Marahuyo || Taekook

Kabanata Labing-Apat

Sevi

The next day ay nagising ako dahil sa ingay mula sa kusina, pag check ko ng orasan ay alas sais pa lang ng umaga.

Ang aga namang kumilos ng mga 'to!

I stretched my arms bago tumayo ng kama. Ang una ko namang ginawa ay sumilip sa bintana to check if Alandy is still there.

Eversince i was able to talk to Andy ay hindi ko na ulit hinawi ang kurtina, gusto ko kasi na nakikita siya palagi lalo na twing umaga. I want to make sure that he's still there.

Selfish? i know.

A smile formed on my lips when i saw Alandy peacefully sleeping while his lips are pouted.

Napaka adorable!

His position looks uncomfy, naka sandal ang kanyang ulo sa katawan ng malaking puno, naisip ko tuloy paano kung may malalaking langgam? Makakagat ba siya o tatagos lang yung langgan kagaya ng nangyari sa'min? I should check that later.

Sabi niya may bahay sya? Bakit hindi siya umuwi para duon mag pahinga? Meron ba talaga?

Then realization hits me.

He's dead. Saan naman uuwi ang kaluluwa? Kasi kung may uuwian siya why does he wear the same clothes? same clothes he's wearing the first time i saw him when i was a child?

Maybe i should convince myself na tulungan na talaga si Andy mamahinga ng maayos. My heart aches by the thought na i would never ever see him again kapag tuluyan na syang nakatawid.

Make up your mind Sevi!

I decided not to interrupt my bebe's peaceful sleep at dahan danang lumabas ng kwarto.

"Wag kayong maingay, natutulog pa si Alandy" Saad ko at sabay sabay napatingin sakin sila Jin, Jimin, Momo, Chae, Sana at Jeongyeon.

"punyeta ka! Ang aga aga multo agad kinukuda mo" Ani Chae.

"hindi mo man lang naisip si lolo Mario e tulog pa rin naman siya" Saad naman ni Jin.

"Nasa taas ang kwarto ni lolo, hindi niya kayo agad maririnig, pero si Alandy, nasa likuran lang ng kwarto ko. I'm sure maririnig niya kayo pag nilakasan niyo paang usapan niyo"

"edi bulungan na lang" Pabulong namang saad ni Momo.

They started whispering habang na papack sila ng mga food. mga siraulo talaga

"o Sevi, dalhin mo na to sa sasakyan" pabulong na saad ni Jeongyeon at maingat na inabot sakin ang basket na may lamang mga pagkain.

I was about to get the basket when..

"magandang umaga mga kaibi-"

"Shhhh!" pag papatahimik nila Jin kay Eunwoo.

"Wag kang maingay! Natutulog daw yung mumu baka magising" Wika ni Sana at agad namang namilog ang mata ni Woo.

Dahan dahan at maingat naman syang lumapit sa'min na tila ba salamin ang tinatapakan nya

"Sorry hindi ko naman siya nagising diba?" pabulong na tanong ni Woo

"i don't know" Sagot ko naman

"Tulungan mo na lang si Sevi mag dala ng mga pagkain sa van" Bulong ni Jin at dahan dahang inaabot sa'min ang mga paagkain.

Gusto kong humagalpak ng tawa. Para kasi kaming mga mag nanakaw, para silang mga naka slowmo sa maingat nilang pag kilos.

"Para kayong mga tanga" Natatawa kong saad bago hatakin yung basket at lumabas ng bahay papunta sa van.