Yaşatamadım / AyBer

1.7

Süprizzzz! Ben geldim çiçeklerimm🧡 Nasılsınız??

Araya küçük bir ara verdik çünkü yazarınız sizi şimdiden çok özledi 🥺✨

Bu yazarın en pis huyu neydi?? İstek bölümleri kıyamadan yazmak.

O hâlde bugün günlerden bumasaldaboyle bebeğimin isteği üzerine Yaşatamadım! 🌸

Birkaç gün sonra ise yine istek üzerine Yok Oluyorum sizlerle 📢 Yazılıyor...Bölümü isteyen balım kendini biliyor. Onun etiketi de onun bölümünde yer alacak 😋💙

Bölüm şarkımız medyada ❄️ Kulaklıklar takılsın, şarkımız açılsın lütfen.

Hadi gelin yeniden yorumlarda buluşalım 🍀 Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın canlarımm✨

****

Aybike oturduğu oturağın alt kısmını sıkıca kavrarken ruhsuz, boş bakışlarını karşısındaki yazıya dikmişti.

Morg...

Dün gece olanları bir türlü kabullenemiyordu. Tam umut çiçeğine ulaşmışken omzunda sonsuzluğa gözlerini yuman sevgilisi...

Şu an havaalanında yurtdışına gitmek için beklemeyi hayal ederken burada bekliyor olmayı kabullenemiyordu.

Ahmet abisinin araması üzerine bahçeye gelen ambulans görevlileri, kolları arasından güçlükle alınan kızıl ve sakinleştiricinin etkisi ile zar zor uyutulan kızıl saçlı kadın...

Olumlu haberi almak için onu arayan Doruk'a bahçedeki siren ve haykırış sesleri vermişti cevabını.

Bir kardeşine daha yetişememişti...

Gözünden süzülen yaşı sertçe silip morgdan gelen ağlama sesleriyle hızla kulaklarını kapattı.

Kendisi buraya kızıl saçlı kadınla birlikte gelmişti ama girmek istememişti. Dayanamazdı, sevgilisini öyle görmeye dayanamaz.

Kızıl, parlak saçlarını matlaşmış, yüzünü solgun, dudaklarını korkunç bir mora bürünmüş şekilde görmeye dayanamazdı. Ölüm kimseye yakışmazdı ki zaten. Onun kızıl şeytanına hiç!

Onun kızıl şeytanı en güzel gülümsemesi, ışıl ışıl gözleri ile kalmalıydı hatıralarında. Böyle değil...

" Berk Özkaya'nın eşyaları! Buyrun hanımefendi."

Aybike duyduğu isimle hızla sağ yanına döndüğünde ona uzatılan poşete baktı dolu gözlerle.

" Berk artık sona yaklaşıyor demek! "

Titreyen ellerini uzatarak poşeti eline aldığında uzaklaşan adım sesleriyle bakışlarını yan koltuğa bıraktığı poşete çevirdi.

Dün geceki heyecanından , sevgilisinden geriye bir tek bunlar kalmıştı elinde.

Kızıl kokan sahipsiz eşyalar...

Doruk:
" AYBİKE! B-BERK?! K-Kardeşim ! "

Genç kız yanına gelip hıçkırıkları arasında bakışlarını morg kapısına çeviren genç adama baktı gözünden süzülen bir damla yaşa engel olamazken.

Aybike:
" G-Geç kaldık Doruk! Yetişemedik ona. G-Gitti! "

Kıvırcık saçlı kız koridorda şiddetini arttıran ağlama sesleriyle yüzünü buruşturdu. Duymak istemedikçe ne diye artıyordu ki bu sesler?!