AŞKIM'IN NEFESİ

42. Bölüm: Bir Takım Kazalar

Keyifli okumalar 🍀🌾

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum 🥰

🥀

"Bana daha önce haber vermeniz gerekiyordu! Ben onun doktoruyum!"

"Ooofff! Ne fark eder Yaman?! Sonuçta geçti bitti!"

"Ne demek ne fark eder?! Ne demek?! Hem onların Hipokrat'ıyla benim ki bir mi canım?! Ben Hipokrat'a yemin ederken bile parantez açıp Aşkım'a diye de ekledim! Onlar benim karımın hastalığını nereden bilecekler!"

"Şuursuz arkadaşını sustur ben susturacağım yoksa! Sürekli karım karım diyor, kırkı geçti, sikeceğim belasını gerçek olursa!"

"Toprak Bey, sağlık çalışanlarına şiddetten sizi men ederim!"

"Sağlık çalışanını değil; kardeşime, karım deme gafletinde bulunan bir tek hücreliyi döveceğim ben! Git şikayet et Hipokrat'a!"

"Beyler, beyler! Piliiiz ama! Bakın, yeni hayatımızın ilk günü, geleceğe umutla baksak diyorum." Alparslan, ne dediğini fark etmiş gibi Çağrı'ya mahcup şekilde bakmıştı. Yüzünde mahsun bir tebessümle önemli olmadığını belirtmişti.

Herkes, Aşkım'ı düşünmüş ve onun çıkarları doğrultusunda hareket etmişti. Çağrı, zamanında anne baba dediği insanların yasını kardeşine yaptıklarını öğrendiğinde yaşamış ve bitmişti.

Bu onu kötü bir evlat mı yapardı?

Selvi Hanım ile bunu konuştuğunda biraz da olsa yüreği hafiflemişti. Zaten o günlerde böylesi bir günün geleceğini tahmin etmişti. Anne ve baba dediği insanların gözünde görmüştü o bilinçsizliği. Ne kadar ileri gidebileceklerini tahmin edememişti ama dahasını yapmak isteyeceklerini biliyordu.

Sonlarının böyle olabileceğini de anlamıştı Dağlı ailesinin tepkilerinden. İki tarafa da engel olmamış hatta böylesi bir çaba sarf etmeyi aklının ucundan bile geçirmemişti. Yorulmuştu artık. Genç yaşında üç ayrı ömür birden yaşadığını düşünüyordu. Bundan sonra hiçbir kavganın tarafı olmayacak sadece ve sadece mutluluğa odaklanacaktı.

"Aşkım için ne yapacağız peki?" Poyraz'ın ciddi sesi herkesin odağını değiştirmişti.

"Atlatması zor olacak. Özellikle alıştıktan sonra... Kendini güvende hissettiği bir anda olduğu için..." Çağrı'nın düşünceli sesine karşın Ateş olağan neşesini korumuştu.

"Çitlembiğim nasıl isterse öyle davranırız ya! Çok kasmayın valla bak! Herkes olduğu gibi olsun yeter."

"Evet ya, aynı düzen devam ederse hem daha iyi değil mi? Sonuçta büyük bir şey var gibi davranırsak daha da tedirgin olur." Alparslan her zamanki gibi Ateş'e katılırken Cenk, yattığı halıda doğrulup memnuniyetsizce abilerine bakmıştı.

"Bu ikisine hak vereceğimi düşünmezdim ama haklı gibiler. Ekstra titizlik tedirgin edebilir. Bir de sanki normalde paranoyakça yaklaşmıyormuşuz gibi daha ne kadar delice davranabiliriz ki?"

"Abimlerin sınıfa kamera yerleştirip izlemeleri bence gayet normal bir davranış!" Ateş, omuz silkip konuşurken Çağrı ve Yaman hayretler içerisinde bakmıştı.