Jij en ik werken wel

13. Cutie

Plots zie ik door mijn oogleden heen dat het licht om ons heen is geworden en ik voel een aantal vingertoppen al strelend over mijn huid gaan wat mij dit keer wel een kalmerend gevoel geeft. Het is warm onder de dekens, maar niet onprettig heet. Voor even voelt alles goed, maar dat is van korte duur want zodra ik begin te bewegen, is het mis. De pijn schiet mij te binnen op de minst ongunste plek. Ik kreun pijnlijk, terwijl ik vanaf mijn buik op mijn rechterzij wil gaan liggen. Moeizaam draai ik mij toch een kwartslag zo stilletjes mogelijk, maar dat is al helemaal niet makkelijk. Ik wil mijn knieën nog opsteken om specifiek in foetushouding te gaan liggen, maar dat doet mij te veel pijn.

De vingertoppen verplaatsen naar mijn linkerarm en ook verneem ik dat Matthy begint te bewegen. Hij schuift naar mijn idee dichter naar mij toe en draait volledig op zijn linkerzij. Ik voel zijn ogen vervolgens op mijn gezicht branden en net op het moment dat ik er iets van wil zeggen, is hij mij voor, "hey."

Ik adem diep uit en haal de slaap uit mijn ogen, waarna ik ze langzaam open. Ik zie dan dat hij wel heel dicht tegen mij aan licht en ook zijn gezicht is maar enkele centimeters van de mijne verwijderd. Hij kijkt mij met grote ogen en een kleine glimlach aan, terwijl hij met zijn rechterhand kort over mijn wang streelt. Bij mij kan er echter geen glimlach vanaf. Ik rol mijn ogen van hem af en wil, tegen beter weten in, net iets anders gaan liggen. Al pijnlijk kerm en zucht ik, wetende dat hij geen argwaan zal hebben, omdat ik 's ochtends wel vaker zo wakker word. Meestal is dat dan wel met een kater, maar goed.

Zijn hand gaat kort door mijn haren, waarna hij mijn gezicht met beide handen vastpakt. Ik moet hem dus wel aankijken. Hij drukt voorzichtig onze neuzen tegen elkaar aan en zegt dan: "goedemorgen, lieverd." We kijken elkaar recht in de ogen aan; ik zie recht in zijn pret oogjes die nog altijd verraden dat hij het gisteren wel erg gezellig heeft gehad met Frank en Rutger.

Hij kust vervolgens heel voorzichtig mijn lippen en ik sluit mijn ogen. Ik wil zijn pols vastpakken, maar hij is al eerder met het vastpakken van mijn pols. Sinds wanneer ben ik zoveel trager dan hem?

Onze lippen verbreken het contact, waarna hij zich bij mij opdringt. Hij duwt mij op mijn linkerzij, terwijl zijn neus in mijn wang blijft prikken. Ik wil echter niet nog een keer omdraaien, dat doet gewoon veel te veel pijn en dat laat ik merken ook.

Ik voel een hand van hem over mijn lichaam gaan, naar daar waar ik hem momenteel echt niet wil hebben. Iets te hardhandig duw ik zijn handen van mijn lichaam af, waarna ik alsnog op mijn zij draai ondanks de pijn, "Matt, hou op. Even niet."

Ik weet dat hij zich waarschijnlijk niet meer veel kan heugen van vannacht, maar ik heb geen zin om nu alles uit te leggen. Daar heb ik simpel gezegd geen puf voor. Ik ben moe en heb pijn, twee ingrediënten die voor een botte Milo zorgen.

Ik voel dan zijn beide handen gewillig van mijn lichaam afglijden en hoor hoe hij zich weer beweegt. Hij gaat weer op zijn rug liggen en zucht diep, waarna het even stil wordt.

Het duurt echter niet lang voordat hij alweer in beweging komt. Hij kruipt tegen mij aan en bindt zijn armen om mijn lichaam heen. Hij kust vervolgens mijn rechterschouder en rug, waarna hij zijn wang tegen mijn schouderbladen aandrukt. "Sorry, ik heb gedronken. Alsjeblieft, wees niet kwaad, hmm," fluister hij zowat en hij kust mijn huid nog een keer.

Ik zucht en besluit dan toch op hem in te gaan, maar niet op de manier die hij waarschijnlijk hoopt. Ik zet mijn tanden in mijn onderlip en pak zijn rechterhand vast, terwijl ik langzaam terug op mijn rug draai. Met moeite houd ik enige geluiden binnen door hard te bijten op mijn lip.

Eenmaal op mijn rug leg ik zijn hand weer terug op mijn buik en ik vouw vervolgens mijn eigen handen eroverheen. Ik heb mijn ogen gesloten mede omdat ik moe ben, maar ook zeker omdat ik niet zijn ogen wil ontmoeten.