Okumadan önce yeni hikayeme de bir şans verirseniz çok mutlu olurum.
~YATILI OKUL *BOOKİSH_PAWS
"ANNE!" dedi küçük güzel yeşil gözlerinden yaşlar akan kız. "Anne," dedi umudunu kaybetmeye başlarken. "Anne saklanma korkma benden!" diye bağırdı orman...
LANNNNN!!!!!!!!! 3K NE OLM CİDDİ MİSİNİZ????????!!!!!!!!!!!!!! İlk zamanlarda 85 izlenme alıyorum diye deliriyordum şimdi ise ne yaptığımı düşünün xd Haydi okumaya başlayın!!!!!!!!! Bu arada bölüm atamadığım için hepinizden teker teker özür dilerim... Bu aralar baya yoğunum çok çalışıyorum ve üzerimde büyük stres ve baskı var. Bu duygularımı zor kaldırıyorum dayanmakta zorluk çekiyorum bu nedenle biraz ara verdim. O zaman okumaya başlayınnn
☂️Medya: Ege☂️
ANNE TARAFI
Karşımda ki güzel manzara ve salon beni şaşırtmıştı. Sanırım burası bana ait olacak. Çünkü salonu sahiplendim bile (!)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemen tekli koltuğa oturduğum da diğerleri de diğer koltuklara dizilmeye başladı. Herkes oturduğunda hepsinin gözleri bana kaydı. Anladım ki bana bir sürü soracakları soru vardı. "Büyükten küçüğe doğru sorularınızı alabilirim" abi takımına gözlerimi çevirdim. "Abilerim size özel olarak sorularınızı alırım" diyerek göz kırptım.
"O zaman ilk benden geliyor soru. Bir alerjin var mı?" Kayra abimden basit bir soru gelmişti aslında.
"Var. Alerjim nar meyvesine var ve ölümcül derece de"
Kaan: "Pekala bir hastalığın var mı?"
Peri: "Astım hastasıyım"
Yankı: "Senin adına üzgünüm..."
Peri: " Önemli değil sor hadi"
Yankı: "Astım hastasısın yani içki vb. şeyler içmiyorsun değil mi?"
Peri: "İçiyorum"
""NE!"" (Arkadaşlar haberiniz olsun "" iki tane tırnak yan yanaysa hepsi birden aynı kelimeyi söylüyor demektir)
Peri: "Başka sorusu olan?"
Melih: "Hangilerini kullanıyorsun?"
Peri: "Allah bilir." demem ile kapının çalması bir olmuştu. Hemen Zehra ton tonuma seslendim "Ben bakarım ton tonum!" hemen kapıya doğru koşmaya başladım. Tabii tempolu yoksa şurada nefessizlikten bayılabilirdim. Kapıyı açtığım da karşımda kocaman bir aile vardı. Bazıları bana tuhaf bakışlar atıyordu. "Kime bakmıştınız?" en öndeki kadın montunu ve çantasını üzerime attığında geri yere düşmüştüm. Kadın ise şapırdatarak sakızını çiğniyordu. "Ne bu dengesizlik. Kovuldun!" diye bana bağırdı.
Bu kadın kendini ne sanıyordu. Bizim aile toplanmış sinirle gelenlere bakıyordu. Sinirle ayağa kalktım ve eşyaları gelişi güzel fırlattım. "SİZ KENDİNİZİ NE SANIYORSUNUZ! HEMEN ÇIKIN EVİMDEN!" işaret parmağımı ona doğrulttum ve üzerine doğru yürümeye başladım. "O saçlarına yazık olabilir yoksa." koridorda ıslık ve alkış sesleri duyuyordum.
""PERİ!""
""PERİ!""
""PERİ!""
İsmimi söyleyerek alkışlıyorlar ve ıslık ile ritim tutturuyorlardı. Elimi gelenleri işaretledim "Bunlar kim canım baba tarafı ve ailem" dede bey göğsünü kabartarak konuştu. "Canım torunum bu ana tarafı. Sen geç kuzen ile abilerinle." gelen anne tarafında ortadan bir yaşlı hanım ve yaşlı bey öne doğru gelmişti. "Torunumuz ile demi müsaade yok ağa!" o yaşlı adamdan nasıl böyle ses çıkmıştı lan! "Bey dede, ne istiyorsun?" diye ürkerek soru sordum. Bey dede bana dönüp "Sadece yeni aile üyemizi görmeye geldik. Ben Muhammet, Muhammet Öz" dedi elini uzatarak. Elini sıktım ve "Ben Peri, Peri Hayal."
Dede bey tebessüm etti ve salona doğru babaanne hanım ile salona doğru yürümeye başladılar. Üzerime eşyaları fırlatan kadın bana gıcık olmuş gibi bakıyor topuklularını yere sert sert vura vura doğru yürüyordu. Yanıma yaklaştı ve kulağıma fısıldadı "Senle görüşeceğiz bücür." ve sinsi bir gülüş atıp oğulları ve kocası ile salona geçti.
Annem bize dönüp "Kuzen kuzene diğer salonda oturun biraz. Belki kaynaşırsınız kim bilir." diyerek göz kırptı. Tebessüm ederek bende "Tamam güzeller güzeli annem." kuzenlere dönüp "Hadi kalkın len!" diyerek salona geçtik.
Ana tarafındaki kuzenler bana boş boş bakıyordu. Bunlar iki kardeş miydi? "Pişt! Sen" diye seslendim. Çocuk bana şaşkınca bakıp "Ben mi?" diyerek kendisini işaretledi. "Evet sen. Siz iki kardeş misiniz?" dediğimde Çocuk kafasını iki yana salladı. "Birincisi ismim sen değil Deniz. İkincisi biz iki kardeş değiliz dört kardeşiz. En küçükleri ise benim. İki abim ise yurt dışında" onu anladığımı belirterek kafamı salladım.
İçerden bağrışma sesleri gelirken hızla ayağa kalktık. Hemen salona doğru koşarken ana tarafındaki anne yani teyzem uzun boylu bir adama sarılıyordu. Adam gözlerini etrafta gezdirirken gözleri bende durdu.
O siyahımsı gözleri tüylerimi diken diken etmişti. Sanırım bu oydu. Yurtdışında ki abi...
