Bir kız ve erkek düşünün. Genç yaşlarında sevgili oluyorlar ve bunu çok basit bir şekilde erkek bitiriyor. Aradan 4 sene geçiyor ve kız büyük hatalar yapıp kötü yollara gidecekken babası onu arkadaşının oğluyla evlendirmek istiyor. Aynı şekilde erke...
Alarmın sesiyle yataktan kalktım. Bugün hava rüzgarlıydı. Ama güneş vardı. Banyoda işlerimi hallettikten sonra yatağımı topladım. Üzerimi giyindim. Aynadan kendime bir baktım. Harikaydım her zamanki gibi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çantamı ve telefonumu alıp kahvaltıya, içeriye geçtim. Annem ve kardeşlerim başlamışlardı. Bende onlara katıldım. Kendi aralarında sohbet ediyorlardı.
"Anne bana elbise alacak mıyız?" Zümra'nın sorduğu soru kaşlarımın çatılmasına neden oldu.
"Elbette alacağız fındığım." Annem onu sevindirdi. Ama ben hala ne elbisesinden bahsediyorlar anlamadım.
"Ama ablamın elbisesi gibi beyaz olsun. Ablam beyaz elbise giyecek çünkü." Şimdi anlaşıldı. Gelinlikten bahsediyordu.
"Tamam sana da beyaz alırız. Hadi şimdi kahvaltını bitir."
"Tamammm." Ellerini çarptı mutluluktan şebek şey. Annem çay doldurdu bana.
"Kızım sen nasılsın? Dün çok yoruldun bakıyorum. Hemen yattın." Bakışlarımı ona çevirdim.
"Evet annecim baya çok yoruldum. Heyecan, stres ve daha birçok duygu." Kafasını olumlu anlamda aşağı yukarı salladı.
"Peki damat adayını nasıl buldun?" Annem, babam ve kardeşlerim çok mutlu oldular evlilik meselesine. Onlar için bende katlanmalıydım.
"Evet gideri var. Ama nasıl birisi olduğunu bilmiyorum. Yani içini, nasıl biri olduğunu, kişiliğini, karakterini merak ediyorum. Benim kişiliğimde, karakterimde belli. Ben buyum. O da beni tanımak isterse buyursun tanısın."
"Haklısın galiba. İç görünüş daha önemli kızım."
'Ah annecim sen onun içini bilmeyi kesinlikle istemezsin. O çokşerefsiz birisidir.'
"Evet kesinlikle." Peynirden bir çatal aldım ve sofradan kalktım. Montumu ve ayakkabımı giyinip, annemlere veda edip evden çıktım.
Dolmuş durağına ulaşınca dolmuş geldi ve bindim. Ücreti ödeyip boş yere oturdum. Kafamı cama yasladım. O sırada kulaklığımı takmayı ihmal etmedim. Sevdiğim bir sanatçıdan rastgele bir şarkı seçtim ve sesi fulleyip dinlemeye başladım.
Dolmuştan inip okula yürümeye başladım. Okul bahçesinde kalabalık vardı. Kimse sınıfa çıkmamıştı. Herhalde müdür yine o sıkıcı konuşmalarından birini yapacaktı. Rastgele bir sıraya geçtim. Ilgaz ortalıkta yoktu. Onu merak ettim.
Telefonumdan numarasını bulup aradım. Tam kapatacaktım ki açtı telefonu.
"Asin kusura bakma bulaşık yıkıyordum ondan geç açtım."
