AŞKIM'IN NEFESİ

55. Bölüm: Pembe Dünya

Keyifli okumalar 🍀🌾

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum 🥰

🍀

Çalan zil ile irkilirken kontrol ettiğim deneme sınavımı sıkıntıyla kapattım. Eşyalarımı toplarken her zaman ki gibi sınıftan içeri büyük bey girmişti.

Kuzey Abim hasta olduğu için iki gündür okula tek başıma geliyordum ve bu durum bizimkileri az da olsa huzursuz ediyordu. Öyle ki tutmasam büyük beyi derslere dahi sokacaklardı. Bunu yapamadıkları için de her teneffüs daha hoca sınıftan çıkmadan büyük bey başımda bitiyordu. Bu durumda sürekli gözlerin bana dönmesine yol açıyordu ve rahatsız oluyordum istemsiz.

Çantalarımı sırtına atarken kenara çekilip geçmem için bekledi. Yüzümü saniyelik inceleyip derin nefes aldı.

"Canınızı sıkan şeyi bilmem gerekir Küçük Hanım?" Daha çok rica ediyordu ve ses tonu beni güldürdü.

"Üniversite sınavı, kimya ve elektrik ve manyetizma... Bir de... Her teneffüs böyle gelemesen?" Beklentiyle ona döndüğümde dudağının kenarı kıvrıldı.

"Öncelikle son dediğiniz mümkün değil. Ayrıca...Elektrik fizik konusu değil mi?" Yenilmişlikle omuzlarım düştü.

"Kimya genel olarak sorun, elektrik ve manyetizma bugün ki küçük sorunum."

"Sorunlarınızın üstesinden gelebileceğinize eminim Küçük Hanım. Hem sorunlarınızın düşündüğünüzden daha küçük olduğunu göreceksiniz."

"Yani ben mi büyütüyorum?!" Sesim tripli çıkarken eğleniyordum.

"Estağfurullah Küçük Hanım, bu sorunların üstesinden geleceğinize olan inancımı yanlış ifade ettim."

"Seninle konuşmayı çok seviyorum Büyük Bey. Sen sorunlarının üstesinden nasıl geliyorsun?"

"Gelemiyorum." Derken sesi keyifliydi.

Bahçeye çıktığımızda merdivenlerden inerken Toprak Abimin geldiğini gördüm. Arkasında ise Ferzat vardı. Bana geleceğinden bahsetmemişti.

İkisine de el sallarken Toprak Abim omzunun üzerinden bakıp geri bana döndü. Ferzat ise abimin yanına gitti.

"Yaprak? Yaprak?" Duyduğum ses ile olduğum yerde kalırken arkamı dönmüştüm. Sınıfımızdaki Murat'tı gelen. Pek sohbetimiz yoktu; doğrusu sınıfta ki kimsenin benimle bir sohbeti yoktu çünkü Kuzey Abim kimseyle konuşturmuyordu resmen. Yüzeysel olarak birbirimize test sorularını soruyorduk o kadar.

"Yetişemeyeceğim sandım." Soluk soluğa olan hali bana kendimi hatırlatırken gülümseyerek sakin olmasını telkin ettim.

"Şey bunlar..." Çantasının içinden bir kitap çıkarıp bana uzattı. "Bunlar sana bahsettiğim o denemeler. İncele, istersen de sende kalabilir."

Teşekkür ederken kitaba sıkı sıkıya tutundum. Beraber bahçe kapısına ilerlerken bana en son denemede kaç net yaptığımı sormuş ve kendi eksik konularını söylemişti.

"Aslında bugün bende elektrik ve manyetizma da yanlış yaptım. Farklı sorular çözmem gerekiyor demek ki."

"Merak etme ben yardım ederim sana. Sen bugün bu kitabı incele, ilk deneme çok kolay sonrası kademe kademe zorlaşıyor. Eksik konularına da bak, yarın yardım ederim."