Merhaba tatlışlarım.
Nasılsınız?
Haftanız nasıl geçti?
İyi okumalar.
~
Şu an ne yapıyorum?
Onur'la birbirimize sarılıp ağlıyoruz. Onur benden defalarca özür diliyor. Bense sesimi çıkarmadan sadece ona sarılıyorum. Onur artık özür dilemeyi bıraktı, gözümün içine baktı "Beni affet" dedi. Ben de "Affettim" dedim artık ona karşı içimde kötü bir düşünce yoktu. Onur bıraktığım çocukluk arkadaşım gibiydi sanki bunca yıl hiç geçmemişti ve biz oyunlar oynayan o iki çocuktuk. Benim ağzımdan bir cümle daha çıktı:
"Beni sallayacak mısın?"
"Evet, sen ne istersen onu yapacağım ben Merve sen ne istersen..."Salıncağa doğru ilerledim ve oturdum. Onur da beni sallamaya ve bana bir anımızı anlatmaya başladı.
"Merve hatırlıyor musun? Sahilde kaybolduğun günü..."
Sahile gittiğimizden önceki gün bir limana gitmiştik orada kalıp gün batımını izlemek istemiştim ama annemler izin vermemişti. Ben de ertesi gün sahile gittiğimizde kimse bana bakmazken kaçıp limana gitmiştim.
"Nerede olduğumu çabucak bulmuştun çünkü beni çok iyi tanıyor ve anlıyordun. Benim önceki gün ne kadar orada kalmak istediğimi en iyi sen biliyordun."
"Evet öyle... O yüzden kimseye söylemeden bende limana gittim."
"Ve beni buldun birlikte gün batımını izledik."
"Sonra gün batarken annenler bizi buldu iyiki tam hava kararmamıştı."
"Aslında ben bulmalarını istemezdim. Daha birlikte yıldızları izlemek istiyordum."
"Sen karanlıktan korkuyordun Merve."
"Sen yanımda olsaydın ve yıldızları görebilseydim korkmazdım."
"Ama ben sen korkacaksın diye çok endişelenirdim."
"O zaman iyiki annemler bizi bulmuş."
"İyiki..."
Onur'un telefonu çalmaya başladı. Onur telefonu açtı ve arkadan Koray'ın sesi geliyordu. Onur salıncağı durdurdu. Onur "Hemen geliyoruz." dedi ve bana döndü.
"Pelin kendini iyi hissetmiyormuş. Karnı ağrıyor ve durmadan kaşınıyormuş. Pelinin alerjisi var mıydı?"Hemen salıncaktan indim ve restorana doğru koşmaya başladım. Koray ve Pelin'in yanına gittiğimizde Pelin'i ilk kez bu kadar bitkin görüyordum. Ormanda onu bulduğumda bile bu kadar bitkin görünmüyordu. Pelin bana döndü "Ben fıstık yedim." dedi.
"Çantan nerde pelin ilacın onun içindeydi."
Pelin: "Ben evde bıraktım. Çok kaşınıyorum. Karnım çok ağrıyor.
Pelini hemen alıp restorandan çıktım onur da peşimizden geliyordu. Onur'a dönüp "Hemen eve götür bizi!" dedim. Onur arabayı açtı ve ben pelinle arkaya bindim Onur da arabayı sürmeye başladı. Eve çabucak vardık. Eve girip pelinin çantasını buldum ve alerji iğnesini vurdum.
Pelin: "Şimdi karnım ağrımayacak ve kaşıntım geçecek mi?"
"Göreceğiz Pelinciğim."
Pelin: "Anne, çok özür dilerim. Seni çok korkuttum."
Peline sarıldım ve "Sen iyi ol yeter kızım sadece sen iyi ol." dedim.Pelin bana anne dedi ben ona kızım dedim. Bu hayatımın en güzel anıydı.
Onur odaya geldi ve "Nasılsın prenses?" dedi. Pelin "İyiyim Onur abi. "dedi.
"Onur teşekkür ederiz her şey için"
Onur: "Rica ederim, siz iyi olun bana yeter." Ben sadece gülümsedim.
Onur: "Pelin için eve doktor çağırdım birazdan gelir." "Tamam" dedim.
Yarım saat sonra kapı çaldı ve doktor geldi Pelin'i muayene etti. Karın ağrısı ve kaşıntı için ilaç yazdı. Doktor gittikten sonra Onur da gitti. Ben de bu günkü manzarayla ilgili çizim yapıp internete yükledim ve ardından gelen mesajlara baktım onca yorumun arasında bir yorum gözüme çarptı yorumun sahibinin adı gecenin sessizliğinde buldum kendimi idi yorumsa şu şekildeydi:
Bu manzara çizdiğin bulutlar bence her bulutun kendi hikâyesi var aynı insanlar gibi milyonlarca insanız bu dünyada hepimiz başkayız hepimiz kendimize özel farklı yaşamlar taşıyoruz. Bulutlar da böyle işte, hepsi farklı bir yaşam taşıyor ve çizdiğin manzaradaki bulutlar hüznü yalnızlığı taşıyor aynı benim gibi...
Bu sözler ilk kez böyle bir yorum almıştım. İlk kez beni az da olsa anlayabilen güzel bir yorumdu ve beni hüzünlendirmişti. Cevap yazmak istiyordum ama ne yazacağımı bilmiyordum. Sonunda da cevap yazmaktan vazgeçtim ve uygulamayı kapattım.
1 hafta sonra
Pelin tamamen iyileşti bu süre zarfında Onur neredeyse her gün pelini görmek için eve gelip gitti. Gecenin sessizliğinde buldum kendimi ise hala bir sır bir daha attığım videolara yorum yapmadı. Acaba bu kişi kimdi diye düşünmekten kendimi durduramıyorum.
~
Bölümü nasıl buldunuz tatlışlarım?
Yıldızı doldurmayı ve paragraf arası yorum yapmayı unutmayın.
Kendinize iyi bakın.Bu günlük benden bu kadar haftaya görüşmek üzere.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANLA BENİ
Ficção AdolescenteBu hikaye Merve'nin hikayesi... Merve, anne ve babasını -onu en iyi anlayan kişileri- kaybetti. Anne ve babasının vefatından sonra konuşmamaya başladı. Yıllarca onu anlayabilen birini aradı ama 8 yılın ardından onu anlayan kimse çıkmadı. Merve 18 ya...