Selamm. Ben geldimm ❤️
Duygusal müzikler açılsın! Peçeteler hazırlansın.
Önerim: Ebru Gündeş - Ölümsüz Aşklar
Tam bizim kitaplık. Az ağlayın ddnf
Hadi bakalım bölüme. Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın 🍀
****
Aybike sırtını yatak başlığına dayamış, bir yandan sol elindeki kitabı sesli bir şekilde okurken diğer yandan boştaki eliyle yanında yatan sevgilisinin kızıl saçlarını okşamakla meşguldü.
Zaten kısacık su savaşından sonra bile yeterince yorgun düşmüştü sevgilisinin zayıf bedeni. Şimdi de, tam da tahmin ettiği gibi gözleri çok uzun sürmeden kapanmak üzereydi.
Israrla ondan kitap okumasını istemişti ama en fazla birkaç sayfa sürmüştü uykuyla olan savaşı.
Kitabı yavaşça yanındaki komodinin üzerine bıraktıktan sonra sevgilisinin üzerindeki yorganı omuzlarına kadar çekip saçlarına dudaklarını bastırdı usulca.
Hızlı hareket etmemeye dikkat ederek sevgilisinin yanına uzanıp tek elini yastığıyla yanağının arasına koydu.
Genç adamın masum yüzünü incelemeye başladı durgunlukla. Belli etmemeye çalışıyordu ama gittikçe kötüye gidiyordu durumu. En ufak şeyde yorulmaya, sevdiği yemekleri bile yiyememeye başlamıştı artık.
Doktorun ona verdiği süreden de geriye çok bir şey kalmamıştı zaten. Bir sabah gözlerini açtığında o artık yaşıyor olmayacaktı belki de. Yanında o olmadan uyanacaktı.
Genç kız gözünden süzülen yaşın eline damlaması ile ne zaman ağlamaya başladığını sorgularken başını usulca iki yana salladı.
Gittiği doktorlardan biri çok geç olmadan olumlu bir cevapla dönecekti ona.En azından o buna tüm kalbiyle inanıyordu.
Uzanıp yanındaki ışığı kapattıktan sonra sevgilisi gibi gözlerini yumdu. Hiç değilse uykudayken tüm bu kötü anlardan uzaklaşabiliyorlardı.
Aybike:
" İyi uykular, tatlım."🎈
Berk başına saplanan şiddetli ağrıyla hızla elini başına götürüp yastığa bastırdı. Dudaklarından kopan acı dolu inleme ile uykulu gözlerini güçlükle araladı. Sırtı dönük şekilde yanında yatan sevgilisi ile dudaklarını birbirine bastırdı hızla.
Uyandırmaması lazımdı onu.Eliyle başını ovarak yataktan usulca kalkıp komodinin üzerindeki telefonunu aldı titreyen elleriyle.
Saate baktığında güneşin doğmasına az bir zaman kaldığını fark etti. Uykusuz geçen gecelerden sonra öğrenmişti artık ne zaman doğacağını.
Ağrısı kesilince sabah erken uyanmış gibi yapıp gelirdi yeniden odaya.
Telefonun ışığıyla komodinin üzerindeki ağrı kesiciyi eline alırken gördüğü fotoğrafla ve gittikçe artan ağrısıyla güzünden süzülen yaşlarla birlikte sertçe yutkundu.
Aybikesi ile birlikte su savaşı yaparken annesi uzaktan çekmişti onları. Neden her güzel anın sonunda gerçekler yüzüne tokat gibi çarpmak zorundaydı ki? En azından son anlarını mutlu geçiremez miydi yani?
Daha fazla burada durursa kızı uyandıracağını anlayıp yan tarafındaki duvardan destek alarak odanın çıkışına adımladı.
Bir an önce ilacını içmesi lazımdı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşatamadım / AyBer
Cerita PendekBelki de yanlıştı doğrularım Aşkını, sevgini sorguladım Yolların kapalıydı zorlamadım Öldürdüm çiçeğimi 🥀 Yaşatamadım...