Nefretten Aşka *TAMAMLANDI*

0.11

O günün ardından 2 gün geçmişti. Ne yemek yiyordum ne konuşuyordum. Sadece kendimi yiyip bitiyordum düşünceler ile...

Kapı açıldığında oraya dönmedim, Aras hala utanmadan benle konuşmaya çalışıyordu.
Psikopat.
'Sevgilim, sana kahvaltı getirdim.'
'İstemiyorum' cevap vermesem dövüyordu.
Uzandığım yatağın yanı çökünce yanıma yattığını anladım. Kalkacağım sırada belimden sıkıca geri yatırdı yüzüne doğru döndürdü.

'2 gündür bu aptal tepkilerine bir şey demiyorum, abartma'
sinirle güldüm, abartma mı?

'Senin psikolojik destek alman lazım! Abimi öldürdün. Onca sene sonra tekrar kavuşmuşken aldın onu benden. Şimdi sana melek gibi mi davranmamı bekliyorsun?'

'Seni benden almayacaktı Melek! Sen benimsin'
sinirden delirmek üzereydim, ben o şerefsizin olmam.
'Biliyor musun Aras, normalde tanışsak böyle bir psikopat olmasan. Belki babamın açtığı yaraları sarabilirdim senle. Her kız ister ya babası gibi birini, ben babam gibi birini istemiyorum Aras. Ve sen babam gibisin.'
Yataktan kalktığımda aynı şekil duruyordu. Belki de ilk kez dediklerim zoruna gitmişti.
Gitsin umrumda değil. Artık beni bırakmasını istiyorum sadece.
Normalde de çok gitmesem sahil havası bile alamıyorum, ev hapsi gibiydi.
'Nalan abla yardım edeceğim bir şey var mı?'
Nalan abla burda samimi olan tek insandı...
'Yok kızım aç mısın sen kahvaltıyı odaya istemişti Aras bey'
canım istemiyor...
'Yaptım Nalan teyzecim sağol'
Merdivenden sinirle inen arasa baktığımda beni görmedi bile.
Her zamanki rutin olarak televizyon karşısına geçip film izlemeye devam ettim...
"ARASTAN"
'Nereye gidiyoruz abi?' dedi arasın sinirli olmasına karşılık gergince.
'Hastaneye Ali'
'Hasta mısın abi'
Aras koyulaşan gözlerini aliye çevirdi.
'Sana ne ali, sür dediysek sür!' Ali kafasını sallayarak hastaneye doğru sürmeye başladı.
Bir süre sonra hastanesine geldiklerinde hemen özel doktoru İrem Arasın yanına gitmişti.
'Aras iyi misin?'
'Odaya geçelim İrem.' diyerek önden ilerledi Aras.
Kahveleri geldikten sonra Aras konuşmaya başladı.
'O tedaviyi kabul ediyorum'  dediğinde İrem şaşırmıştı, asla istemiyordu.
'Psikolojik Tedavi mi alacaksın? Nasıl değişti bu kararın?'
'Nasıl değiştiyse değişti İrem! Yardımcı ol'
'Olurum tabii ki de.' Ellerini arasın elinin üstüne koyduğunda Aras sert bakışlarını İreme göndererek elini çekerek ayağa kalktı..
'Randevuyu ayarladığında Aliyi ara işim yoksa gelirim.'
'Aras... gerçekten seni bu kararından döndüren ne oldu?'

'Senin psikolojik destek alman lazım! Abimi öldürdün.'
'Her şeyi sorgulama.'
--MELEK - -
Akşam olduğunda karnım acımaya başlamıştı. Nalan abla da erken çıktığı için sabahtan yaptığı yemeklerden aldım kendime.
Artık bu evden çok sıkılmıştım, Arasla konuşacaktım.
Ya da onu beklemeyecektim.
Arasın çalışma odasına girdiğimde kokusu içime dolmuştu. Karşıda birkaç dolap vardı orayı açtığımda karşımda duran silahlarla bir adım geriye attım. O kadar çoklardı ki arasa karşı çıkmaya korktum.
Bir tanesini alıp belime koyduğumda hızla aşağı indim. Kapıyı açtığım an korumalar önüme dizilmişti.
'Yenge bir isteğin mi var?'
karşımda duran koca adamları ittirmeye çalıştığımda daha çok kişi sarmıştı etrafımı.
'Çık önümden'
'Olmaz yenge, abimi arayım istiyorsan.'
Derin nefes alıp geriye çekildiğim de
'Abimin mezarına gideceğim.'
'Abiye söyleyi-'
'Başlayacağım abine! Bir boktan da haberi olmasın!'
Önümdeki adam yaklaşıp kolumu sıktığında kolumu çekmeye çalıştım.
' ne yapıyorsun sen!'
'Geç evinde otur yenge!'
'Siz bu adamın köpekleri olmaya razısınız ya, size de yazık.'
Gerilediğim sırada belimdeki silahlı elime aldığımda yaklaşacakları sırada elimle durdurdum. Büyük ihtimalle Arası arıyorlardı şu an..
Ama o gelene kadar ben çoktan kurtulacaktım ondan...
----------
Oy ve yorum 🥹❤️