Te Aviso, Te Anuncio

episodio quince

Medya; Lloviendo Estrellas - Cristian Castro

bu son tamam mı. kıyamadım size.❤️‍🩹. bu da iyi geceler öpücüğünüz olsunn

(‼️bugünün 3. bölümü yani bölümleri kontrol ederek okuyun lütfen‼️‼️)

iyi okumalar
umarım beğenirsinizz🎀

Te Aviso, Te Anuncio
bölüm on beş,

Annem her zaman hayatın bize bir süprizi olduğunu söylerdi. Bu yeni bir iş, arkadaş ve aşk hayatım için olabilirdi; fakat her şekilde beklenmedik süprizlerin olacağı bir gerçekti.

Kuzenim Tatiana'nın istememe rağmen Taehyung'a ondan hoşlandığımı söylemesi de hayatın eğlenceli olmayan sürprizlerinden biriydi.

Bilirsiniz, ne zamanki çıkmaza düşsem Taehyung'dan son sürat kaçmıştım. İlki ona ilk görüşte aşık olduğum ve eh, istemeden de olsa sinirini bozduğum o an gerçekleşmişti. Sonrasında onlarca kez daha tekrarlanmıştı.

Ve şimdi Taehyung'dan yine kaçarken içimden bir ses bunun son olmadığını söylüyordu.

Arkama bile bakmadan son sürat koştuğumda arkamdan gelen ayak seslerini ve "Jungkook!" bağırışlarını duyabiliyordum. Umrumda bile değildi, istediği kadar bağırsındı! Arkama bakmayacaktım işte!

Taehyung'un aynı diğer tüm çocuklar gibi benden iğrenmesine hazır değildim. Herkes benden iğrenebilirdi, sorun değildi; fakat bu kişi Taehyung olmamalıydı.

Hayatımın bir bölümünde Taehyung'un elbet ona karşı hislerimi fark edeceğini ya da bir şekilde öğreneceğini biliyordum. Elbet bir gün güzel bir kadınla evlendiğinde arkasından ağlayacaktım işte, o da en yakın arkadaşı -ki artık hala öyle olduğumdan şüpheliydim- için üzülecekti.

Gelin görünki bu kadar ani ve hiç beklemediğim biri tarafından öğrenmensini beklemiyordum.

Ne kadar süre koştuğumu bilmiyordum, nerede olduğumdan artık emin değildim ki önüme bile bakmıyordum. Tek hedefim Taehyung peşimi bırakana kadar koşmaktı. Ondan sonrası ise kolaydı. Ya Bayan Mızmız Loboz'un hep bahsettiği kocası gibi aşktan kaçacak ve başka bir ülkeye gidecektim ya da Tanrı şahit kendimi odama kilitleyecektim.

Düşüncelerimle boğuşurken Taehyung'un dikkatini dağıtmak için gördüğüm ilk sokağa girdiğimde ağzımdan bir küfür çıkıverdi. Bu mahallede neden bu kadar çok çıkmaz sokak vardı?!

Panikle gözlerimi büyülttüm ve sokaktan çıkmak için arkamı döndüğümde hemen dibimde biten ve nefes nefese kalmış Taehyung'u gördüm. Amigos, işte buraya kadardı... Hayatım bitmişti, mahvolmuştum.

Olduğum yerde geri geri giderken aklıma gelen ilk şeyleri geveleyerek saçmalamaya başladım. "Tatiana yalan söyledi tamam mı? Şimdi neden kaçacağımı soracaksın. Çünkü... çünkü koşmayı seviyorum! Hesap mı vereceğim bir de ya?! Daha neler! Hem ben senin neyine aşık olayım Futbolista? Yani sen..."

Sırtım birden duvarla buluştuğunda kesik bir nefes verdim. Duvarın beni içine çekme ihtimali kaçtı? Umarım ki yüzde yüzdü...