5 Minutes Please

4

Depremden dolayı pek atmak istemedim hala da pek atmak istemiyorum ama biraz da olsun normale dönmeye başladık. Umarım hepiniz iyisinizdir sağlıkla kalın 💜💜💜
.
.
.
.
.
.
.
.

~Ben böyle biri değildim~

Eve Holly ve eşyalarıyla geri döndüğümde Jimin koltukta uyuyordu. Holly'nin tasmasını çıkarıp Jimin'in yanına adımladım. "Jimin kalk" omuz silkip arkasına dönünce bir battaniye alıp üstünü örttüm.

Çizimime geri döndüğümde yarısı bitmiş olduğunu gördüm. Çizimi aynı benimki gibi, bu hoşuma gitmişti. Gelen uykuya aldırmayıp çizime devam ettim. Sabah çizim bitince mutfağa geçip kahvemi yenileyip kahvaltı hazırlamaya başladım.

"AAAA bu ne! Git hoşt!" gelen seslerle salona adımladım. Jimin koltuğun başına çıkmış Holly'i kovmaya çalışıyordu. "Holly buraya gel oğlum" sesimi duyan Holly hemen yanıma geldi. "Jimin korkmana gerek yok bir şey yapmaz" deyip eğilip Holly'i sevmeye başladım. "sadece sevmediği insanları ısırabilir" sanırım denemem gereken bir şey demiştim. Jimin indiği koltuk başına tekrar çıktı.

"hyung lütfen götür aynı evde olmaz ben korkarım hayır olmaz ya" Holly'i oyun alanına kapatmıştım. Oradan bizi izliyordu. Jimin'i kucağıma alıp adımlarımı Holly'e yönlendirdim.
"ya bıraksana beni!" kucağımda çırpınmaya başlamıştı. "rahat dur Jimin"

Onunla Holly'nin oyun alanına girdim. Onu yere bıraktım "hyung çekil çıkıcam" Holly Jimin'in yanına gelince ağlamaya başladı. "çıkar ya!"

Ona sarılmış sakinleştirmeye çalışıyordum. "Jimin yeter ağlama" benden uzaklaşıp omzuma vurdu. "pislik niye yaptın ki bunu" eli de ağırmış.

Omzumu ovarken "tamam özür dilerim haklısın yapmamalıydım ama Holly'e alışsan iyi edersin" dedim. "köpeklerden çok korkuyorum küçükken bir köpek beni kovaladı ve ben düştüm sonra da köpek bana saldırdı." eliyle oynamaya başlamıştı. "Holly ısırsa şimdiye kadar ısırırdı sinirlendirsen bile ısırmaz sadece sevgi bekliyor" omuz silkti. "ya hyung o değilde bi yanık kokusu mu var?" deyip derin bir nefes çekti. "Omlet yandı!" hemen mutfağa gidip tavanın altını kapattım.

"hadi hyung yesene çok güzel buranın omleti." masadaki kahvaltılıklara baktım. Omlet vakasından sonra beni kahvaltıya getirmişti. "tch ben her yerde yiyemem" Jimin kaşlarını çatıp bana baktı. "hyung bi aa desene" anlamayarak aa dediğimde elindeki reçelli ekmeği ağzıma tıkmıştı. "çiğne hadi" zar zor çiğneyip Jimin'e sinirle baktım.

Holdinge gelince herkes panik halindeydi. "noluyo burda!" bağırmam ile herkes olduğu yere çakılı kalmış bana bakıyordu. "hyung gel biz odaya geçelim" yanıma gelen Namjoon'u onaylayıp Jimin'in elini bıraktım. "sana bi masa ayarlarlar yerleş sen" deyip Namjoon ile odama geçtik. "Noluyo Namjoon?" sorum karşısında yutkunmuştu. "Bay Min ve Bayan Min sabah Hoseok'u aramış ve birazdan burda olurlar." gülüp sandalyeme oturdum. "Namjoon bende bir şey oldu sandım. Bunun için ne panik yaptınız." Namjoon yanımdaki sandalyeyi çekip camdan bize bakan Jimin'i işaret etti. "Bil bakalım neden geliyorlar?" sandalye de doğruldum. "siktir Jimin. Annem kesin soru yağmuruna tutacak. Hem Jimin'i hem beni." Namjoon beni başı ile onayladı. "en ufak bir şeyde anlar oyun olduğunu hyung sonuçta savcı" onu başımla onayladım. "ben Jimin'i çağırıyım konuşun siz" deyip odadan çıktı.

Jimin odaya gelince hiç uzatmadan konuya girdim. "babam ve annem geliyor" gülümseyip masanın üstündeki elimi tuttu. "gelsinler" elimi çekip kaşlarım çatılı ona baktım. "şuan baş başayız ne diye elimi tutuyorsun?" yüzündeki gülümseme gidip yerini kırgınlık kaplamıştı. "üzgünüm sadece perdeler açık olunca" onu başımla onayladım. "annem savcı bu yüzden en ufak bir farklılıkta yalan olduğunu anlar dikkat et" beni başı ile onayladı. "neden surat asıyorsun şimdi?" omuz silkti. "üzgünüm perdeleri fark etmemiştim." beni başı ile onayladı. "sorun değil hyung"