TUTSAK[yoonmin]

bölüm 12

Yavaş yavaş ayak sesleri gelmeye başladı. Sanırım o geliyordu. Artık burda bağlı bir şekilde kalmaktan sıkılmıştım. Bu zincirlerden kurtulmakta ise çok beceriksiz kalmıştım.

Sesler artık çok yakından duyuluyordu.
Kapı açıldı ve Jimin içeri girdi. Elinde bir tepsi taşıyordu. Tepsiyi odanın kenarında olan masaya bıraktı.

İçinde bi kaç parça yiyecek vardı. İlk gördüğüm hali kadar depresif gözükmüyordu. Daha sakin gibiydi.

Masaya tepsiyi bırakınca bana doğru yürümeye başladı.
Önüme geldiğinde durdu ve yüzüme doğru eğildi.

Bana hafifçe gülümsüyordu. Sakince nefes alıp konuşmaya başladı.

"Seni bekletmedim umarım". Dedikten sonra elini dudağımın kenarında gezdirerek devam etti;
" Acıkmışsındır diye düşündüm. Sana biraz yemek getirdim ama korkmuş gözüküyorsun. "

"Bırak şu zırvalığı senden korkan kimse yok burda."

"Öyle mi? Şuan niye göğüsün çok hızlı inip kalkıyor. Yoksa benden etkilendin mi?"

Son dediklerini duyunca kalbim daha da hızlandı niye böyle oluyordu. Kalbim sızlamaya başladı...

"SAÇMALAMA, senden etkilenmekmi güldürme beni şu pis yerden biran önce çıkmak  istiyorum sen bana kalkmış benden etkilendinmi diyorsun. Kafan iyi mi?"

"Çok iyii hatta hiç bu kadar iyi olmamıştı. Belkide benden etkilenmemiş olabilirsin olsun buraya daha yeni geldin. Yavaş yavaş bana alışacaksın. Bir zaman gelecek benden uzak durmak canını acıtacak. Bunu unutma! "

"ŞİZOFRENSİN SEN!"

"Yapma Yoongi beni kırıyosun bak kalbim bin parça görüyor musun?"

"Sen kafayı yemişsin. Hapın varda kullanmıyosan kullanmanı öneririm."

"Ha- ha- ha komiksin. Neyse...
Şuan senle anlaşabileceğimi sanmıyorum zamanla beni anlayacaksın. Birazdan seni çözücem yemek yiyebil diye ama sakın kaçmaya çalışma sen kaybedersin."

"Kaçşam nasıl kaçıcam zaten. Bu çok salakça olur."

"Çok akıllısın hayranım bu aklına."

Bana iyice yaklaşmıştı. Nefesini yüzümde hissediyordum. Sonra birtten uzaklaştı ve arkama geçti. Zincirlerin kilidini açıyordu. Sadece ellerimi açtı.

Açtıktan sonra masadan tepsiyi alıp geri döndü. O bana doğru gelirken önceki geldiğinde dedikleri aklıma geldi. Kalbim yerinde duramıyordu iyice hızlandı. Sanırım farkettiğinden sırıtmaya başladı.

"Ne düşünüyosunuz yoongi bey böyle heyecanlanmış gibisiniz. Dur bi dakika ben tahmin edeyim. Niye bu kadar sakinim değilmi önceki geldiğimde en son seni tehtid etmiştim. Hazırlıklı ol sana acımayacağım."

Bunları derken daha çok gülmeye başladı. Sanki benim içimi okuyor gibiydi.
Gülmesi durunca gözlerime odaklandı. Biraz sustuktan sonra devam etti.

"Sadece seni ölçmek içindi ki ne hissettiğini çoktan öğrendim."

"Ne hissediyor muşum ben?"

"Boşver şimdi ne desem hepsini yalanlayacaksın. Al yemeğini keyiflice ye"

"Tabi içine zehir koymadıysan"

"Seni öldürmek istesem böyle ucuz numaralarla yapmazdım. Emin ol seni öldürmek istediğimde ölmeyi son zerrene kadar isteyeceksin."

O an başkası için kaçmak salaklık olabilirdi ama benim için asıl fırsat bu olabilirdi.

Tepsiyi bana verdiğinde bana yaklaşmasını bekledim yaklaştığı an boynuna hızlıca vurdum vücudunu ters çevirerek boynunun diğer tarafına insan vücudunu kilitleyen iki yerine sertçe vurdum ve vücudunun üst kısmını hareketsiz hale getirdim.

Yerden aldığım zincirle kafasını bacağıma vurdum. Bir süre sonra bayıldığını gördüm. Kucağımdayken ceplerini yokladım. Cebinde diğer zincirlerin anahtarları vardı. Aldığım gibi ayaklarımıda çözdüm.

Kapıyı açık bırakması gerçekten şansım olmalıydı.
Bir kaç koridoru geçtikten sonra dışarı açıldığını tahmin ettiğim kapının önüne geldim. Az kalsın kapıyı açıp içeri girecektim ki içeriden sesler geldiğini farkettim.

İki kişinin sesleri geliyordu.

Oradan hemen uzaklaştım. Jimini bacaklarıma vurduğum için bacaklarım biraz ağrıyordu. Bu ağrı yürümeme bile etki etmeye başladı.

Bir zaman sonra asıl kapıyı buldum ve biraz zorlayınca dışarı çıktım.
Ordan hemen uzaklaşmam gerekiyordu.
Yarım kilometre boyunca yürüdükten sonra bir ormanın içine girdim.

Yürümek iyice zorlaşmaya başlamıştı. Hava ise çoktan kararmıştı.
Hemen güvenli bir yer bulup saklanmam gerekiyordu. Belkide çoktan uyanmıştı.

Yoongi için bir umut mu bu kaçış? yoksa onun için kötü bir plan mıydı?