Jij en ik werken wel

3. Fotochallenge

Als ik terugkom van de wc en nog druk bezig ben met het vastmaken van mijn riem valt het gesprek van de jongens opeens stil. Ik krijg een vier paar ogen op mij gericht wat mij een akelig gevoel geeft, alsof ze het over mij hadden.

Met grote nieuwsgierige ogen kijk ik vlug de groep rond, waarna ik Matthy een langere tijd aankijk. Ik laat mijn ogen echter eerst zijn lichaam afgaan, ik kan het gewoon niet laten. Hij leunt tegen het bureau van Robbie aan en heeft zijn handen in zijn broekzakken. Hij ziet er goed uit, op zijn gemak en gelukkig. Zijn gezicht is mooi gekleurd en zijn haar zit perfect in de gel. Hij moest er natuurlijk op en top uitzien voor de verjaardag van zijn moeder. IJdel mannetje kan het soms ook zijn.

Ik sta op het punt hem te vragen naar hun gesprek en waarom er opeens een stilte is gevallen, maar hij voelt de vragen blijkbaar al aankomen. "Ik had 't over hoe 't bij m'n ouders was," zegt hij met een hoofdknikje opzij. Ik knik begrijpelijk en merk op: "ah ja, ja ging goed toch?" Ik prop nog snel mijn shirt in mijn broek, waarna ik er eindelijk normaal bij kan staan.

"Ja? Oh wat mooi!" reageert Robbie gelijk en Koen stemt volmondig met hem in. Matthy en ik knikken blij mee, terwijl we beide een beetje beginnen te blozen. Raoul slaat mij op de rug, waardoor ik mijn gezicht zijn kant opdraai. We glimlachen naar elkaar, terwijl ik uit zijn blik kan opmaken dat hij trots is.

Plots grinnikt Matthy een keer en gaan alle ogen weer naar hem. "Ja, maar," hij zucht diep, "m'n vader had wel z'n droge reactie. Het maakte hem echt niks uit, het boeide hem gewoon niet wat ik zei." Zijn toon is jolig en gelukkig niet bedroefd, wat evengoed het geval had kunnen zijn. Het leek zijn vader echt niet te boeien, maar Matthy zei onderweg naar het kantoor toe dat zijn vader waarschijnlijk overrompeld was en niet goed wist hoe hij zijn gevoelens moest uiten. Matthy lijkt in dat optiek sprekend op zijn vader, de appel valt niet ver van de boom.

Verder zei hij nog dat hij het later deze week aan Jesse moet vertellen, aangezien zijn andere twee broertjes het nu wel wisten "en de rest van de familie hoort 't wel via via." Ik kon alleen maar knikken, een betere reactie had ik niet. "Ik ben wel blij dat ik 't hun heb verteld," glimlachte hij vervolgens naar mij en als hij op dat moment niet aan het autorijden was, had ik hem allang op zijn bek gepakt. Maar hij was op dat moment aan het autorijden, waardoor ik hem in de parkeergarage op zijn bek pakte.

We liepen naar de uitgang, waar je voor de lift kunt kiezen of de trap. Ik duwde hem toen echter onder de trap en begon hem te zoenen. "Ik ben ook blij dat je 't ze hebt verteld," fluisterde ik tegen zijn lippen. Zijn linker mondhoek schoot omhoog, zijn kuiltjes werden zichtbaar en hij trok mij terug in de tongzoen.

Koen begint luid te lachen, "wat, hoe reageerde die dan?" Ik vertel ze het hele verhaal: hoe Matthy het in de gang aan zijn moeder vertelde, mij aan zijn grootouders voorstelde als 'm'n vriend', Ezra zijn vermoedens werden bevestigd en hoelang het duurde voordat het bij zijn vader binnendrong om vervolgens te reageren met 'nah, leuk'.

De jongens beginnen te lachen en Raoul merkt met tranen in zijn ogen op: "maar dit was zo te verwachten." Matthy draait zijn gezicht naar Raoul en fronst zijn wenkbrauwen. "Hoezo?" vraagt hij verontwaardigd, "je hebt m'n vader misschien drie keer gezien." Nu voel ik mij geroepen, "je vergeet dat je 't wel eens over je pa hebt." Hij zucht en geeft toe, maar wil er alsnog tegen ingaan. "Maar ik dacht dat hij, hè, ik heb een vriend en dan ja," hij steekt zijn handen op en beweegt ze, jiggly hands. "Iets meer shock," vervolgt hij, terwijl hij zijn armen over elkaar heen vouwt.

"Dat was echt heel gay," merkt Koen op al wijzend naar Matthy's handen. Matthy kijkt kort omlaag naar zijn handen, waarna hij zijn hoofd weer optilt en met een blanco gezichtsuitdrukking Koen aanstaart. "Te vroeg?" vraagt Koen onzeker en met grote ogen. Iedereen knikt en ik zeg: "te vroeg."