Nefretten Aşka *TAMAMLANDI*

0.18

----------------------

Aras Ali'nin yanına gittiğinde beklediğimin aksine sadece dışarı çıkmasını söyledi, Ali tedirgin bir şekilde çıktığında doktoru çağırıp taburcu ettirilmemi istedi. Hemşire şu an riskli olduğunu söylese de dinlemedi.

'Yapın diyorsam yapın!' Hemşire başa çıkamayacağını anladı ya da korktu bilmiyorum, kafasını sallayıp çıktığında Aras'a bakıyordum.

'Ali'nin dedikleri de ne demek oluyor!' 

'Karımsın demek oluyor!' dediğinde sinirden, olduğum durumdan dolayı ağlamaya başlamıştım.

'Sahte imzayla bir de ! Ne kadar adisin, sana evet demeyeceğimi bildiğin için yaptın değil mi!?'

Odaya hemşire girdiğinde konuşmadı, hemşire kolumdaki serumu çıkarıp gittiğinde Arasın kucağına alması bir olmuştu.

Ona muhtaç olmuştum artık değil mi?

'Tekerlekli sandalye diye bir şey var ya hani!'

'Bundan sonra böyle, alışsan iyi edersin.'

Göz devirdiğimde odadan çıkmıştık, aklıma gelen şeyle 

'Aras,' omzundaki başımı kaldırıp ona baktığımda küçük bir kedi yavrusu gibi hissediyordum.

'O eve gitmesek olur mu?' gözlerim dolmaya başlamıştı, o gece aklımdan çıkmıyordu.

'Gitmeyeceğiz zaten meleğim, şehir merkezindeki eve gideceğiz.'

devam etti,

'O geceyi bana anlatman gerek' kafamı salladığımda omzuna yatmaya devam ettim, arabaya bindiğimizde daha da güvende hissettim.

Bilmiyorum bana o kadar acı da çektirse tek onun yanında güvende hissediyordum, hala nefrette etsem.

'Nefret etme çok seversin, çok sevme nefret edersin...' diye mırıldandığımda sessiz söylediğime emin olarak. 

Ya arası seversem? O zaman ne olacaktı?

'Abim neden gelmedi beni görmeye?' 

'Geldi uyutuluyordun.' dediğinde kaşlarımı çatıp ona baktım

'Şimdi nerede o zaman?' derin nefes aldığında çene kasları kasılmıştı.

Kısık gözlerini daha da kısarak bana baktığında yalandan güldü,

'Ne çok soru soruyorsun kızım sen! Hastasın sen uyu ' dediğinde konuyu kapatmaya çalıştığı bariz belliydi ama gene de ona inanmak istiyordum çünkü çok yorulmuştum.

Gözlerimi açtığımda sade döşenmiş bir yatak odasındaydım, kafamı çevirdiğimde yanımda yatan Arası görmemle istemsizce gülümsedim, kendime gelip gülümsememi sildiğimde arası dürttüğümde, beni bu duruma o soktuysa uğraşacaktı.

Saat akşam 10'du.

'Aras kalkar mısın?' dediğimde esneyerek uyandığında konuştum,

'Beni bu duruma sen soktuğuna göre uğraşacaksın!'

dediğimde gülümseyerek vücudumun üst kısmına çıktığında kaçamadım.

'Ne uğraşması kızım! Kölen olurum kölen...' son kelimeyi söylerken yaklaştığı için itmeye çalıştım.

'Aşağı inmek istiyorum, acıktım.' yanımdan kalktığında eğilip kucağına aldığında omzuna tutundum.