Second chance 😓❤️😓 (Complete )

20 chapter

දවසම ගෙවිලා ගියෙ මහා මූසලකමකින් කියලා හිතුනා....ඇත්තටම එහෙම එපා උන දවසක් ඔහෙ ගෙවලා දාන එක නම් මහා හිසරදයක් වගෙයි...

ජිවත්වෙද්දි ප්‍රශ්න ඕනි තරම් එකදිගට එනවා කියලා අහලා තිබුනට මට දැනුයි හරියට ම තෙරුනේ මිනිස්සුන්ට ප්‍රශ්න එද්දී ඒවා හරියට විසදගන්න බැරි උනාම ස්ට්‍රෙස් එක වැඩිවෙලා තමන් විහින්ම මැරෙන්න තරම් හිත් හදාගන්න විදිහ 

ඇත්තටම මෙ වෙන දේවල් දැක්කම මටත් හිතෙනවා දෙයියනේ කියලා මැරිලා ගියානම් යසයි කියලා ..මොනවා කරන්නද ඒත් ඒකටත් වෙලාව කියන එක එන්න එපැයි...

හරියටම අදට සතියක් එයා මාව මගහරිනවා.. මුලදි මුලදි මන් එයාට කොල් අරන් මැසෙජ් කරලා වදයක් වෙන්න ගියත් අවසානේ එකත් නතර කරලා දැම්මේ ඌට ඕනි නැත්නම් මට මොකද කියලා හිතාගෙන උනත් ....එ මතක වලින් මිදෙන්න මටබැරි උනා..

සමහරු කියයි අනේ බන් පස්සෙන් යන්නේ මොකටද ඔන්න ඔහේ පාඩුවෙ ඉදපන් කියලා ..ඒත් දෙයියනේ ඇත්තටම ආදරෙ කරපු කෙනෙක්ට එහෙම පාඩුවේ ඉන්න පුලුවන්ද ..බැහැ නේද..??

කොහොම උනත් මන් හිතින් කොච්චර විදෙව්වත් ආයේ එයා ඉස්සරහා නිකන් ඇනයක් වෙන්න මට ඕනි උනේ නැ..මන් එහෙම වෙන්නෙත් නැ...

ආදරෙයි තමයි එත් එහෙමයි කියලා වරදක් නොකර එහෙම පස්සෙන් යන එක මගෙ පිරිමිකමටත් ලැජ්ජාවක් කියලා මට හිතුනා...

"" අයියා...""

වෙනදා බෝඩිමට ඇවිත් වොශ් එකක් දාලා ඇදට වැටෙන්නේ එයාගෙ කොල් එක බලාපොරොත්තු වෙන් උනත් අද ආව වෙලාවේ ඉදලම ඇදුම්වත් මාරු නොකර ඇදට වැටුනේ හිතේ තිබුන දුකට..

කාලෙකින් කාමරේ දොර ලගින් නදීර මල්ලිගෙ කටහඩ ඇහෙද්දි මන් ඉක්මනට නැගිටලා බැලුවේ පුදුමෙන් වගේ... දෙයියනේ කියලා කලින් වගේ නෙවෙයි එ මුන මන් එයාව මුලින්ම දැකපු මුල් දවස් වල වගෙම එලිය වැටිලා තිබුනා.. මගෙ හිතටත් ඒක සහනයක් උනා..

"" එයී..මොකද හලො නිකන් බූතයෙක් දැක්කා වගේ..මේ මම..."""

""අහ්හ්..  කියන්න මල්ලි..""

ඇත්තටම මට පුදුම හිතුනා කොල්ලව දැක්කම එකයි උ දිහා ඇස් දෙකත් ලොකු කරන් බලන් හිටියේ ..ඒ වෙනස තෙරුන ඌ ඇවිත් වෙනසක් නැතුව මගෙ එහාපසින් ඉදගත්තේ මන් ලොකු හුස්මක් අරන් පහලට දාද්දි...