my beloved star ✔

22

o kararı vermemin ve seni unutacağımı söylememin üzerinden iki ya da üç ay daha geçti, felix.

yazmıyorum artık, son kez yazıp o defteri çekmecelerin birine kaldırdım ama böyle yürürken, bir yere gidip gelirken içimden sana sesleniyorum hep.

yazmaya engel olsam da buna olamıyorum işte. kendimi hep sana seslenirken buluyorum.

başka yazılar yazıyorum artık. bir roman oluşturacağım, karakterleri oluşturma ve araştırma aşamasındayım.

kafam bütün gün bunlarla meşgul olduğundan üzülmüyorum eskisi kadar ya da ben öyle sanıyorum. bu hisleri bastırabildiğim için bile mutluyum.

hava bugün daha soğuk ama evde yiyecek kalmadığı için haftalık alışverişimi yapmak üzere dışarıya çıkacağım.

oldukça salaş giyindikten sonra montumu alıp çıkıyorum dışarıya. evden çıkıp sokağın köşesine döndüğümde binanın önündeki eşyalar çekiyor dikkatimi.

"sanırım yeni biri taşınıyor."

yanından geçip gidiyorum, markete girip ihtiyacım olan ne varsa bol bol alıyorum hepsinden. yine o yoldan dönerek eve gidiyorum.

"telefonumu markette mi unuttum?"

aceleyle evden tekrar çıkıp beş dakikalık yolu koşarak gidiyorum. kasiyer, bulduğu telefonumu bana uzatıyor, ona teşekkür ederek çıkıyorum marketten. evime doğru yürümeye başlıyorum.

o evin, eşyalar taşınan evin önünde yeni birilerini görüyorum.

siyah kısa saçlı bir kadın, üzerinde sadece bir sweatshirt var ve üşüyor gibi gözüküyor. birkaç adım daha attığımda ise başka biri çarpıyor gözüme.

yıldızım?

hayal mi görüyorum? rüya da mıyım yoksa? bu, gerçek olabilir mi?

tam karşımda duran kişi gerçekten sen misin?

hayır
olmaz.
olamaz.

iki sene sonra geri dönmüş olamazsın.

ben orada öylece donmuş halde sana bakarken yanındaki o kadın fark ediyor beni. sonra da sen.

iki sene sonra ilk defa gözlerine bakıyorum, felix.

acıtıyor.

bana bakan gözlerinin gerçekliği neden bilmiyorum ama acıtıyor.

benim gibi donuksun sen de, birkaç adım dahi atamıyoruz birbirimize.

ama yanından geçip gitmem gerek felix. seni unutmam gerek. sana sarılmamam gerek. eve gider gitmez bunun hayal olduğunu kendime inandırıp hayatıma devam etmem gerek.

adımlarım yeniden canlandığında bana bakıyorsun ve ben giderek yaklaşıyorum sana. yanından geçmek üzereyken başımı eğiyorum seni görmemek için.