Logan's Secret Obsession (THE SDS SERIES 1)

LSO 7

"Shan!" May galit sa tinig ni Logan nang tawagin ang walanghiyang kaibigan. Sa wakas, sinagot na rin nito ang tawag pagkatapos ng ilang beses niyang pag-dial sa numero nito.

"Logan—"

"—what the fvcking hell is this?" agad niyang bungad. Pabalik-balik siyang naglakad sa labas ng bahay. Kanina pa talaga siya nasa labas. Napakabagal kasi ng reception sa islang iyon, kaya naman lumabas pa siya upang makasagap ng signal.

"What?" Halatang hindi nito naintindihan kaagad ang sinabi niya.

"I did not come here to be a babysitter. You know I can't do that. I'm an asshôle. Alam mong sa sêx lang ako magaling. I did not come here to deal with other people's issue."

"Logan, you know we've been paid. The money has been transferred to you days ago. Even before you came on that island."

"I have been paid to do sêx. Nothing else." He gritted his teeth in annoyance. "And you really think I fvcking care about that money? Pwedeng-pwede ko iyong ibalik—"

Natigilan siya nang mapansin ang maliit na liwanag mula sa hindi kalayuan. Nanggagaling ang liwanag sa isang lumang lampara na hawak ni Rebecca. Mukhang sa backdoor dumaan ang dalaga. Hindi na nito suot ang kulay dark green nitong suot kanina. Bagkus, isa iyong victorian nightgown na high neck frilly ruffled at mahaba ang sleeves.

Kumunot ang noo niya nang makitang nagsimulang maglakad palayo ang babae. Ang tinatahak nitong daan ay ang masukal na parte ng isla. Saan pupunta ang babaeng iyon? Hindi niya namalayan na naibaba na niya ang tawag.

Tila kusang gumalaw ang mga paa niya upang sundan ito. Madilim ang paligid, at ang tanging nagbibigay lamang ng ilaw doon ay ang maliit na liwanag na nagmumula sa lampara ni Rebecca. Hindi niya hinahayaang mawala ang dalaga sa kaniyang paningin, at sinisigurado rin niya na hindi siya nito makikita.

Sumuot ang babae sa matataas na bato. Kita niya ang pagtaas nito sa laylayan ng dress nito. Doon lamang niya nakita na nakayapak pala ito. Hindi ba nasaktan ang paa nito sa paglalakad nito sa sukal? Halos mapugto naman ang kaniyang paghinga nang lumingon ito sa direksyon niya. Mabuti na lamang at nakapagtago kaagad siya sa matataas na dahon. Nang magsimula itong maglakad ay muli niya itong sinundan.

Isang tagong parte pala ng isla ang pinuntahan nito. Iba't iba ang hugis ng mga bato doon, banayad ang hampas ng mga alon, at hindi basta-basta mapupuntahan dahil tago ang daan. Mula sa madilim na bahagi ng mga bato ay pinagmasdan niya ito.

Ang kulot nitong buhok na kanina ay naka-braid ay nakaladlad na ngayon sa balikat ng dalaga, at hinahayaan lamang nitong tangayin ng hangin na nanggagaling sa dagat. There is serenity on her face. Malayo iyon sa kabadong ekpresyon nito kanina nang magkausap sila sa study hall kanina.

I guess she likes being alone.

Nakita niya na ibinaba ng dalaga ang lamparang dala sa pinong buhangin. Pagkatapos ay nagtungo ito sa mga bilugang bato na magkakapatong. Hugis snowman iyon, yun nga lang, gawa sa bato. Kumuha ang babae ng matalas na bato at akmang may iginuguhit sa mga bilog na bato na nagmimistulang ulo. He narrowed his eyes to see what she's doing.

Nakita niyang smiley face ang idino-drawing ng dalaga sa mga bato. Inuukit iyon ni Rebecca gamit ang matalas na bato na hawak nito. Halos lahat iyon ay nilagyan nang ganoon ng babae.

Maya-maya pa lumayo nang ilang hakbang doon ang dalaga, binitawan ang matalas na bato na hawak nito, at saka naupo sa buhanginan, sa tabi lamang ng lampara nito. Bahagya itong nakatagilid sa direksyon niya, kaya naman kita niya ang pagtitig nito sa mga nakangiting mukha sa bato.

Maya-maya pa ay bumukas ang bibig nito. "H-hello. Ah.. I— I, ahm... I am R—rebecca."

Namilog ang kaniyang mga mata sa narinig. Agad na bumilis ang tibok ng kaniyang puso nang marinig ang boses nito. She could talk! She isn't completely mute. She could talk even though she's stuttering.