Nefretten Aşka *TAMAMLANDI*

0.16

Her zaman olduğu gibi yine bilmediğim şeyler vardı, hemşire abimin kolundan serumu çıkardığı için rahatça ayağa kalkarak Arasın yanına gitti.

'Ne oldu Aras? Melek gerçekleri öğrenir de senden daha çok soğur diye mi söyletmiyorsun?' 

Sert bakışlarıyla birlikte sırıtmasını da gönderirken Aras,

'Tı, yanlış cevap Muratcım. Emin ol zararlı çıkan sen olursun!' Abim iyice ciddileşince araya girme ihtiyacında hissettim.

'Aras, konuşmamız lazım.' Abim karşı çıkacakken 

'Sadece 5 dakika abi, merak etme.' Kafasını sallayarak odadan çıktığında Arasla baş başa kalmıştık.

'Aras, nişanlın olduğunu neden söylemedin?' 

'Bunu mu konuşacağız Melek!' dediğinde artık sinirlerime hakim olamıyordum, aylardır olduğum yeterdi.

'Ne konuşalım Aras? Böyle bir saçmalığı, aptallığı kabul mu edeceğimi sanıyorsun. Babaannenin bana yaptığı muameleyi görmedin tabi!' 

'Melek o iş senin bildiğin gibi değil, sokma burnunu!' 

'Oldu Aras, ona sokma burnunu bunu sokma. Her şeyi sakla benden, niye duruyorum ben senin yanında? Hem sen beni bırakacaktın?' dediğimde kaşlarını çatmıştı,

'Nereden çıktı bu?'

'Terasta dedin ya ablam gibi olmanı istemi-' lafımı bitirmeden bağırmasıyla irkilmiştim.

'SAKIN! Bir daha ablamın adını ağzına alma!' Aras hep aynı arastı.

'Ne yaptım ablana ben aras? Neden almayayım ağzıma?' ellerini mümkün olabilirmiş gibi daha çok sıktığında bir adım gerilemiştim.

Sinirden gözü dönmüş gibiydi.

'Ben gelmeden abin bir şey açıklayacaktı ya ! Ben açıklayayım o zaman' bağırıyordu, sert bakıyordu, her an il günki arasa dönebilir gibiydi.

'Neden aldım seni yanıma biliyor musun? O şerefsiz baban!' sustu, gözlerini kapatıp derin nefes aldı.

'Aşağı in Melek!' dönüp gidecekken kolundan tuttum

'Söyle aras! Devamını getirsene lafının.' babamı sevmiyordum ama böyle konuşması ağrıma gitmişti. 

'Babaannemi çiftlik evine göndericem, canını sıkamaz bir süre. Sonrasını halledeceğim. Abin de gidecek sabaha.' Gözlerim daha çok dolduğunda kolunda olan elim boşluğa düşmüştü.

'Abimi tekrar benden ayıracaksın? Neden Aras! Neden bu kadar acımasızsın!'

Yaklaştı... Gözleri gözlerime değecekti sanki,

'Melek, senin için getirdim abini. Ölmediğini bil diye. Biliyorsun ve şimdi gitmesi gerek.' 

'Bende gideyim o zaman Aras, bırak abimle mutlu yaşayayım sende nişanlın ile evlen!'

'Nişan falan yok Melek!' sesi yüksek değildi ama sertti, irkildiğimde tekrar konuştum.

'Babaannen niye öyle dedi o zaman?' sırıttı.

'Kıskandın mı?' 

'Delirdin herhalde! Neden kıskanayım seni Aras? Nişanlı bir adamla asla evlenmem. Kendimi öldürürüm gene de evlenmem.'