HAYAL AİLEM Mİ?

17. Bölüm

Emre'nin Anlatımından...

Peri salondan yanımızdan ayrılırken ortada onun tek bir yokluğu kalmıştı. Sessizlik...

İçimde bir huzursuzluk vardı. Kardeşim, neden alelacele gitmişti ki? Bu soru kafamı kurcalıyordu. Hemen ayağa kalktığımda bu sefer gözler bana dönmüştü. Ama umurumda değildi.

Hemen mutfağa doğru ilerlemeye başladım. Mutfağa girip buzdolabından soğuk su çıkardım ve bardağa doldurup içtim. Gene de içimdeki huzursuzluk dinmiyordu. Bence Peri'nin yanına gitmek daha mantıklı olacak dürtüsüyle hemen merdivenlerden çıkıp Peri'nin kapısını çaldım. İçerden bir ses gelmediğinden dolayı fazlasıyla gerilmiştim.

Kapıyı daha sert çaldığımda gene ses gelmediğinde umursamayarak kapıyı hızla açtım. Peri, Peri yoktu...

"PERİ!" bütün konağı inletecek derecede kükremiştim. Konak sallanmaya başladığında herkesin bu kata gelmek için koşturduğunu anladım. Odasına göz gezdirdim. Telefonu ortalıkta yoktu ve çekmecesi açıktı. Çekmecenin yanına gittim ve içine baktım. İçinde iç çamaşırları vardı. Üzgünüm kardeşim benden bir şey saklamaman ve rahatlaman için karıştıracağım.

Kapıda sülalem benim yapacağım şeyi izlerken 'özel bir şeye bakacağım o yüzden kapatmak zorundayım.' diyerek kapıyı kapatıp kilitledim. Çekmecenin içindekileri çıkardığımda çok arkada ayakkabı kutusuna benzer bir şey vardı. Hemen elimi uzatıp aldım.

İçini açtığımda ufak çaplı bir şok geçirdim. Sigara, sahte kimlik, alkole özel küçük bir şişe, motorla ve erkekle olan bir fotoğraf ve fotoğraf makinesi...

Kapağı kapatacaktım ki kapağın içi fazlasıyla küçüktü, sanki üzerine bir karton koyulmuşta içindeki şeyi saklamaya çalışır gibi...

Kapağın içindeki kartonu çıkarmaya çalıştım ve başardım. Kapaktan düşen haplara ve tozlara baktım. Ne...

P-Per uyuşturucu mu kullanıyor? Hayatta inanmam. Sahte kimliğe hemen göz attım. Lousat mı yazıyordu orada tam göremiyordum. Şu güçlü motorcu mu? Siktir lan! O kişi çok riskli ve o kişi benim kardeşim mi şimdi? Motoru da vardı ve o motorcunun motoruna benziyordu. Cidden hassiktir...

Hızla kapının kilidini açıp odadan çıktım. Aşağı indiğimde Peri'nin evde olmadığını söylediğimde delirmiştiler. Herkes elindeki telefonları açıp Peri'ye binlerce kez aramış ve mesaj atmışlardı. Benimde onlardan bir farkım yoktu.

Aradan birkaç saat geçmiş ve Peri benim aramamı kabul etmişti. Elinde sigara vardı? Bir kardeş abisinin önünde sigara içer mi? Endişeyle konuşmaya başladığımda bütün ailem bana döndü. Hepsi endişeyle konuşmamızı dinlemeye başladı.

"PERİ! Neredesin abiciğim? Hemen seni almaya geleyim beni bekle. Konum at-" lafımı kesip konuşması garibime gitmişti.

"Abi beni aramamanız için aramıştım." dediğinde kaşlarımı çattım. Bu kız neler çeviriyordu?

"Üzerin niye ıslak? Kötü görünüyorsun, iyi misin? Herkes senin için endişeleniyor!"

Dediklerimi umursamayıp sigarasından büyük bir yudum aldı ve kameraya doğru üflediğinde şaşkınlıktan halden hale girmeyi başarabilmiştim.

"Özür dilerim ama bugün yalnız kalmaya ihtiyacım var. Yardıma ihtiyacım olursa konum atarım." cümlesi bittiği an suratıma kapatması bir oldu. 'Yardıma ihtiyacım olursa konum atarım.' Endişeleniyordum...

"Kız beni delirtecek nereye gitmiş olabilir bu saatte!?" diye kükredi babam. Herkes sanki diken üzerinde duruyor gibi tetikteydiler.

Saatler sonra gece vaktinde Peri mesaj göndermişti. Siktir... Konum atmıştı, başı tehlikedeydi! "Baba! Peri'nin başı tehlikede konumdan onu bulmamız lazım gruba atıyorum dağılacağız. Herkes arabaya! Hanımlar siz evde durun size haber veririz." diyerek hemen arabayla yola koyulduk.

Geldiğimiz yer yasaklı bölge olması bizi germiş hemen çitlerin üzerinden atladık. İsmini bağıra çağıra dolaşıyorduk. Etrafta yoktu! Delirecektim cidden. Bir yerden sesler duymaya başladığımda hızla o tarafa ilerledim. "PERİ! KARDEŞİM NEREDESİN!" diye bağırdığımda yaprakların art arda uzaklaşan çıtırtıları duyup oraya ilerlediğimde yerde çamaşırlarıyla bağlı yatan Peri'yi görmeyi beklemiyordum.

Aklıma tecavüz edilmesinden başka bir şey gelmiyordu. Lanet olsun! "Peri'm iyi misin? Canın yanıyor mu? D-Düşündüğüm şey mi?" söyledikleri şey kalbimi işlemişti. "Beni sen kurtardın. V-Ve canım fazlasıyla yanıyor." endişeyle Peri'yi kucağımı aldım ve hızla arabaya doğru ilerlemeye başlamıştım. "BABA BURADAYIZ!"

Arkamdaki kardeşlerim ve kuzenlerim şaşkınlıkla çıplak kucağımdaki kişiye bakıyorlardı. Arabanın arkasına yavaşça yatırdım ve hızla şoför koltuğuna oturduğum an Peri'nin sesini duydum. "A-Abi ben üşüyorum..." demesiyle hemen ceketimi üzerine örtüp ısıtıcıyı açmak için elimi uzattım.

"Abicim sakin ol şimdi ısıtıcıyı açıyorum ısınırsın"

Ve canımı yakan cümlelerini duydum. "A-Abi o a-adam bana d-dokundu-" sözünü kesip "Biliyorum abicim biliyorum, sen uyu." dediğimde gözlerini yavaşça kapatmıştı. Derin bir nefes aldım ve geriye yaslandım. Kızın psikolojisinin iyice içine etmişlerdi. Psikiyatriden destek alması lazımdı.

Hemen hastaneye götürdüm ve kontrol odasına almışlardı. 1 saattir kapının dışında bekliyorduk ama hala bir haber gelmemişti. İçeriden doktorun çıktığını gördüğüm an da içeri erkek sülalem gelmişti. "Öncelikle üzgünüm" diye başladığında doktor gerilmiştim.

"Ama Peri maalesef ki...

AĞLAYIN LEN KESTİM BURDA FKMEIROKMVE
Vazgeçtim artık yorum ve oy'a göre atıcam bölümleri
Oy:15
Yorum:20