The Mafia In Your Mind 🔪 | Jeongbin

10~"İğreniyorum senden Kim.."

Merdivende durmuş onları dinliyordum.Chan'ın beni bulmamasını umarak oraya oturup onları dinlemeye başladım.Ama bir ara bütün sesleri duyamaz, nefes alamaz oldum.Kalbim sıkışıyordu.Sevdiğim adamdı sonuçta hâlâ. Bu yüzden onu görürsem kendimi tutamayacağımdan korkuyordum.Fakat bizim hikayemiz yıllar önce zaten yarıda kalmamış mıydı? Onun tek nefeste kurduğu cümleler benim kaç gece nefesimi kestmişti biliyor muydunuz? Neden böyle birine dönüşmek zorunda kaldığımı? Hislerimi, ruhumu,kahkahalarımı, kalbimi yıllar önce kendi ellerimle öldürdüm.Ben Kim Seungmin..Yıllar önce öldüm..

"Seungmin nerede!"

"Napıcaksın?"

"Lan Şerefsiz sâdece artık soruma cevap ver"

"Yukarda"

Bu cevap ile merdivenlere yönelmişti Chan. Seungmin'i birden görünce bir anlığına anıları canlanmış ama durması gerektiğini hatırlamıştı.Sert olmaya çalışıp onun kolundan tutup, aşağıya indirmişti

"Anlat,anlat neden yaptın!"

Sırıtmaya çalışıyordu Seung,ama pek de başarılı olduğu söylenemezdi.Yandan Minho'ya bakmış,Chan'ı ittirip konuşmaya başlamıştı;

"Birincisi,bana asla elini dahi süremezsin.İkincisi,çocuktan böyle bir şey saklamak yanlış olurdu değil mi?"

Diyip kahkaha atmıştı Seung, Minho ise onları bir köşeden izlerken sırıtıyordu.Chan ise bir an afallamış ve o çenesini tutamayıp konuşmaya başlamıştı;

"İğreniyorum senden Kim,kalbini kirletmişsin, yazık olmuş sana"

Bu dediği ile Seungmin'in kahkahası durmuş, baka kalmıştı.Gözlerinin dolduğunu hissedebiliyor ama ağlayamıyordu.Chan ise son kez ona bakıp evden hızlıca çıkmıştı...

(...)

"Han,ben çıkıyorum"

"Nerey-Her neyse tamam görüşürüz"

Evden sakince çıkmış,sahile gidiyordum.Bu şehir fazla mutluydu, kuşlar bile aşkını yaşarken,ben yaptığım bir hata yüzünden hikâyemizi bitirmiştim..Sahile geldiğimde bazı sesler duydum ve o yöne bakınca Jeongin'i gördüm.Sanırsam arkadaşı ile kavga ediyordu.Beni göremeyecekleri bir yere geçip onları dinlemeye başladım;

"Artık kendine gel Jeongin!Ne kimseyle konuşuyorsun ne de yemek yiyip, dışarı çıkıyorsun.Hayatını böyle mi geçireceksin?!"

"Böyle geçireceğim tamam mı Hyunjin oldu mu!"

Odaklandığı yere bakınca orada birşey fark etmişti sarı saçlı çocuk ve daha sonra onun Changbin olduğunu anlamış,öylece oraya baka kalmıştı.
Hyunjin bu durumu fark edip o tarafa baktığında hiçbir şey görememişti.

1 Yıl Önce

Changbin'in lanet adamları beni ormanlık bir alana bırakmışlardı.Ama o an ne yaram ne de orman umrumda değildi sâdece planımızın tutmasını istiyordum.Böylece onu zayıflatmış olacaktım ve herşey daha da kolay olacaktı.Olduğum yerden kafamı kaldırınca yanıma gelen birini gördüm yanıma eğilip bana baktı ve iyi olup olmadığımı sordu;

"Yaranız çok taze olmalı,müdahale edilmesi lazım"

"Gerek yok"

"Ben yapabilirim,Han Jisung adım"

"Lee Know"

Jisung kurşun yarasına müdahale etmeseydi belki de daha kötü birşey olacaktı.Ama olmadı.Bana bu gecelik evinde kalabileceğini söyleyince kabul ettim.Çocuk çok hoşuma gitmişti,bende evde bütün herşeyi ona anlattım ve yanımda olmak istediğini söyleyince olabileceğini söyledim.Farklı şeyler ile ilgili konuşurken Seungmin'den her şeyin işlediğine dâhil bir mesaj almıştım.Telefona bakarken sırıtıyordum, keşke onlar kavga ederken orada olup, izleyebilseydim diye düşündüm.Jisung'a göz ucuyla baktığımda bana değişik baktığını gördüm. Beni fark edince cama bakmaya ve konuşmaya devam etmişti...

Günümüz

"Gelebildin demek"

"Gelebildim, evde yoktu"

"Herşeyi detayına kadar anlat bakalım casus veled"

"Ya ben veled miyim Minho?"

"Benim veledimsin yetmez mi?"

"Dur ne-"

"Yok birşey gevezelik etme de anlat"

Olan biten herşeyi anlatmıştı Jisung.O anlattıkça Minho'nun yüzünden ise güller açıyordu.Sonunda bütün anlatıcaklar bittiğinde artık gözleri konuşmaya başlamıştı ikilinin.Dakikalardır birbirlerinin gözlerinin içine bakıyolardı ve zaman çok hızlı geçiyordu. Sonunda Jisung saati fark edip, oturduğu yerden kalkmıştı;

"Gitmem gerek.."

Minho kendi boşluğuna denk gelmiş ve onun yanına gidip belinden kendine çekmişti.Yavaşça belini okşarken,dayanamayıp dudağına yapışmıştı.Jisung şoke içinde kalmış ve o ayrılınca hızlıca evden çıkmıştı.Olanlara inanamıyordu..
Eve geldiğinde Changbin'in onu kapıda beklediğini gördü ve ister istemez tedirgin oldu.Sonuçta gece yarısıydı.

"Neredeydin?"

"Abi şey..arkadaşım çağırmıştı özür dilerim"

"Sorun yok geç içeri"

Jisung tam içeri geçicek iken elindeki telefon çalmış,Changbin ise Minho'nun aradığını fark etmişti...

Tamam hadi çatlayın💅
Hatalarım varsa affedin yeni bölümdd görüşmek üzere 💖