Yaşatamadım / AyBer

1.5

Selamm. Ben geldim 🧡

Millet doğum gününü kutlar, eğlenir. Ben zırıl zırıl ağlayarak Yaşatamadım yazıyorum dbbdbd . Bu evren bana ne yaptı? 🥺😅

Yarın tatil bitiriyor yazar için üni yolları göründü 🤧 Bu da demek oluyor ki aktiflik sona eriyor maalesef :(

Ben perşembe günü kara kavuştum bakalım Berk kavuşabilecek mi 🥺

Hadi hazırsanız geçelim biz bölümümüze 🥳 Bol bol yorum yapıp yıldıza basmayı unutmayın ballarım 🍀

****

Salonun ortasında, ayın ışığının izin verdiği ölçüde önündeki bir şeylere bakarak ağlayan kızıl saçlı kadınla sertçe yutkundu.

Oğlundan başka kimsesi olmayan kızıl saçlı kadınla...

O daha 1.5 yıldır tanıdığı, bağlandığı sevgilisinin bu hâliyle paramparça olurken 19 yıldır onun her anında yanında olan, ondan başka kimsesi olmayan kadın kim bilir neler hissediyordu.

Doktorun bugün söylediği şeyden ve Berk'in acı dolu çığlıklarından sonra zaten ağzını bıçak açmamıştı. Yalnızca oğlu için zoraki olarak gülümsüyor, onun için konuşuyordu.

Şimdi de büyük ihtimalle kimsenin olmadığı, oğlunun uyuduğu saati tercih ederek gerçekten hissettiği duyguları yaşamaya başlamıştı. Sahtelik olmadan...

Gözyaşlarını kurulayıp sakinleşmek için derin bir nefes alırken yavaşça ayağa kalktı. Teselli edemezdi biliyordu ama en azından hüznüne ortak olabilirdi.

Kalan basamakları da inerek kadının yanına adımladı.

Aybike:
" A-Ayla Teyze? "

Ayla duyduğu sesle panikle arkasına döndü.

Ayla:
" B-Bir şey mi oldu ? Ağrısı falan mı tuttu ?! "

Aybike:
" Y-Yok hayır! Gayet iyi, uyuyor şu an."

Ayla duyduğu şeyle derin bir nefes alıp titrekçe devam etti.

Ayla:
" Niye ağlıyorsun o zaman?"

Aybike:
" Siz neden ağlıyorsunuz ?"

Ayla kızın cevabı ile burukça gülümseyerek yeniden önüne döndü.

Ayla:
" Albümlere bakıyordum. Berk'i ilk öğrendiğim zamandan beri çekip saklıyorum bunları. Eskiden gülerek bakardım her birine ama artık sadece acı veriyor."

Aybike duyduğu şeyle hızla dudaklarını birbirine bastırdı. Ne diyebilirdi ki zaten?

Aybike:
" Bende eşlik edebilir miyim? Zaten hep merak etmiştim Berk'in küçüklüğünü."

Ayla kıkırdayarak yana kayıp elini yan tarafına vurdu.

Ayla:
" Gel bakalım o halde. Ama Berk öğrenirse ben göstermedim ona göre!"

Aybike kadının yanında yerleşip düşünüyormuş gibi yaparak devam etti.

Aybike:
" Siz bana bir şey gösterdiniz mi ki? "

Ayla aldığı onayla gülümseyerek albümün ilk sayfasını açtı.

Ayla:
" Bunlar ultrason fotoğrafları. Bu en baştaki ilk muayeneden. Baksana parmak kadar küçücük burada Aybike. Yan taraftaki ise ilk kalp seslerini dinlediğim andaki fotoğrafı. Çok mucizevi bir histi o gün yaşadıklarım. Nasıl anlatsam?.. Senin içinde atan ama sana ait olmayan minik bir kalp. Adeta yaşama tutunmak istercesine inatla küt küt çarpıyor. Hâlâ kulaklarımda o ses biliyor musun? Unutulmuyor."