Komşu Çocuğu

Ormantik

"Ne yani aşık olduğum kızı kıskandıramaz mıyım?"

Bu çocuk hem romantik, hem ormantik. Tam romantikleşirken birden ormantikleşiyor.

"Neyse sesini duydum, huzurumu buldum. Hadi ben gidiyorum." Diyip ondan ayrılırken birden kolumu tutup beni kendine çekti.

"Neden benden hoşlanmıyorsun?"

Kalbi sanki kılıç saplanmış gibiydi. Onu sevdiğimi hâlâ daha anlayamamıştı.

"Mert bunu evdede konuşabiliriz. Şimdi derse girmeliyiz. Sen girmezsen girme ama ben bu dersi kaçırmamam lazım." Aslında kaçırsam da bişey olmaz. Senın için her şey yaparım Mert!!

"Hayır. Ben burda konuşmak istiyorum. Neden beni sevmiyorsun?"

Bişey demeden kolunu ısırdım ve sınıfa koştum. Arkamdan "Evde bu sorumun cevabını vereceksin." Dediğinde tınlamadım.

Ona asla o sorunun cevabını vermeyeceğim. Sanırım artık onunla görüşmeyi kesmeliyim. Yoksa sevgili oluruz.

Ya mal Duru. Neden sevgili olmuyorsun?

Hazır değilim Piçorella.

Derse girdiğimde hoca iyi misin diye sordu bende evet diyince onayladı ve yazdirmaya devam etti. Bok hoca. Hiç sevmem zaten kendisini.

Ders bitiminde yine her zaman ki gibi olanları Burcu'ya anlattım. O da her zaman ki gibi oha dedi.

Burcu kantine gitti ve beni tek bıraktı. Aslında cidden tektim. Bütün sınıf dışarıdaydı. Bende tek kaldığım için sevinirken içeri Mert girdi.

"Neden burda teksin?"

"Sana ne?"

"Of Duru. Ne zaman benimle düzgün konuşacaksın?"

Sanırım bu gidişle hiçbir zaman.

Ben ses çıkarmadığımda bana yaklaşıp "Ne zaman benimle ilgileneceksin?" diye sordu. Yine ses çıkarmadım. Bana yaklaştığında önüme oturdu. Çenemden tutup onun gözlerinin içine bakmamı sağladı. Ve "Ne zaman?" diye sordu. Bense "Hiçbir zaman!" diyip çenemi tuttuğu eli ittim. O ise iç çekip çenemi eli ile daha sıkı kavradı.

"Beni seviyor musun? Sevmiyor musun?" diye sorunca doğruyu söylemem gerektiğini anladım.

"Seni seviyorum tamam mı?! Seni herşeyden çok seviyorum! Ama sen hâlâ bunu anlamayacak kadar aptal olduğunu bana kanıtladın!" Bana ağzı açık bir şekilde bakıyordu. Ne kadar 'ağzını kapat sinek kaçar.' demek istesemde sustum.

"Sonunda!" diye bağırdı.

"Ha?" diye bildim sadece.

"Sonunda! Sonunda bana aşkını itiraf ettin! Aslında en baştan beni sevdiğini biliyordum. Ben seni otobüste öptüğümde, öpüşüme karşılık verdin. Sevmeseydin vermezdin bence karşılık."

Şimdi ben ne diyeyim sana? Bi soru bile sormadın ki! Of ne desem ya. Düzgün bir cümle kurmalıyım ki onunla sevgili olmayayım. Veya olmalıyım. Sevdiğim çocukla çıkmalıyım? Ya beni yarı yolda bırakırsa? Yok ya bırakmaz.

Şuan söyleyeceğim her kelime çok önemli.

Dur 1 dakika. Kusma isteğim geliyor. Hayır. Kusmamalıyım. Hem neden kusma isteğim gelsin ki?

Sabah yediğim peynirin tadı var ağzımda.

Neyse ki geçti kusma isteğim yoksa Mertin üzerine kusup rezil olabilirdim. Of tekrar midem bulanıyor.