The Naughty Encounter | COMPLETED

CHAPTER TWENTY-SEVEN

2 years later...

"I need the papers now!" agad kong ibinaba ang telepono na kumukonekta sa table ng secretary ko, ang aga aga pinapainit ang ulo ko.

Those papers came from a big company at hanggang ngayon ay hindi pa rin naibibigay saakin, nakakahiya.

Tumungo ako sa bar area sa loob ng office ko at nagsalin ng red wine sa baso ko. Agad kong sinimsim iyon at dumungaw sa napakalaking bintana sa office ko. Nagpakawala ako ng buntong hininga.

Ilang sandali lang ay may kumatok na din sa pintuan ko kaya binaba ko ang hawak na baso at umupo sa swivel chair ko, pumasok si Lean, secretary ko. Dala dala nito ang isang folder na naglalaman ng mga papeles.

"Here's the papers ma'am." nadako naman ang paningin ko sa kamay nito, nanginginig. Tumango ako at nilapag nito ang papeles sa mesa ko.

"My schedule for today?" tanong ko, napailing ako ng makitang nanginginig pa rin ang kamay niya.

"U-uhm you have a Lunch meeting with Mr. Delutavo, at 2PM you have a meeting with the board members, and 5PM you have a dinner meeting with Mrs. Lopez. That's all ma'am, after that clear na po ang schedule niyo." napasandal ako sa swivel chair ko, I'm not in the mood to attend meetings now.

"Cancel all my appointments today." wala sa sarili kong sabi.

"But m-ma'am last week pa po sila nagpaschedule ng meeting sa inyo." nilingon ko naman ito and raised my right eyebrow.

"Schedule it next week." tumango naman ito, sinenyasan kong umalis na ito kaya sinunod niya naman agad.

Inikot ko ang swivel chair paharap sa malaking glass window ng opisina ko at nagpakawala ng buntong hininga.

This view of nature makes me calm, this past 2 years I've been fighting for this damn life. I can't even remember the true meaning of happiness anymore. Scolding and shouting is part of my daily living now, too far from Tihanna 2 years ago. Ipinatong ko ang dalawang braso sa arm rest ng upuan ko tsaka madiing pumikit.

"I won't leave you." napakuyom ang dalawang kamao ko ng marinig ko na naman ang mga salitang yun sa utak ko.

"I won't leave you." napamulat ako at tumayo bigla, no umalis ka sa utak ko!

Dali dali akong nagsalin ng red wine sa baso ko at diretsahang ininom yun, I don't want to hear it anymore.

"I won't leave you." naihagis ko ang baso sa dingding ng opisina ako at nagsimulang sumigaw

"No! You're lying! No! Stop it! Stop saying that!" nagsimula ng tumulo ang mga luha sa mata ko at nagsimulang itapon ang lahat ng gamit na nasa table ko.

"Y-you're lying!" napaupo ako sa isang sulok at tinakpan ang dalawang tenga ko. Get out of my head!

"You're a liar! A liar! A liar!" paulit ulit kong sinabi yun habang patuloy na umaagos ang luha sa mga mata ko. Narinig ko naman ang pagbukas ng pintuan ng opisina ko at dali daling lumapit saakin ang taong yun.

"Shye. Come here. It's okay Shh." niyakap ako nito at pinapakalma, It's not okay.

"It's okay now, no one's gonna hurt you okay? Calm down." dahan dahan ako nitong pinatayo at pinaupo sa swivel chair ko.

"Follow me okay? Breath in..." agad ko namang sinunod ang sinabi niya at napakapit sa armrest ng upuan ko.

"Breath out..." napapikit ako at sinunod yun.

"Very good, Shye. Now, please calm down okay?" tumango ako. She's Doc. Alcaraz, my psychiatrist. I've been seeing her for my consultation for 2 years now.

"It's been six months now since I allowed you to work what happened Shye?" napayuko ako sa tanong niya. Hindi ko din alam na magpapanic na naman ako, I thought I was doing better but I guess I'm not. I'm still having a panic attacks and breakdowns.

"Who called you, Doc?" pag iiba ko ng usapan, umayos ako ng pagkakaupo at pinahid ang luhang tumutulo sa mata ko.

"Lean, she heard you screaming." tumango naman ako.

"What happened? May naririnig kana naman bang boses sa utak mo?" natahimik ako.

"Shye, you'll overcome it. I know you're brave, don't let the past ruin you." ipinatong ko ang dalawa braso sa mesa ko at doon umiyak.

"I'm t-trying, doc." Napuno ng hikbi ko ang buong opisina. I hope someday, I will be able to smile again, I will be able to be happy again I just can't do it now.

Dumating ang alas sais ng gabi, napag isipan kong umuwi at dumaan muna sa malapit na bookstore. Hindi ko din alam at bakit ko nakahiligan ang libro ngayon siguro ay nawiwili akong magbasa at nawawala sa utak ko kung ano mang problema ang kinakaharap ko ngayon.

Papasok na sana ako sa loob ng biglang nag ring ang cellphone ko, kinuha ko iyon at nakitang si mama ang tumatawag.

"Ma, I'm okay" simula ko, alam ko na kasi kung bakit ito tumawag.

"Sweetie, I know you're not. Can you please come here in our house? Or you want me to go there in your condo?" nag aalalang sabi nito.

"Ma, okay lang ako. Say hi to dad for me. I'll hang up now." agad kong binaba ang tawag at pumasok sa loob ng bookstore.

Agad kong naamoy ang mga bagong libro, nakakakalma talaga ang amoy na yun. Nilibot ko ang paningin sa loob at nalula sa dami ng libro. Nakakalula pa ring pumasok dito lahit ilang beses na akong nakapunta dito.

Nagsimula akong maghanap hanap ng libro, I want to read books that will make my mind at peace.

"12 rules for life by Jordan Peterson" basa ko sa librong nakita ko, tiningnan ko naman ang nasa likod at binasa ang naka quote.

“It’s all very well to think the meaning of life is happiness, but what happens when you’re unhappy? Happiness is a great side effect. When it comes, accept it gratefully. But it’s fleeting and unpredictable.” — Jordan Peterson" tumango tango ako at kinuha iyon. 

Pagkatapos kung kunin yun ay nagtingin tingin muna ako sa iba pang libro, marami akong gustong basahin pero ito muna yung napili ko. I was busy checking the other books when I smelled a familiar scent. I know that scent.

Nahihirapan man ay pilit kong sinundan kung saan nanggagaling yung amoy na yun, I have a lot of questions and why's. Nangingiligid na ang luha ko kakahanap kung saan nanggagaling ang amoy na yun, I looked like so desperate right now.

Nakita ko ang isang pamilyar na katawan ng babae na papalabas sa bookstore na to, dali dali kong sinundan iyon ng pigilan ako ng guard.

"Ma'am hindi pa po bayad yan." tiningnan ko naman ang librong hawak ko tsaka humingi ng pasensya sa guard. Bumalik ang tingin ko sa babae kanina pero wala na ito. Napatiim bagang ako at bumalik sa loob para magbayad.

Pagpasok ko sa kotse ko ay napasandal ako sa upuan at huminga ng malalim, my tears are starting to flow again. I don't know what to do anymore.