Ineffable | mauro icardi

0.8

Bazen bir şeylerin farklı olacağını düşünürsünüz ya, çok fazla ümitlenirsiniz, mutlu hissedersiniz. En sonunda ise yine aynı olur, üzülürsünüz. Ben öyle düşünmemiştim, ümitlenmedim de, mutlu hissettiğim ise tartışılır bir konu. Ama Mauro Icardi'nin son bir haftadır barlardan farklı kadınlarla çıktığını gördüğüm haberlere üzülmüştüm.

İsteyerek değil, niye üzüldüğümü bende bilmiyordum ama üzüldüğümü inkar etmeyecektim. Bu sadece kendime yalan söylemek olur. Aslında üzüntüde değilde hayal kırıklığı gibi, bana o nazik davranışlarından sonra belki geçmişini geride bırakmıştır ve artık sağlam bir ilişki yapmak istiyordur diye düşünmüştüm.

Fakat o aynıydı.

Önümdeki kitap açıkken beni bu düşüncelere sürükleyen kelimelerin altını çizmeye başladım.

Fakat ben o nazik bakışı üzerimde hissettiğim andan itibaren sana vurgunum. Sonradan anladım ki bu senin iletişim kurduğun her kadına bakma şeklinmiş.

Kalemi bırakıp kitabı kapattım ve eş zamanlı olarak çalan zil ile kapıya doğru adımladım.

Pek fazla seçenek yoktu, ya Neymar ya Kylian ya da ikisi birlikteydi.

Kim olduğuna bakmadan kapıyı direkt açtım ve zamanlamasına lanet okudum.

"Kafana estiği an evime gelemezsin."

"Emilie..."

"Icardi, git." Kapıyı üzerine kapatmak üzereydim ki bacağını içeri geçirdi.

"Beni dinle, lütfen."

"Neden?"

"Neden olduğunu biliyorsun," içeriye girmeye ısrarcı olduğu için kapıyı açtım ve bana doğru bir adım atarak aramızdaki mesafeyi küçülttü.

"Sadece o haberlere inanma, tamam mı?"

Alaycı bir gülüş yüzümde belirdi.

"Hangi haberlere Icardi? Ben seni takip etmiyorum, sana kızgın ya da kırgın değilim. Aramızda hiçbir şey yok bizim."

Öne doğru bir adım atıp dudaklarını dudaklarıma bastırdığında şokla hareket edemedim.

Geri çekildi ve diliyle dudaklarını nemlendirdikten sonra konuştu.

"Artık var."

*

"Sonra ne dedin?"

"Evden kovdum."

Junior öksürmeye başlayınca güldüm.

"Ne yapsaydım, hem evime zorla giriyor hem de tacizci gibi dudaklarıma yapışıyor."

"Yazık lan adama," kaşlarımı çattım.

"Neyine yazık, gönül eğlendirmesi için bir sürü seçenek var, ben o kişi olmayacağım. Üzülmeyeceğim."

"Sen öyle diyorsan," diyerek omuz silkti.

"Öyle diyorum Junior."

"Sadece neden bu kadar sinirlendiğini anlamıyorum."

"Çünkü benimle oynuyor Neymar, bir gün boyunca benimle ilgilenip sanki bunu her gun yapacakmış gibi izlenim verdikten sonra bir hafta boyunca yüzünü görmüyorum ve sonra aniden çıkıp evime geliyor. Ne yapmalıyım? Ona kapıyı açtıkça rahat davranacak." Derin bir nefes aldım.