In Need Of Sunshine | Hyunlix

14. Don't Move

Uzun zaman sonra ilk defa Felix sabah 5'te uyanmadı. Bir gün önceki dans saatleri nihayet vücudunu son birkaç yıldır dikkatle takip ettiği döngüyü kıracak kadar tüketmişti. Ancak Felix'in uykusunun bu sefer bu kadar verimli olmasının tek nedeni yorgunluk değildi. Birinin kollarında uyumak, hele Hyunjin'in kolları, yalnız uyumaktan çok farklıydı. Bütün gece boyunca durmadan sarılma hissine sahip olmak, Hyunjin'in sıcaklığını paylaşmak, güvende ve korunmuş hissetmek... Hyunjin'in etrafındaki kokusundan bahsetmiyordu bile. O kadar rahatlatıcıydı ki Felix'in tek yapabildiği harika bir uyku çekmek olmuştu. Dürüst olmak gerekirse, son yıllarda sahip olduğu en iyi uykuydu.

Ama Felix tamamen dinlendiği için uyanmamıştı. Hyunjin'in bütün gece uykusunda kulağına yakın mırıldanıp durduğu küçük saçma cümleler yüzünden de uyanmamıştı. Odalarının kapısı açıldığında, Jisung odaya girdiğinde, durumlarına tanık olduğunda ve Minho'ya onları görmesi için seslendiğinde bile uyanmamıştı. İkisi odanın ortasında durduklarında, Felix ve Hyunjin'i uyandırmaları mı yoksa gelip gösteriyi paylaşabilmeleri için diğerlerini bilgilendirmeleri mi gerektiği konusunda sessiz seslerle tartışırken de uyanmamıştı. Minho yaramaz bir gülümsemeyle telefonunu çıkarıp uyuyan ikilinin fotoğrafını çekerken, Jisung ikisi hakkında evde dolaşan Changbin ve I.N tarafından Felix'in geldiği gün başlayan bahislere katılma konusunda mırıldanırken de uyanmamıştı. İkisi nihayet odadan çıkıp muhtemelen gördüklerini ev arkadaşlarının geri kalanıyla paylaşmak için iki filin çıkardığı sesleri çıkararak merdivenlerden aşağı koştuğunda da uyanmamıştı,

Hayır, normalde çok hafif uyuyan biri olmasına rağmen bunların hiçbiri Felix'i uyandırmayı başaramamıştı. Felix'i uyandıran şey tamamen farklıydı. Çıplak karnındaki buz gibi soğuk parmakların hissiydi. İlk başta, soğuk his Felix'i sadece titretmiş, hafifçe uykudan çıkarmıştı. Kafası hala sisliydi ve Hyunjin'in sırtına dayadığı sıcaklık onu uykusuna geri dönmek istemesine neden oluyordu. Ama zihni durumu işler işlemez ve o hissin gerçekte ne olduğunu anlar anlamaz gözleri açıldı. Artık tamamen uyanıktı.

Son birkaç dakika içinde bir yerlerde, Hyunjin elini hareket ettirmişti, parmakları Felix'in gömleğinin kenarındaydı ve altından kayıyordu. Parmaklarının ucu Felix'in çıplak derisine, karnının ortasına dayanıyordu. Elbette bunu farkında olmadan yapmıştı çünkü Hyunjin'in Felix'in arkasındaki nefesi hala bütün gece olduğu kadar düzenliydi ve muhtemelen hala derin uykudaydı. Tüm durumdan habersiz olan Hyunjin parmaklarını uzattı, şimdi sadece parmak uçları yerine tüm avuç içi Felix'in karnına bastırılıyordu. Ona acı verecek bir yavaşlıkta Hyunjin'in eli yukarı doğru hareket etti ve yoluna Felix'in göbek deliğinin hemen üstünden başladı. Ta ki uzun, bitmek bilmeyen bir dakika sonra göğüs kasları arasındaki rotasını bitirene, parmaklarıyla cildini sonuna kadar okşayana kadar.

Felix paniğe kapılmaya başladı. Hyunjin ile aynı yatakta uyumak zaten onun için büyük bir hataydı ama bu tamamen başka bir şeydi. Çok daha kötü bir şey. Felix, Hyunjin'in dokunuşunu, derisinin diğer çocuğun parmaklarına karşı verdiği hissi sevmişti. Sorun şu ki, onu biraz fazla sevmişti. Felix geçmişte çok insanla bu şekilde yakınlaşmamıştı ama kesinlikle gün boyu insanlardan istediği kucaklaşmalardan farklı olarak gizlice arzuladığı bir tür dokunuştu. Günler ve aylar geçtikçe, özellikle son zamanlarda bunu daha çok istiyordu. Ama tam burada, şu anda, kesinlikle bu tür bir dokunuş isteme anı değildi ve özellikle de zevk almasına izin verme anı değildi.

Tıpkı önceki gece yaptığı gibi, Hyunjin'in kavrayışından kaçmaya çalıştı ama bu durumda dün geceye kıyasla daha çaresizdi. Girişimleri önceki gece sefil bir şekilde başarısız olmuştu ve bu yüzden şimdi de bu yaklaşımın işe yaramayacağını anlamalıydı. Yine de denedi, uzun parmaklarını ellerinden biriyle gömleğinin altından usulca çıkarmaya çalışırken Hyunjin'in vücudundan yavaşça uzaklaşmaya çalıştı. Ancak bunun tam tersi bir etkisi oldu.