Ineffable | mauro icardi

0.4

"Seni takibe almış." Dedi elindeki krakeri ağzına atmadan önce Junior.

"Sadece takibe almış olsa yine iyi," bildirimler kısmında duran telefonumu ona doğru çevirdim. "Hiç çekinmeden gönderilerimi beğenmiş."

Kısa bir ıslık çaldığında boşta olan eliyle işaret parmağını telefonumda gezdirdi ve sonsuz Mauro İcardi bildirimlerine baktı. "Kesinlikle senden hoşlanmış."

"Bu saçmalık." Dedim telefonumu tekrar kendime çevirip kapatırken. "Üzerine gitmeyeceğim, hiç tanımıyormuş gibi yapmak en iyisi."

"Ya da onunla seks... Ah!" Yüzüne savurduğum güçsüz tokatla mükemmel oyunculuğunu konuşturup kendini geriye fırlattı. "Bunu tapılası yüzüme nasıl yaparsın, bu yüzle ne kadar para kazanıyorum haberin var mı?!"

"Sus Neymar."

"Of, tamam be." Diye çemkirdi ve ağzına birkaç kraker daha attı. "Çift yemeği var." Diye tekrar konuşmaya başladığında ağzı dolu olduğu için sesi komik çıkıyordu.

"Bu tapılası yüzünle kendine bir sevgili bulamadın mı yani?"

"Ben biraz playboy bir adamım, bilir misin?" Dedi yüzünde gizli bir anlam içeren sırıtışıyla.

"Onu bilmem ama eşsiz olduğun için her davete beni çağırdığını bilirim."

"Lütfen Emilie!" Omuz silktim. "Düşüneceğim, ne zaman?" Dedim önümüzdeki sehpada su dolu olan bardağı alıp dikmeden önce.

"Bu akşam." Öksürmeye başladığımda sırtıma vurmaya başladı, hemde tüm gücüyle. Acıyla daha fazla öksürmeye başladığımda bana kahkaha atmıştı.

"Orospu çocuğu!"

"Benimle gelmen lazım, eşsiz gidersem tüm havam söner." Dedi dudak büzerek tatlılık yapmaya çalışırken.

"İlk olarak, öyle yaptığında tatlı olduğunu sanıyorsan yanılıyorsun." Dedim yüzünü işaret ederek. "İkinci okarak ise, elbisem yok, gelemem."

"Şanslısın ki çok zeki, yakışıklı, mükemmel bir insan olduğum için bunu düşündüm." Ben göz devirirken o ayağa kalktı ve kanepenin arkasına uzanıp aldığı poşeti üzerime fırlattı. "Git dene."

"Biraz daha nazik olursan, belki." O göz devirirken bu sefer kahkaha atan ben olmuştum.

"Lütfen senin için parama kıydığım şu benden biraz daha az mükemmel olan elbiseyi dener misin?"

"Hayır."

"Emilie!"

*

Son dakika insanı değildim, her zaman ne yaparsam yapayım önceden planlamış, düşünmüş ve öyle uygulamış olurdum. Özellikle böyle bir yemeğe geleceksem eğer.

Junior'un aldığı elbise üzerimde ne kadar güzel dursa da içimdeki olmamış sesini bastıramıyordum.

"Senin hava durumundan haberin var mı?" Diye sordum üzerimdeki kısa ve oldukça fazla sırt dekoltesi olan elbiseden bahsederken.

"Bunu niye geldikten sonra söyledin ki?" Dediğinde mekana giriş yapmıştık fakat burası çift yemeğinden daha çok eğlence mekanı gibiydi.

"Çünkü soğuğu şimdi hissettim, aptal." Gülümseyerek yanına vardığımız masadaki Psg oyuncularına selam verirken gözüm aralarından bir tanesine takılmıştı. Gözleri Neymar ile benim birbirine kenetlenmiş kollarımıza değip sonrasında ise beni süzmüştü.