AŞKIM'IN NEFESİ

11. Bölüm: Asıl Hayat

Keyifli okumalar 🥰♥️

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum 💭

Aras Abiyle kliniğe gideceğimiz için eve hazırlanmak için gelmiştik. Çok heyecanlıydım. Ne giymem gerekiyordu ki? Daha önce hastane dışında bir yere gitmemiştim. Hastane çıkışı gittiğimiz dondurmacı harici tabii.

"Şey... Selvi Hanım bir şey rica edebilir miyim?"

"Tabi kızım ne istersen..." Kahve gözleri parıltıyla döndü bana.

"Ben ne giyeceğimi bilmiyorum, nasıl gitmem gerekiyor? Yardım eder misiniz?" Hemen yanıma gelip sarıldı.

"Sen istersinde yardım etmem mi benim güzel kızım. Hep bu anı beklemiştim ben." Elimden tutarak beni asansöre götürmüştü. Çok iyi bir kadındı ve ona çok ısınıyordum.

Kutu gibi asansörün içine girdiğimizde ona sığınmadan yapamadım. Çok korkuyordum böyle kapalı ve basık yerlerden. Selvi Hanım ise saçlarımı okşayarak beni kucaklamıştı.

"Rahat hareket edebileceğin şeyler seçelim ki bahçede hayvanlarla uğraşırken iyi olur. Ama kendini çok yormak yok tamam mı meleğim?"

Başımı usulca sallarken "Merak etmeyin, dikkatli olacağım." demiştim.

"Ben anneyim, merak etmek benim işim. Siz altınızda benim can parçalarımsınız, gözümün bebeğisiniz. Hele senle Cenk, benim hala minik yavrularımsınız."

Asansörden inmiş odanın kapısının önüne gelmiştik. O da en az benim kadar heyecanlıydı. Yapılan odaya yerleşeceğim için bavulumu boşaltmamıştık ve oradan seçecektik.

Beni odada ki berjere oturtup kendisi bavulumun başına geçmişti. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama Selvi Hanım hala karar verememişti. Aras abinin beni beklemeden gitmesinden korkuyordum. Ya sıkılıp giderse?

"Hah... bak buldum. Hem şık hemde çok rahat edersin anneciğim. Hadi dene bir de üzerinde göreyim."

Buz mavisi kargo pantolon ve ip askılı mor büstiyer vermişti elime. Kafamı sallayıp hızla odanın içerisinde ki lavaboya yönelmiştim.

Üzerimdeki tulumu çıkartıp hızla giyinip çıkmıştım. Beni görünce hemen elimi tutup makyaj masasına oturtmuştu. Yüzüme kremler, kirpiklerime ve dudaklarımada bir şeyler sürüp saçımla uğraşmıştı.

İçten içe beni bırakıp gitmelerinden korktuğum için gergindim ama Selvi Hanım benden daha heyecanlıydı ve onu da üzmek istemiyordum.

"Zaten güzeldi benim melek kızım çok daha güzel oldu şimdi. Hadi inelimde abilerinle babanı çatlatalım kıskançlıktan."

Onun bu haline kıkırdayarak gülerken koluma girmesiyle kapıya yönelmiştik. Enerjisi bitmek bilmeyen bir kadındı ve çok eğlenceliydi.

"İlaçlarının hepsi aşağıda, ben zaten sizi sürekli ararım. Eğer sıkılırsan, kötü hissedersen veya herhangi bir şey olursa hemen ara beni tamam mı anneciğim?"

"Tamam, ararım."

"Oy annesinin kuzusu, yerim seni ben." Yanaklarımı avuçlarının içine alıp ikisinide kocaman kocaman öpmüştü. Hemen ardından asansöre binip aşağı salona indik.

Aras Abide buradaydı, gitmemişlerdi. Beni beklemişti. Rahatlayarak derin bir nefes koy verdim.

"Hadi hanımlarda geldiğine göre kalkalım." Aras Abinin lafı üzerine herkes ayaklanmıştı. Hepsi Selvi Hanım gibi telkinlerde bulunurken araya Poyraz Abi girmişti.