüm konuşma planını mahvettin.

"Merve abla hazırlanmışsın artık gidebiliriz yani."