AŞKIM'IN NEFESİ

49. Bölüm: Cevapsız Soruların Öznesi

Keyifli okumalar 🌾

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum 🥰

🍀

Ne kadar süre tepkisiz kalmışlardı bilmiyordum ama Toprak Abimin saçımı okşayan eli durmuştu. İlk tepkiyi veren ise Ateş Abim olmuştu.

"Öyle bir şey olmamıştır abisi, iyice baktın mı?" Yattığı yerden kalkıp bana doğru uzanırken bu hali beni güldürmüştü ve bende ona bakabilmek için kalktım. Maskenin altından gülerek başımı sallarken ortamızda Alparslan Abimin başı belirdi.

"Kimmiş o iblis abisi?"

"Ne kimi ya? Aşkımcım yanlış biliyor, hoşlanmamıştır. Görememiştir bir kere, el kadar kız, adamı görmeye boyu bile yetmemiştir. Yetmedi di mi abisi? Sen karıştırmışsındır? Dilin sürçmüştür."

Sesi mızıkçı bir çocuk gibiydi. Konuşurken olmaz dercesine omzunu silkiyordu ve çok tatlıydı canım abim. Gözlerimin içine emin olmak için bakarken kaşlarımı hayır dercesine kaldırıp başımı salladım.

"Abim sen isim versene bi hele? Biz bir emin olalım hoşlanılacak biri mi? Sonra sana bildiririz, hoşlanmazsın."

"Di mi ya? Hoşlanmak nedir ki zaten? Yolun başındasın daha, geri döneriz oradan." Ateş Abim, Alparslan Abimi tasdiklerken gözüm Cenk Abime kaymıştı. O benim gözümden anlardı. Yattığı yerden doğrulup kucağımdaki elimi tuttu.

"Bir susun da kız anlatsın!" Abimleri uyarıp bana konuşmam için işaret verdi gözleriyle. Maskenin altından ona kocaman gülümserken elini sıktım.

"Şey aslında, hoşlanmaktan biraz ileride. Seviyorum."

"Abisi ama sen her geçen saniye vites arttırıyorsun. Biraz daha beklesek evleneceğim mi diyeceksin?" Alparslan Abim kocaman elleriyle yüzümü kavrarken Cenk Abimin elini bırakıp bende onun yanaklarını kavradım.

"Aslan, Alparslan Abim!"

"Bak deme böyle, kalbime kalbime oynuyorsun."

"Ama öylesin sen. Ben..."

"Şşştt! Tamam! Nasıl oldu?"

"Alparslan?!" Ateş Abimin çıkışına karşı gözlerini açıp kaşlarını çatarak baktı. Bu sırada herkes yattığı yerden doğrulmuştu. Çağrı Abim sağ arka çaprazımda Toprak Abim ise sol arka çaprazımda otururken yüzlerini net göremiyordum. Poyraz Abim ise Alparslan Abimin gerisinden bana güven veren gülümsemesiyle bakıyordu.

"Nerede, nasıl, ne zaman ve kim tarafından oldu? O mu aklına girdi? Zorladı mı ondan hoşlan diye?" Ateş Abim kendince sakin ama bana göre telaşlı ve meraklı haliyle konuşurken tebessüm ettim.

"Zorlamadı ki? Neden zorlasın, öyle biri değil o. Ben ondan hoşlandım, sonra ona söyledim ama o da benden uzun zamandır hoşlanıyormuş. Bana söylememiş."

"Abiciğim, meleğim, sen daha bebeksin! Sana o kadar köpek aldık, kedi aldık, bak balığın var... Atın var Aşkım, atını git sev. O da çok hoş abim! Kuzularını sev! Elin adamı sevilmez! Ben kendimden biliyorum, kimse sevmiyor beni! Erkekler sevilmez abim." Bu haline kıkırdamadan edemedim.