Embracing The Worth

CHAPTER 10

Sinamaan ko ng tingin si Sanji. Oo, si Sanji iyong naka black cap! Nakakapagtaka nga kung bakit siya napunta sa Selzio Company.

"What am I suppose to react? Dapat ba maging masaya ako? Dahil ako pa ang maswerteng nakakita sa kanila?" sarkastikong sambit ko.

"Max, my point is dapat hindi mo na pinahiya. Hindi sa kinakampihan ko sila. I am just concerned about you. Marami ang nagvideo at nagtake ng photos kanina." sambit niya.

"Sigurado akong iuupload nila iyon sa social media at magiging viral 'yon. Alam mo naman ang takbo ng sistema ngayon. Jarvis is a business man, Ayesha is a model and you.... masisira ang image mo pag nagkataon. You're a famous author, Max. Your readers will be affected." dagdag nito.

Napabuntong hininga ako. "So, what do you want me to do?" I asked.

"If that happens. You must defend your side." she answered.

Bigla namang bumukas ang elevator, nasa ground floor na kami.

"Are you okay?" nag aalalang tanong ni Sanji. Tumango naman ako bilang tugon.

"Gusto mo ihatid na kita?" she offered.

"No, thanks. Kaya ko naman ang sarili ko." sagot ko.

Nasa tapat na kami ng Ford kong kotse.

"Are you sure?" paninigurado niya. Tinanguhan ko ulit siya.

Pumasok ako sa kotse ko. Nagpaalam na din si Sanji sa akin dahil pinapabalik na siya sa kompanya ng daddy niya. Kaya pala nasa Selzio Company ito dahil may ipinaasikaso sa kaniya ang daddy niya.

Nasa loob ako ng sasakyan ko. Walang balak na paandarin ito. Huminga ako ng malalim. Hindi ko magawang umiyak sa harapan ni Sanji kanina. Dahil ayokong kaawaan niya ako. It was too much for me.

Tiniis ni Jarvis na makasama ako for three fvcking years?! He doesn't love me, all he wants is to be the CEO of Selzio Company. And there is me, easily fooled.

Two months from now, we were supposed to get married but he chose to betrayed me.

Hindi ko na napigilang umiyak while my happy memories with Jarvis flash on my mind. Naisandal ko nalang ang ulo ko sa manobela. I can't bare the pain. Alam kong mali ang ginawa ko kanina but I'm not regretting it. I can't even feel guilty. Iyak lang ako ng iyak, parang ako pa yata ang dihado rito.

I love Jarvis so much but he just wasted it! T*ngina mahal na mahal ko siya kaso wala siyang pakealam sa nararamdaman ko!

Paano ba ako makakaahon nito kung dinala niya ako sa pinakailalim na parte ng karagatan sa loob ng tatlong taon. I am so dependent with him.

Napapitlag ako ng biglang may kumatok sa bintana ng kotse ko. Dali dali kong pinunasan ang luha ko at binuksan ang bintana. Hinarap ko ang taong umistorbo sa pag eemote ko.

Nagulat ito nang makita ang mukha ko. Pero hindi ko ito pinansin, "What do you need?" diretsong tanong ko.

"Ahm... your car is blocking on my way." he said in baritone voice.

Naalala ko ganito ang senaryo noong una naming pagkikita ni Jarvis.

"Are you ok?" kasunod nitong sambit.

Inirapan ko ito, "And why do you care? tss." at pinaharurot na ang kotse ko.

Naiwan naman ang lalaki na nakatulala.

Hindi talaga ako matinong kausap kapag bad mood tss.

Pagdating ko sa condo ay agad akong kumuha ng bote ng whiskey. Hindi na ako kumuha ng baso, diretsong tinungga ko na ito. Gusto ko malunod ng alak hanggang sa makatulog. At hinihiling na sana sa pagising ko ay wala na akong maramdamang sakit.

Sa sobrang kalasingan ay nakatulog nga ako. 8 o'clock ng gabi nang ako ay magising. Ang sakit ng ulo ko. Bumangon ako sa kama at wala sa sariling nagtungo sa kusina. Uminom ako ng Advil upang hindi na sumakit ang ulo ko. Natigilan ako nang may kumatok. Dali dali akong nagtungo sa pinto. At pinagbuksan iyon.

Walang salitang niyakap ako ni Wena. "I will not ask you if your okay. Yayakapin lang kita para maramdaman mo na kahit wala siya. Andito naman kaming mga kaibigan mo, hindi ka iiwan." bulong nito sa'kin.

Hindi ko na napigilang mapaiyak ulit.

'My friends really valued me.'

Sa sumunod na araw ay hindi ako pumasok sa trabaho. Pati ang mga kaibigan ko. Dinamayan nila ako. Kapag tinatanong ko sila kung paano ang mga trabaho nila, palaging 'kami na ang bahala roon o kaya 'wag mo na isipin iyon' ang sagot nila. My family already knows. Matindi ang galit nina mommy at daddy sa Selzio Family nang malaman nila iyon.

My videos and photos of what happened at Selzio Company went viral. Naging viral iyon sa bansa. May mga taong nagsasabi na sumobra ako pero mas marami ang nagsasabing tama lang ang ginawa ko. Kuya Kleo always calling me. Palaging tinatanong kung okay ba ako.

Andito ako ngayon kasama sina Sanji, Precious at Wena sa condo. Napag isipan na naman naming mag inuman.

"Max, videoke tayo!" aya ni Precious. Tango lang ang naging tugon ko sa kaniya.

"Max, kanta ka naman!" wika ni Wena. Tinanguhan ko rin siya.

Kinuha ko ang songs book. Hinanap ko roon ang kanta ni Olivia Rodrigo. Ang ganda kasi ng mga kanta niya. Nang mahanap ang kakantahin ko ay kinuha ko ang remote sa mesa at tinype ang number. Agad naman itong nag play.

Traitor by Olivia Rodrigo

"Ay wow, halatang ginanun si anteh." kantyaw ni Sanji.

Hindi ko na siya pinansin. At nag simula nang kumanta.

Brown guilty eyes and
Little white lies, yeah
I played dumb, but I always knew
That you talked to her, maybe did even worse
I kept quiet so I could keep you.

And ain't it funny how you ran to her
The second that we called it quits?
And ain't it funny how you said you were friends?
Now sure as hell you don't like it.

[CHORUS]
You betrayed me
And I know that you'll never felt sorry
For the way I hurt, yeah
You talked to her when we were together
Love you at your worst, but it didn't matter
It took you two weeks to go off and date her
Guess you didn't cheat, but you're still a traitor.

Hanggang matapos ang kanta ay puro kantyawan lang ang natanggap ko kina Sanji dahil with feelings daw ang pagkanta ko. Pero nang mapansin nilang naiiyak na ako, agad naman nila akong niyakap.

I am so lucky to have them.