Yaşatamadım / AyBer

1.9

Selammm. Ben geldim 🧡

Bugün son kez Yaşatamadım satırlarında birlikteyiz maalesef 🤧

Can evrenime veda vakti geldi...

Veda konuşmamızı bölüm sonu yaparız. Hadi gelin başlayalım 🍀

Yaşatamadım evrenimiz için son kez yıldıza basmayı, bol bol yorum yapmayı ve tabiki bölüme başlamadan önce duygusal müziğimizi açmayı unutmuyoruz değil mi canlarım ✨❄️

****

Umut önünde durduğu odaya bakıp tedirgince yerinde kıpırdandı. Bir hafta olmuştu. Berk abisinin onunla oynamak için yanına gelmediği 7.gün...

Kar yağdığında yanına geleceğini, birlikte kar topu oynayıp kardan adam yapacaklarını söylemişti oysaki.

Karın yağmaya başladığı ilk geceden beri her gün heyecenla onu bekliyordu. Ama yoktu...

O da aklına gelen şeyi yapmaya karar vermişti. Müdürden Berk abisini aramasını isteyecekti. Oyun oynamaya gelmese de onu annesine götürmeye gelirdi. Bunun için söz vermişti.

"Ben telefon numaramı yurdun müdürüne bırakırım ufaklık. Konuşurum da onunla. Sende anneni her özlediğinde müdüre gidip Berk abimi arayın dersin. Bende seni annene götürmeye gelirim.Tamam mı?"

Titrek bir nefes verip anlık bir cesaretle kapıyı tıklattı hızla.

Müdür:
" Gir! "

Kızıl çocuk aldığı komutla içeriye girip kapıyı kapattıktan sonra adamın yanına ilerledi korkak adımlarla. Düşündüğü gibi bir şey yoktu ki...

Müdür:
" Umut? Hayırdır oğlum? "

Umut:
" M-Müdür Abi? Şey... Berk abimi arar mısınız? Anneme götürecekti de beni."

Adam duyduğu şeyle sertçe yutkunup yavaşça çocuğun önüne çömeldi. Şimdi ne söyleyecekti ki ona?

Müdür:
" B-Ben götüreyim mi seni annene? B-Berk abini hiç yormayalım şimdi. Ne dersin?"

Umut:
" İstemiyorum. Berk abim gelsin onunla gideceğim."

Müdür:
" Um- "

Umut:
" Gelmese bile konuşmak istiyorum. Arar mısın?"

Adam çocuğun pes etmeyeceğini anlarken ayağa kalkıp masanın üzerindeki telefona uzandı çaresizce.

Mecburen rol yapacaktı...

Yalandan arıyormuş gibi yaptı artık sahibine istese de ulaşamayacağı numarayı.

Müdür
" Y-Yok, açmıyor. Galiba müsait değil Umut."

Umut kalbini saran korkuyla birlikte gözünden süzülen bir damla yaşa engel olamazken titreyen dudaklarını güçlükle araladı.

Umut:
" G-Gitmemiştir değil mi? Gelmese bile iyidir?"

Müdür:
" İ-İyidir tabi Umut. Neden iyi olmasın ki? Hadi gel bu seferlik ben götüreyim seni annene.Ne dersin?"

Umut:
" Yok! Başka zaman gideriz. Ben gidip bekleyeyim belki Berk abim gelir."

Müdür odadan çıkan çocuğun ardından sıkıntıyla bir nefes verirken Umut bahçeye adımladı çaresizce.

Umut:
" B-Bugün gelecek! "

Yurttan çıkar çıkmaz merdivenin basamaklarından birine oturup gözünü bahçe kapısına dikti. O gelene kadar kalkmayacaktı buradan.

Yusuf:
" Umut gelsene! Sende oyna bizimle!"