Life In Mafia

•23•

Damon usiadł wygodnie w fotelu kierowcy, odpalił silnik i pojechał w sobie znanym kierunku. Całe to zachowanie zmyliło Vanessę, której nie wspomniał o całej tej sytuacji nawet słowem.

- Dokąd jedziemy? - zapytała brunetka.

- Pamiętasz jak mówiłem o przeprowadzce? Jedziemy do nowego domu, bo muszę ci go pokazać - odparł mężczyzna.

Vanessa poprawiła się na swoim miejscu i spojrzała przez szybę, oglądając widoki za nią.
Mijali kolorowe domy jednorodzinne, place zabaw, gwarne szkoły i przedszkola oraz parki, w których spacerowały szczęśliwe rodziny.
Brunetka trochę im zazdrościła. Ona była rozdzielona ze swoją rodziną na ponad miesiąc. Z własnej woli, a jeszcze przed swoją ucieczką traktowała ją gorzej niż powietrze. Była oschła i zimna. Żałowała tamtych decyzji bardziej niż czegokolwiek innego.
Z rozmyślań wyrwał ją Damon, który poinformował ją o tym, że są już na miejscu.
Kobieta wysiadła z pojazdu i rozejrzała się wokół siebie. Całą działkę odgradzał betonowy mur, przy którym posadzone byłe tuje w równym rzędzie. Brunet zamykał właśnie szklaną bramę na pilota, którą wjechali na teren ogromnej posiadłości i wsiadł ponownie do samochodu, by wjechać głębiej - do atrium, które okazało się być garażem. Był on bardzo duży, ponieważ po jednej i drugiej stronie było tam sześć miejsc parkingowych.

- Chodź do środka - powiedział i złapał kobietę za rękę.

Do domu weszli wejściem głównym, które było całkowicie oszklone. Po wejściu dało się zauważyć schody prowadzące na piętro oraz piękną, biało-złotą tapetę. Zaraz po ominięciu przedpokoju, na wprost drzwi znajdował się pierwszy salon, który był jasny i bardzo duży. Cała ściana była oszklona co wpuszczało ogrom światła. Na podłodze leżał biały dywan, na którym stały dwa szklane stoliki, cztery biało-granatowe fotele i dwa śnieżnobiałe szezlongi, a za nimi coś na kształt kolejnego stolika, ale mniejszego i drewnianego, na metalowych nogach. Na ścianach za fotelami wisiały sporych rozmiarów obrazy w kolorach granatowym, białym i czarnym, a pod jednymi z nich był dwustronny kominek elektryczny.

- Tu jest pięknie - skomentowała zachwycona Vanessa.

- To prawda, ale jak na razie jest tu strasznie pusto. Zero życia - spojrzał wymownie na nią Damon.

Skręcając w lewo dochodzi się do drugiego salonu, w którym to właśnie jest druga strona kominka. Był on ciemniejszy niż poprzednie pomieszczenia. Na podłodze leżał ciemnobrązowy dywan, na którym swoje miejsce miała długa, szara sofa oraz druga odrobinę mniejsza w kolorze grafitowym, czarny stolik kawowy, biały szezlong przed wcześniej wspomnianym kominkiem, a nad nim czarna lampa podłogowa z lnianym abażurem. Był tam także mały telewizor wiszący dla rozrywki.

- Tu jest przytulniej - stwierdziła brunetka.

Damon przyznał jej rację kiwając głową.

- Widzisz to? - zapytał. Pokazał na duży otwór rozmiarów standardowego okna. Cała ściana wyłożona była pięknym marmurem.

- Widzę - odparła bez zastanowienia.

- To jest coś na kształt spiżarni, ale może być także dodatkową kuchnią - wyjaśnił.

Rzeczywiście można było traktować tak to pomieszczenie. Ciemnobrązowe szafki, których było naprawdę dużo, jak na takie małe pomieszczenie oraz umiejscowiony na nich błyszczący, kamienny blat. W miejscu otworu w ścianie, w blacie wyżłobiony był wygodny zlew.
Ściana naprzeciwko "salonu" była przeszklona i dawała widok na piwniczkę z winem, która swoją drogą była przeogromna. Trzy ściany były całkowicie zasłonięte przez regały na wino. Na środku pomieszczenia stała wyspa ze stołkami, aby móc uraczyć się tam alkoholem.