Te Aviso, Te Anuncio

episodio veinte

Medya; The Archer - Taylor Swift

geç geldiği için çook özür dilerim fakat nedense bir türlü bölümü yazamadım ve yazmaya çalışırken de çoook zorlandım AMA NEYSE Kİ BUGÜN SONUNDA YAZABİLDİM!!

finale 3 bölüm falan kaldı bu yüzden diğer bölümleri bekletmeden hemen atmaya çalışacağım ve latin taekooka sonunda veda edeceğiz🥹

bir de hep ispanyolca şarkılar koyuyordum AMA BU ŞARKI ÇOK FAZLA BU BÖLÜM GİBİ HİSSETTİRDİ VE BU SEFER DEDİM FARKLILIK OLSUN AMAN✌🏻

umarım beğenirsiniz💕
iyi okumalaarr🪽

Te Aviso, Te Anuncio
bölüm yirmi,

Kuaförden dönüp eve geldiğimde tüm gün olduğu gibi kafam hala doluydu.

Büyüdükçe gelen değişimden nefret ettiğimi fark etmiştim. Ya da hayatın sadece eğlenceden olmadığını fark etmekten.

Hayatım boyunca pek ciddi biri olmamıştım ve şimdi her şey üst üste gelince ne yapacağımı şaşırmıştım.

Taehyung gidecek ve aylarca hatta belki de yıllarca geri dönmeyecekti.

Annem evlilik teklifi almıştı ve şimdi daha temiz kafayla düşününce ona engel olmak berbat hissettiriyordu.

Andres'e cevap vermeme sebebi benken yine sırf ben üzüleceğim diye hayır demesini istemiyordum. Yatakta bir ölü gibi yatarken bu konu için de fazlasıyla ağlamıştım.

Annemi üzmek berbat bir şeydi.

Vicdan azabı çekiyordum. Onunla ilk defa aram böyle olmuştu, annemi muhtemelen çok üzmüştüm.

Ondan özür dilemeye karar verdiğimde tüm gün boyunca eve gitmeyi beklemiştim. Koca Marta durumumu anladığında bana birkaç tavsiye vermişti.

Elimi yıkayıp kanepeye oturduğumda annemin gelmesini bekliyordum.

Benzer saatlerde eve geldiğimiz için şanslıydım. Bacaklarımı sallayarak zamanın geçmesini bekledim. En sonunda anahtar sesi duyduğumda ve kapı yavaşça açıldığında yerimden hızlıca kalktım.

Annem içeri girip kapıyı arkasından kapadı ve anahtarı duvara astı. Ardından bana döndü. Ona nasıl baktığımı pek bilmiyordum; fakat sanırım tüm pişmanlığım yüzümden okunuyor olmalıydı ki annem anında içimi ısıtacak bir şekilde gülümsemiş, kollarını benim için açmıştı.

Hiç beklemeden kolları arasına girdim ve ona sıkıca sarıldım. "Lo siento mama." derken yüzümü omzuna gömdüğüm için sesim boğuk çıkıyordu.

Annem saçımdan öpüp belime kollarını sardı. Ona olabilecekmiş gibi daha da yaklaştım. "Bencillik yaptım." diyerek konuşmama devam ettiğimde annem anında beni kendinden uzaklaştırdı ve "Bencillik falan yapmadın mi bebe." dedi.

"Hayır yaptım. Üstelik seni de üzdüm, berbat bir çocuğum."

"Jungkook." Annemin keskin sesi aramızda yankılandı ve bakışlarımı ona çevirdim. "Sana yalan söylemeyeceğim, anında kabul edeceğini düşünmedim evet ama o kadar da sinirlenip üzüleceğini tahmin edememiştim." Konuşması beni anında ağlayacak kıvama getirdiğinde annem "Konuşmamı sonuna kadar dinle." diyerek beni uyardı.