මග් එක පිරෙන්න මතුවෙලා තියන පෙන එහේ මෙහේ කරන්න මම කටින් පිබ පිබ තේක බොන්න ගත්තා...
හිත ඇතුලට එන පිට වෙලා යන ගොඩක් සිතුවිලි අතර මල්ලිගේ මතකයන් නැතේමත් නෑ... ඒ අතරේ හිතට වද දුන්නේ අත්තම්මට මොනාද කියන්නේ කියන්නේ කියලා....මොනා කරත් මම ඉක්මනට උත්තරයක් දෙන්න ඕනේ කියලා හිතාගත්තා.....
"ආ.. මේ ඉන්නේ සිහින කුමාරයා සිහිනයක් අතර තනි වෙලා....."
තුෂාන් අමුතු හිනාවක් දාගෙන මගේ උරහිසට ගහගෙන ලග තිබුන පුටුයවක් ඇදගෙන වාඩි වුනා.....
"මොකක්? සිහින කුමාරයා ...?"
"ඔවු..."
"කාගෙද...."
"කාගෙද අර පොඩි කොලු පැටියාගේ මිසක්...."
"අනේ අනේ මේ උඹ මාව බාල අපරාද වලට පටලන්නේ නැතව හිටහන්....."
"බාල අපරාද වෙන්නේ දහ අටට අඩු උනොත්නේ... ඒත් හෙට කොල්ලට දහඅට සම්පුර්ණ වෙනවා..."
"හෙට මල්ලිගේ බර්ඩේ එකද....?"
"ඇයි උඹ දන්නෙ නැද්ද...?"
"බුරුවෝ දන්නවා නම් ඇත්තද කියලා උබෙන් අහන්නේ නැනේ....."
"ආ... ඒක මිසක්... "
"ඇත්තටම උඹ කොහොමද දන්නේ....."
"නෑ අද උදේ කොල්ලා ස්කුල් ආවේ මම ආපු බස් එකේ එකම සීටි එකේ...."
එහෙම කියන කොට මගේ හිතට අමුතුම වේදනාවක් වගේම තරහක් ඊරිසියාවක් වගේ හැගිමක් ඇති වෙලා නැති වෙලා ගියා...
"උඹට ඊරිසියා හිතුනා නේද..."
"අනේ පිස්සුද බන් මම ඊරිසියා කරන්න ඌ මගේ කවුරුවත් නෙවේනේ...."
"ආ... ඇත්තට.. හරි හරි...ඒත් උබේ ඇස්දෙක දැක්කාම කියවෙන්නේ ඔය කටින් කියපු දේ නෙවේ.. "
"ඉතින් කියන්න ගිය දේ කියහන්කෝ මැදින් ඇඩ් දාන්නේ නැතිව....."
"නෑ ඉතින් ටිකට් ගන්න වොලට් එක ගන්න කොට මම කොල්ලගේ පර්ස් එක උදුරගෙන පොඩ්ඩක් බැලුවා... අයිඩී එක දැක්කාම තමයි මට තෙරුනේ..."
"ඉතින් උඹ කොල්ලගේ උපන්දිනේ දැනගත්තා කියලා කොල්ලට තේරුනාද..."
YOU ARE READING
වර්ෂ || BL
Non-Fiction"ඌ එල්ලිලා මැරෙනවලු... මම නැතිව ඌට ජිවත් වෙලා වැඩක් නැලු" "ඉතින් උඹ ඌට ආදරෙයි කිව්වද......" "මම කිව්වා... එල්ලෙනවා නම් එල්ලෙන්න.... කිසි කේස් එකක් නෑ....මම මල ගෙදර ඇවිත් යන්න එන්නම් කියලා ෆෝන් එකත් පැත්තක දාලා හොදට නිදාගත්තා......"
