Second chance 😓❤️😓 (Complete )

17 chapter

තත්පර විනාඩි පැය ගතවෙලා ගිහින් ලස්සනම ලස්සන දවස් එකතුවෙලා සති ගානක්ම ගෙවිලා ගිහින් මාස දෙකකුත් ගෙවිලා ගියේ හරිම සුන්දර විදිහට...

නොදැනිම අවුරුද්දක අවසානෙටත් ඇවිත් තියෙද්දි මන් හිටියේ ගෙවුන මාස දෙක තුනක කාලය ගැන හිතේ ඇති උන කියාගන්න බැරි තරම් සතුටකින් ...

එදා නොහිතුව වේලාවක නොහිතුව දවසක අපි දෙන්නා අපේම උනා.. ඔව් ඒක හරිම ලස්සන සුන්දර රැයක්..මන් මගේ අවුරුදු විසි පහටම ගත කරපු ලස්සනම ලස්සන රෑය ඒක තමයි ...

අතීතය කොහොම උනත් අනාගතයේ මොනා උනත් එ හැමදෙයක්ම හැමදාම වගේ කාලයට බාර දුන්න මන් ගෙවන එකම එක තත්පරේ උනත් එයත් එක්ක හරිම සතුටින් හිටියේ ආයේ කවදාවත් එ මොහොත ලැබෙන්නේ නැති නිසා ඊටත් වඩා හිතින් විදවනවට වඩා විදින්න පුලුවන් එක තත්පරේද එ තත්පරේවත් නැති කරගන්න මට ඕනි උනේ නැ..

ඒ නපුරු කුමාරයගෙ නපුරු හිතේ තියන අහින්සක අවන්ක ආදරේ මෙහෙමයි කියලා වචන වලින් කියන්න බැරි තරම් ..

කවදාවත් හිතන්නවත් විශ්වාස කරන්නවත් බැරි විදිහට එයා මාව බලාගත්තා..මට ආදරය කරා.. එ වගේම අම්මගේ බෙහෙත් ටික පවා එයාගෙ වියදමෙන් හැම මාසෙම අරන් දුන්නා..

එ මොනවා කරත් හැබැයි එයා කවදාවත් එයාගේ ගෙදර අය ගැන කතා කරේ නැ... මට එ ගැන අහන්න දූන්නෙත් නැ මන් අහන්න ගියෙත් නැ...

එතකොට නදිර මල්ලි...උ සතිගානක් යනකම්ම ගෙදර ආවේ නැ පාඩම් කරන්න කියලා යාලුවෙක්ගෙ ගෙදර ගිහින්..

එත් දවසක් අහම්බෙන් වගේ හොරා වගේ ඇවිත් යද්දි මන් ඌව ගේට් එක ලගදි අල්ලගත්තා ..

කොල්ලගෙ හිත රිදෙන්නේ නැතිවෙන්න මට පුලුවන් උපරිම ආදරෙන් කියලා තෙරුම් කරලා දේද්දි කදුලු පුරවගෙන අහගෙන හිටිය කොල්ලා යාන්තමින් මාත් එක්ක හිනාවෙලා ..

"" මට ටිකක් කල් දෙන්න අයියා.. මන් හිත හදාගන්නම්... ""

කියලා එ කදුලු පිරුනු දෑස්වලින් බලන් කියද්දි මගෙ පපුව පිච්චිලා ගියා..

ඒත් මොනවා කරන්නද මට හීනකින්වත් උගේ වෙන්න බැරි නම් නිකන් බොරු බලාපොරොත්තු දෙන්න බැරි නිසා මන් සද්ද නැතුව මට පිටුපාලා අහින්සකයෙක් වගෙ යන කොල්ලා දිහාබලන් හිටියා කටකියාගන්න දෙයක් නැතුව ...