The Naughty Encounter | COMPLETED

CHAPTER THIRTY-ONE

TIHANNA'S POV

"Get up" I said with a serious tone, lumapit ako sa harapan niya but I just stared at her at pilit na pinipigilan ang sariling hindi maawa sa kaniya.

"I said get up!" sigaw ko, I saw how she flinched and starts to get up. She looked at me with teary eyed and I maintain my serious face.

"What are you doing here?" Her hands are shaking at hindi ko mapigilang itanong sa sarili ko kung anong nangyari sa kaniya.

"I... I w-want to talk to you." uutal utal niyang sabi.

"You want to talk? Then come talk." Hinila ko ang braso nito palapit sa sofa na nasa loob ng office ko at pabagsak siyang pinaupo.

"Go, talk." nagsimula na naman itong umiyak at hindi nagsalita.

"If you're not going to talk, you should leave. You're disturbing me." hinila ko ito ulit sa braso niya patayo at huminto sa pintuan ng opisina ko.

"Here's the door, you can leave now if you'll just look at me like that." hindi pa rin ito nagsasalita and nagsisimula na naman akong mainis.

"Talk!" muling sigaw ko sa kaniya pero imbes na magsalita ito ay bigla ako nitong niyakap ng napakahigpit.

"You're h-hurting me, why are y-you being like this to me?" Humihikbing sabi niya saakin habang yakap yakap pa rin ako. Malakas kong hinila ito palayo saakin na napaupo siya sa sahig dahil sa lakas ng pagkahila ko sa kaniya palayo.

"Don't you ever touch me, if you're not going to talk then leave." sabi ko sabay turo ng pintuan sa kaniya. Dahan dahan itong tumayo.

"I w-was locked up in an island..." sa sinabi niyang yun ay hindi ko magawang hindi tumawa na may kasamang sarkasmo

"Here you are here lying again. Stop making excuses, Amirah. I won't buy it again." she looked at me confused.

"I'm n-not lying..." uminit na naman ang ulo ko dahil sa sinabi niya.

"Oh really? You're not lying? Parang lahat nga ng lumalabas sa bibig mo puro kasinungalingan! Bakit ka nga ba nandito? Nagsawa kana ba sa asawa mo at ako naman ang bubulabugin mo!?" galit na sabi ko sa kaniya.

"What are you talking about? I don't hav---" hindi ko na ito pinatapos magsalita.

"Stop talking nonsense, leave!" I shouted once again.

"If you're not going to leave then I'll call a security guard." seryosong sabi ko sa kaniya.

"I'll leave now." dahan dahan itong lumapit sa pintuan ko at kumapit sa doorknob.

"I know it's my fault, I know I'm the one who left without saying anything to you but please hear me out and don't call me a liar. I'm always honest to you, Tihanna. I'll come back, but I'm hoping that you let me say everything to you. I know it's hard but it's h-hard for me too." she said before she opened the door and leave.

Naibagsak ko ang katawan ko sa sahig at nagsimulang humagulgol ng iyak. I thought it would be easy to talk to her, I thought I am ready to hear her reasons but I still can't, hindi ko pa rin kayang kausapin siya, hindi ko pa rin kayang makita siya.

Napahawak ako sa dibdib ko, ang sakit sobrang sakit. Lahat ng sakit 2 years ago nararamdaman ko na naman ulit, bumalik lahat ng sakit simula ng iniwan niya ako ng walang sabi sabi. Tumayo ako at umupo sa sofa. I want to ask what happened to her but I cant, I just can't. Ang hirap magtanong ng hindi siya nasisigawan and I hate myself for doing that.

———

"So what will you gonna do?" tanong ni Seira sakin.

"I don't know" sa buong akala ko kaya ko na siyang kausapin, hindi pa pala.