Komşu Çocuğu

Kavga

Sabah Burcu'nun sesleriyle uyandım.

"Duru, kalk. Kalk, Duru, kalk. Kalkıyor musun kalkmıyor musun?" gibisinden söyleniyordu. Daha fazla dayanamayıp kalktım.

"Kalktım Burcu, kalktım." dedim hafif yüksek bi sesle.

"He iyi yaptın." dedi. Göz devirdim. Devam etti.

"Ben bugün okula gitmicem."

"Neden?" dedim aniden.

"Orada Rüzgar var. Onu görmek istemiyorum. Cidden." dedi.

"Mal arkadaşım benim. O birazdan kahvaltıya da gelicek." dedim.

"Aa haklısın. Ben burda yokum." dedi ve kendisini yatağına atıp yorganını başına kadar çekti.

"Sus ve kalk! Sende geliceksin." dedim.

"Ama-" diyemeden kestim sözünü.

"Aması maması yok. O okula gidilecek!" dedim.

"Sende başıma anne çıktın." dedi. Lan cidden anneme benzemeye başladım.

"Haklısın vallaha. Ama yinede okula gideceğiz." dedim.

"Off, peki!" dedi bıkkın bi şekilde.

Zafer kazanmış bi edayla ellerimi çırptım.

"Alkışlama hayranım." dedi. Gözlerim bi bowling topu edasıyla devirdim.

Neden bu kadar çok 'eda' kelımesını kullanıyorsun?

Sana ne Piçorella ?

Sana neyse bana ne git dağdaki bo-

Tam Piçorella kes! 1. Sınıf çocuklarından farkın yok!

Hızla okul formalarımızı giyip aşağı indik. ben mutfağa geçip kahvaltılıkları masaya yerleştirirken Burcu da Mert'e gelmeleri için mesaj atıyordu.

"10 dakikaya geliyorlar. Ne yapıcam şimdi?'' Diye telaşlandı Burcu.

"Sakin ol. Hicbirsey olmicak. Rüzgar da sana küstü. Unuttun mu? " Dedim.

''Aa haklısın. '' dedi. Ve yanıma gelip bana yardım etti. Ben domatesleri keserken kapı çaldı. Burcu derin derin nefesler  aldı.

"Hadi Duru git kapıyı aç. '' dedi Burcu.

''Ellerimi kirletemem sen aç. " Dedim.

''Dirseğinle açarsin. "  dedi.

''Sus ve aç şu kapıyı. "  dedim. Oflaya poflaya kapıyı açmaya gitti. Kapı açıldı ve 'Günaydın' sesleri geliyordu. Ama sadece Mertten. İçeri girdiler ve Mertle Rüzgar bana 'Günaydın' dediler. Bende karşılık olarak 'Günaydın' Dedim ve domatesleri tabağa döktüm. Ellerimi güzelce yıkayıp kuruladim.

Tabağıda alıp masaya oturdum. Herkes oturmuş beni bekliyorlardi. E zaten bende gelince tıkınmaya başladılar. Bende onlara katıldım.

Kahvaltı bitince hızla toparlamaya başladım. Mertte bana yardım ediyordu. İşimiz bitince ona dönüp teşekkür ettim. O da sorun değil gibisinden hareketler yaptı.

Herkes hazırlanınca okula gitmek için evden çıktık. Yolda giderken kimse konuşuyordu.

Okula vardığımız da kimse konuşmayıp sınıflara dağıldı. Ben Burcuyu da alıp en arkaya geçtim. Tabii kide dersi dinlemeyecektik.

Biraz konuştuktan sonra sınıfa hoca girdi.

"Günaydın çocuklar!" diye bağırdı hoca.

"Sağol!" diye bağırdık.