TUTSAK[yoonmin]

bölüm 18

Bu nasıl fic jdjsjskllqşaş. Hiç bu kadar absürt devam eden fic görmedim. Hadi şu absürtlüğe devam edelim.
Hala okuyosanız, bölümleri yıldızlayın. Okuduğunuzu bileyim.

Jimin ile geçirdiğim 4. Hafta artık beni serbest bırakıyor,hiç bir şekilde bana vurmuyor ve işin garip yanı beni serbest bırakmasına rağmen yanından ayrılmak istemiyorum.

Kafamı karıştırıyor ama gidersem bir tarafım eksik kalacakmış gibi hissediyorum.

Beni bedensel olarak serbest bıraktı ama ruhum onun yanına zincirlenmiş gibi...

Birbirimize alışmış gibiyiz beni bırakmasına rağmen yanından gitmeyişim başlarda onu şaşırttı.

Şaşırmasına rağmen varlığıma çoktan alışmış gibi.

Bazen kendime soruyorum niye gitmiyorum? neden?

Cevabını bildiğim soruları sormak bazen kalbimi acıtıyor. Bu zamana kadar böyle birinin yanında kendi isteğimle kalmam gerektiğini söyleselerdi büyük ihtimal saçmalıyosun derdim.

Şuan ise tam tersi düşünüyorum.
Jimin'in bayıldığı günden beri arkasındaki hikayesini biliyorum. Jimin'in bayıldığı gün, arkadaşları o gürültüye odaya geldiler ve Jimin'in baya bi bilincini yerine getirmek için uğraştılar. Aradan 15 dakika geçti.

Bilinci yerine geldi. Uyanınca Jimin'i odadan dışarı çıkardılar.

Akşama doğru bulunduğum odaya tekrar geldi. Gözleri yaşlı gibiydi. Odaya gelmeden önce ağlamış gibiydi. Yatağa yaklaştı ve oturdu.

Yüzüme bir süre baktıktan sonra anlatmaya başladı.

O zaman içimde bir acı oluştu.
Gözümden yaş gelmemesi için gözlerimi yumuyordum ama az da olsa gözümden yaş aktı. Yaşları görecek olacak ki hiç beklemediğim bir şekilde birtten hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

O günden sonra daha sakin olmaya başladı ve hiç bir şiddet uygulamadı.

Ah Jimin! Keşke bunları yaşamasaydın.
Keşke normal şartlarda tanışabilseydik seninle...

Evet keşke farklı şartlarda tanışabilseydiniz Yoongi ama bazen hiç tahmin etmediğin yerden aşk çıkar.