Nefretten Aşka *TAMAMLANDI*

0.7

Saatler geçmişti, yatakta mecburen hazırlanmış Aras'ın gelmesini bekliyordum. Bacaklarımın görünmemesi için uzun elbise seçmiştim, dolap doluydu zaten.

Kapıyı kilitli unuttuğumu aras'ın kapı kolunu zorlamasıyla anladım.

'Aç şu kapıyı.' diye bağırdığında kalkamadım yerimden, acıyordu bacaklarım.

Kapı kırıldığında bağıracakken bakakaldı yerinden. Neden bakıyordu? 

'Kalkamadım, bacaklarım acıyor.' dediğimde yavaşça yaklaştı. Kollarımdan ilk defa yavaşça tuttu, kaldırıp ellerini belime sardı.

'Artık yeni bir sayfa açmanın vakti gelmedi mi?' dediğinde ona baktım, ne saçmalıyor bu?

'Ne?'

'Gelince konuşacağız, ailem bekliyor hadi.' diyerek indi, bende yavaşça indim.

Arabada hiç konuşmadık çok hoş bir evin önünde durduğumuzda indim.

Ellerini belime sardığında kendimi çektim, vücudu kasıldı. Umursamadan ilerledim.

'görüşeceğiz,evde.' dediğini duymazdan geldim.

İçeri girdiğimizde annesi olduğunu tahmin ettiğim kadın,eşi ve küçük bir kız vardı. Aras sadece küçük kızı öpüyordu.

Hepsi bana baktığında annesinin elini  öptüm, 

'Hoş geldin' dedi üstten bir bakışla. Ailede genetik galiba diye düşünürken babası hariç diye ekledim.

Elini öpüp sarıldığımda

'Hoş geldin kızım' dedi babacan bir tavırla. Bana hiç babam kızım dememişti bile.

Çekinerek koltuğa oturduğumda Aras yanıma oturdu, elini omzuma attığında çektim bedenimi. Çok dikkat çektim sanırım.

'Seni yemin ederim öldürürüm Melek. Bu gece sorun çıkar istiyorsan.' dedi kulağıma gözlerim doldu.

'Ee kızım nasıl tanıştınız?' konusuna geldiğimizde dibimde duran arasa çevirdim bakışlarımı, sanki aşıkmış gibi bakıp konuştu.

'İşten çıkmıştım baba, dinlenmek için bir kafeye girdiğimde karşımdaki masada oturuyordu. O gün bakakaldım Meleğime, sonra işler buraya geldi' dediğinde ben bile inandım.

Ben hayatımda sadece 1 kere kafeye gitmiştim ama Arasın orada olması imkansızdı çünkü bildiğiniz çayın 2 tl olduğu bir yer...

'Neyse, yemeğe geçelim. Oğlum acıkmıştır' diyen Nazan teyzeye baktım.

Teyze dediğimi duysa çıldırırdı da neyse. 

Yavaşça masaya geçtiğimizde görmezden gelinmiştim bile. Hiç ait hissedemiyordum.

2 SAAT SONRA

Sonunda eve dönmüştük, odaya çıktığımda arkamdan Aras geldi.

Elinde şarap vardı masaya koyduğunda ona baktım.

'Benim olmanın şerefine.' dedi kara gözleri üzerimdeydi.

'Ben senin değilim, olmadım, olmayacağım.' dediğimde şarap şişesini alarak bana yaklaştı.
'Sen hep benimdin. Eğer çok istersen gece gösterebilirim ' 

'Sen şerefsizin önde gidenisin.' dediğimde şişeyi yere bıraktı çıkan sesle irkildiğimde büyük elleri kolumu sıkıca kavrayarak sıktı.

'GÜZEL BİR GECE AYARLIYORUM, SEN GENE MAHVEDİYORSUN. NANKÖRSÜN.' bağırdığında sadece ağlıyorum. Gene canım acıyordu, hep olduğu gibi.

'nereye götürüyorsun beni! bırak' dışarı çıkmıştık bile.

'BIRAK BİNMEYECEĞİM ARABAYA.' nafile.Zorla binmiştim.

'Sen oraya gitmeden akıllanmayacaksın, sen benim malımsın. Ne dersem onu yapacaksın.' dediğinde ağlamam şiddetlendi. Özgürlüğümü istiyordum.

'Nereye götürüyorsun beni!' 

Cevap yoktu.

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Selaam, nasılsınız?

Ne kadar oy ve yorum o kadar hızlı bölüm^^