Nefretten Aşka *TAMAMLANDI*

0.4

3 Gün geçmişti beni buraya atıp gideli. Sadece 2 kere yemek verilmesine izin vermişti. Kendisi de sadece uyumaya gelip gidiyordu kapı seslerinden anlıyordum.

Kapı birden açıldığında korkarak ayağa kalktım.

'Çık.' dedi Aras sakin bir sesle. Ona baktığımda yorgun görünüyordu, nedensizce kaçabileceğimi düşündüm. Sadece küçük bir fırsat bulmalıydım.

Karanlık basık odadan çıktığımda rahat bir nefes aldım, oksijen almayı unutmuşum neredeyse.

'Odaya çık.' dediğinde sinirle Aras'a döndüm.

'Ne odası ya? Beni günlerdir burada tutuyorsun. Bırak azıcık nefes alayım, televizyon izlemek istiyorum.' dediğimde üstüme yürüdü.

'Sen sadece benim yumuşak yüzümü görüyorsun Melek.Benim sabrımla oynama.' Bu mu yumuşak yüz?

'şimdi odaya çık bir şey konuşacağız.' dediğinde aklıma gelen fikirle yukarı odaya çıktım.

Kapıyı kapatıp camı açıp atlayabilir miyim diye baktım. Atlayabilirdim ama burası full ormandı. Neyse halledeceğiz.

Dikkat ederek sessizce oradan atladığımda saat akşam 9'du. Sağa doğru baktığımda koruma vardı, sol tarafında boş olduğunu görünce oraya doğru koşmaya başladım. Arkamdan gelen yoktu, babamdan da bu adamdan da kurtulup kendime yeni bir hayat kuracaktım. Kendime sözümdü.

Baya koştuktan sonra yola çıkmıştım sadece 1 - 2 araba geçiyordu. Şansıma birini durdurdum hemen kapıyı açıp bindiğimde hemen şoför koltuğundaki adama baktım Aras mi diye, değildi...

'İyi misiniz' dedi o adam çok yorulmuştum cevap verecek halim yoktu. Sadece yere bakarak nefes alıyordum. Yanımdaki kapı açıldığında oraya baktığımda Aras'ı görünce çok da şaşırmadım...

Yanıma oturup sırıtmaya başladı.

'Depoya sür Ali.' dediğinde ben hala ona bakıyordum.

'Ee sen acı çekmek istiyorsun Karıcığım, bende bunu gerçekleştirceğim.' dediğinde kafamda 2 kelime yankılanıyordu.

Acı ve Karıcığım..?