10 dakikadır eve doğru yürüyoruz. Benim dışımda. Ben Mert'in sırtındayım.
"Mert?" Dedim.
"Efendım?" Dedi.
"Yoruldun mu?" Dedim.
"Hayır. " dedi.
"Yalan söyleme. " dedim. Tam cevap vericekken Burcu atladı.
"Biz Rüzgarla dolaşıcaz. Siz gidin biz 1 saate geliriz." Dedi ve Rüzgarla yanımızdan uzaklaştılar.
"Hadi Mert bırak beni inicem. " dedim.
"Hayır. " dedi.
"Beni indirirmisin? " diye sordum.
"Hayır." Dedi.
"Sen indirme be inerim. " dedim ve tepinmeye başladım.
"Yap ma düşeceksin. " dedi.
"Umrumda değil. " dedim.
"İnmek mi istiyorsun? Peki! " dedi ve beni yere indirdi. Hızla ilerlemeye başladı. Bende arkasından topalliyordum.
Korna sesi duydum ve arkami döndüm. Üzerime doğru kocaman bir kamyon geliyordu.
"Mert!!" Diye bağırdım. Ve ağlamaya başladım çünkü Mert bana uzaktı ve kamyonla aramızda 30 metre falan vardı.
Mert arkasını dönüp bana baktı ve Usain Bolt'a meydan okuyacak bi şekilde koşmaya başladı. Bende yürümeye çalışıyordum fakat olmuyordu.
Kamyon şoförü sanırım beni görmüyordu.
Kamyonla aramda 3 metre kalmıştı. Bende pes edip Merte dönüp kollarimi açtım. Sanırım bugün hayata gözlerimi yumacaktim. Arabanın sesi artiyordu. Ve Mert depar atıp üstüme atladı ve birlikte çimlere düştük. Kamyonsa hızla yoluna devam etti.
Arkadaşlar şuan ben çimlerin üstünde yatıyorum. Mertse benim üstümde, gözlerimin içine bakıyordu.
"Mert?" Dedim.
"Efendım?" Dedi.
"Şuan üzerimdesin." Dedim.
"Ha, evet, pardon." Dedi ve hemen kalktı.
"Iyi misin?" Diye sordu.
"İyiyim. " dedim.
"Aslında sana ders olması için biraz seni yürütcektim sonra gelip tekrar taşıcaktim fakat kamyon işi bozdu." Dedi ve derin bi nefes alıp devam etti.
"Senden asla vazgeçemem. " dedi.
"Zaten vazgeçseydin ölücektim." Dedim. Güldü.
"Ya yapma şöyle. " dedim. Cidden çok tatlı oluyordu.
"Ne?" Dedi.
"Gülme gülme!!" Dedim.
"Neden?" Dedi.
"İşte gülme! " dedim. Oysa daha fazla güldü.
"Neyse hadi oturur pozisyona gecte seni kucağıma alayım. " dedi.
"Hayır biraz dinlenelim." Dedim ve uzandigim yerde daha da yayıldım.
"Mert gel yanıma uzan." Dedim. Ve o da onaylayıp yanıma uzandı.
"Çok soğuk. " dedi.
"Evet." Dedim. Sırada ki öküz benim. Dur 1 dakika aklıma ne geldi. Mert beni kardeşi olarak görmüyor muydu? Şimdi görür o.
"Biliyormusun Mert anneme seni abi olarak gördüğümü söyleyeceğim. O da artık ben biyere giderken seni yanımda yollar koruma olarak." Dedim ve devam ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Komşu Çocuğu
MizahTam sonunu okucakken biri bana çarptı ve kağıt yere düştü. Neyseki hava rüzgârlı değil. Kağıdı yerden alıp bana çarpana dönüp bağırmaya başladim. ''Hey önüne baksana körmüsün?'' ''Sen bence önüne bakmalısın. Kafanı biraz kaldırıp etrafa bak. Bücür.'...