Art arda çalan zille gözlerim zorda olsa aralanmıştı. Yanımdaki bedene baktığımda hala uyuyor olduğunu gördüm ve gülümsedim. Dün gece film izlediğimiz koltukta uyuya kalmıştık, yan yana. Elim onun kir sakalına doğru yol aldı, parmaklarım yüz hatlarında yavaş yavaş dolaştı. Uzun kirpikleri hafifçe kırpıştığında gülmüştüm, çok güzel duruyordu. Kendime ilk defa itiraf ettim, çok çekici bir adamdı.
Zil bir kez daha çalınca doğruldum. Benim açmam ne kadar doğru olurdu bilmiyorum ama o uyanmadığı için kalktım. Kısa bir esnemenin ardından kapıya doğru adımlıyordum ki sesimi duymam duraksadım.
"Emilie?" Arkamı döndüm ve sevimli suratına karşı gülümsedim.
"Günaydın,"
Doğrulup esnerken konuştu, "Günaydın,"
Zil tekrar çalınca işaret parmağımı kapının olduğu yere doğrulttum. "Açayım mı?"
Omuz silkti. Art arda çaldığı için önemli bir şey olacağını düşünüp hızlı adımlarla kapıya yöneldim. Kapıdaki kişi zilden vazgeçip artık kapıya vururken kapıyı açtım.
Yarısına kadar açtığım kapıyı koluyla sertçe sonuna kadar açıp çarptırdığında karşımdaki kadının sinirini anlayamamıştım. Ben yokmuşum gibi yanımdan geçip hızla salona adımlarken aynı anda ona seslendi.
"Mauro!" Kapıyı kapatıp onun arkasından ilerlediğimde ikisini salonun ortasında hararetle tartışırken buldum.
