Yaşatamadım / AyBer

0.5

Selamm. Ben geldim 🧡

Ulan senarist utanmadın mı benim Berk için yazdığım şeyleri o Ömer'e yazmaya be 😑

Dizi desen aynı saçmalıkla ilerliyor geçelim onu.

Neyse morali bozuk olan gidip Yok Oluyorum 5 okusun da pambık olsun 🙈😋

Hadi hazırsanız başlayalım ağlamaya 🍀

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın 💚

****

Aybike kulaklarına dolan alarmının sesiyle sızlayan gözlerini araladı. Duymaya tahammül edemediği alarmı kapatıp telefonunu yanına bıraktı. Hiçbir sesin zihnindeki sesleri bastırmasını istemiyordu. Berk'in ağlayarak va haykırarak kendisine söylediklerini unutmak istemiyordu.

Kendinden nefret etmek istiyordu. Onu bu kadar çok seven adamı kırdığı, zor anında yanında olamayacak kadar onu kendinden uzaklaştırdığı için nefret etmek istiyordu.

Kolları arasındanki ayıcığa yüzünü gömdü yeniden. Bütün gece gözyaşlarıyla ıslanan ayıcığa yeni gözyaşlarını akıtacakken açılan kapıyla başını kaldırmadan boğukça seslendi. Gelen kesin yine abisiydi.

Aybike:
" Çıkar mısın Oğulcan? "

Oğulcan:
" Aybike dün geldiğinden beri kapandın odana çıkmıyorsun. Ne yemek yedin ne bir şey yaptın! Bir şey de anlatmıyorsun. Ya sen anlatırsın nedenini ya da ben gidip soracağım Berk'e neler olduğunu."

Aybike endişeyle başını kaldırıp abisine baktı.

Aybike:
" Oğulcan sakın! Bak ona tek bir şey bile söylemeyeceksiniz duydun mu beni? Bak yoksa bir daha asla konuşmam sizinle."

Oğulcan panikle kızın yanına adımladı.

Oğulcan:
" Aybike bu hâlin ne o zaman?! Gözlerin ağlamaktan kıpkırmızı olmuş , şişmiş. Bir lokma bir şey yemiyorsun. Neyin var ?"

Aybike abisinden kurtulamayacağını anlayınca yatağında doğrulup bağdaç kurarak oturdu. Kucağındaki ayıya gözlerini dikip konuşmaya başladı. Berk'in hastalığını o istemeden anlatamazdı.

Aybike:
" B-Ben Berk'i çok seviyorum abi biliyorsun. Son yaşananlar falan derken ilişkimiz yıprandı. T-Terk ettim onu. Çok pişman oldum sonra. Onu yalnız bıraktığım için. Yanında olmadığım için. Dün de özür dileyip şans istedim. O da bana kırgın olduğunu söyledi. Abi o artık bana sevgiyle değil kırgınlıkla bakıyor. Çok canım yanıyor o öyle baktıkça."

Aybike yeniden gözünden süzülen yaşlarla burukça abisine döndü.

Aybike:
" Çok yalnız bıraktık onu. Çok üzdük. Lütfen ona bir şey söylemeyin olur mu? Bir şey yapmadı, gerçekten."

Oğulcan kardeşinin karşısına oturup onun sarsılan bedenine kollarını sardı.

Oğulcan:
" Tamam ağlama artık. Berk'ten bahsediyoruz kızım. O sana kırgınken bile gözleri parıldayarak bakıyor. Pes etmezsen çok sürmez affeder seni. Kıyamaz ki sana o. Hem bizde dileriz özür. Berk yumuşar biraz."

Aybike abisinin cümleleri ile içinin ezildiğini hissederken onun son kurduğu cümle ile başını iki yana salladı korkuyla. Onlar özür dilerse Berk ona acıdıklarını, hastalığını öğrendiklerini düşünürdü.

Aybike:
" H-Hayır siz dilemeyin özür falan. Sadece daha fazla üzmeyin, kırmayın onu bana yeter."

Oğulcan:
" Peki sen öyle istiyorsan öyle olsun. Siz barıştıktan sonra dileriz biz de özür."