Okumadan önce yeni hikayeme de bir şans verirseniz çok mutlu olurum.
~YATILI OKUL *BOOKİSH_PAWS
"ANNE!" dedi küçük güzel yeşil gözlerinden yaşlar akan kız. "Anne," dedi umudunu kaybetmeye başlarken. "Anne saklanma korkma benden!" diye bağırdı orman...
Karşımda gördüğüm erkek ordusu ve ellerinde paketlerle dolu beni izliyordu. Ağzımın açık olduğunu ve salyalarımın aktığını fark edince hemen ağzımı sildim. "Merhaba Peri!" önde duran benden küçük bir çocuk bana seslenmişti. Anneleri ve babalarına baktığımda tebessüm ettiler. "Ben amcanım ismim ise Selim. Yanımdaki güzel kadın ise yengen." bu hitap şekli çok komikti. Ağzımdan küçük kıkırtı çıktığında hepsinin dudağında tebessüm yerleşti.
"Buyurun" yanımdaki portmantodan erkek ve kadın terlikleri çıkartıp önlerine koydum. Hemen yemek odasına doğru koştum ve kafamı kapıdan içeriye uzattım. "Amcamlar geldi!" herkes ayağa kalkıp üzerini düzeltti. Babam yanıma gelip elini belime koydu. "Deden her zaman habersiz geliyor nedense." yanağına öpücük kondurdum ve tebessüm ederek amcamların yanına gittim.
Herkes elindeki eşyalarla birlikte salona girdiler ve koltuklara yerleştiler. Bana yer kalmadığı için yere oturmuş bağdaş kurmuş onları inceliyordum. Yanımda bir hareketlilik hissettiğimde benden küçük olan çocuğu gördüm.
"Merhaba ben Can 16 yaşındayım ailenin en yakışıklısıyımdır" saçlarını geriye doğru attığında kahkaha patlatmıştım. "Ben Peri 17 yaşındayım ve ailenin en güzeliyim" bu sefer Can kahkaha atmıştı. "Çünkü tek kız torun sensin!"
Bu masum sorusuna tebessüm edip ellerini tuttum. "Elbette diyebilirsin" Can hemen ellerini ellerimden çektiğinde üzerime atladığında geriye düşmüştük. En azından yerde oturuyorduk. "Lan! Eziliyorum çocuk!" Can kahkaha atarak tekrar oturmuş bağdaş kurmuştu.
Bende hemen oturdum ve bağdaş kurduğumda herkesin bizi tebessümle izlediğini gördüm. "Merhaba, güzel mi güzel, yakışıklı mı yakışıklı ailem. Ben Peri 17 yaşındayım sizlerde kendinizi tanıtsanız mı diyorum?"
Herkes kahkaha attığında büyükten küçüğe doğru kendilerini tanıtmışlar dedem ile babannem en son kendilerini tanıtmışlardı. "Çocuklar hadi dizin bakayım!" dede bey elindeki sopayı yere vurduğunda kuzen abilerim ellerindeki poşetleri önüme koymuşlardı.
Hepsine şaşkın şaşkın bakıyordum. "Neden zahmet ettini-" cümlemi tamamlamaya'dan yanımdaki tekli koltukta oturan babannem ağzımı kapatıp cümlemi kesti. "Ne zahmeti torunum. Bir daha duymayacağım o cümleyi!" dedi sahte kızgınlıkla. Tebessüm edip gülümsedim. Gözüme ilk çarpan poşeti aldım ve yırtarak açtım. "OHA!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkes kahkaha atıyor iken ben ise nazikçe okşuyordum. "Hadi diğerlerini de aç bakalım" dede bey'in dediğini onaylayıp diğer poşeti aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
